ONTBIJTEN
Bij opstaan voelt mijn knie een stuk beter. Fijn.
Vandaag breng en haal ik Rachel naar de les. Zo kan Jaap lekker mee skien. Morgen draaien we de rollen om. Na het brengen voel ik mijn knie weer. Daarom besloten dat ik een dagje rust neem. Ach de dag is zo gevuld met heen en weer lopen, met Rachel naar het Koreaanse winkel van Sinkel. In de vakantie mag ze altijd iets kopen uit haar spaarpot. Nou, die kans laat ze niet voorbij gaan.
We ontbijten om 10 uur, zoals we hadden overlegd. Alleen Githe en Berend zijn er nog niet. ‘We gaan niet wachten,’ aldus Jaap. Dat is maar goed ook, want het duurt minstens een uur voordat ze beneden zijn. Echte studenten. De laatsten mogen de ontbijttafel opruimen. Dat lijkt ons wel fair.
‘Ehm, zijn er al lootjes getrokken wie er gaat koken?’, vraagt Githe. Rachel en ik zijn inmiddels weer terug na de 1e les. ‘Dan kunnen de kokers meteen nahet skien boodschappen doen.’ Rachel mag trekken: Githe met…. Rachel! We zijn benieuwd wat het menu wordt.

IN GROEPJES - GEVALLEN & LANCERING
Het skien doen we dit keer in twee of drietallen. Want met de hele groep skien betekent teveel wachten op elkaar. Dit bevalt goed. Het is heerlijk weer om te skien.
Vooral de hoge bulten en het parcours met de tunnel zijn onze favorieten.
Sarah: ‘Bij de laatste bult, de laagste van de 4, ging ik omhoog van opzij, om wwat snelheid af te remmen. Maar toen ging ik er helemaal aan de zijkant af en werd ik helemaal gelanceerd, omdat daar de bult ineens recht naar beneden ging. Tja, toen viel ik natuurlijk. Er kwam ook nog iemand na mij. Die viel ook.
Jaap: ‘Ik deed het parcours met de tunnel. Maar bij een heuvel bleef mijn skie steken ofzo en ik viel ook. Meteen na mij kwam iemand, die werd echt gelanceerd en vloog over mij heen en kwam in de hekken terecht.’ Voor die heuvel zie je ook niet wat er achter zit, of dat er iemand op de grond ligt.’
Best een eng idee. Ik weet niet of ik er wel over durf…
Voor Berend is het skien hier in Lipno peanuts. In Oostenrijk zijn er veel meer skipistes, die ook veel langer zijn. Het is hier in Lipno meer om de gezelligheid.

OP HET TERRAS
Later zien de skiers ook Berend en Githe. Samen lekker een soepje eten, met ieder zijn gesmeerde broodjes, bij het skirestaurantje halverwege de helling, lekker buiten in de zon. En weer wordt er in groepjes geskied, in nieuwe samenstelling.
Ondertijd zat ik heerlijk op het balkon van ons huisje buiten. Het is zo lekker warm, ik zit er zomder jas. Wat lezen en schrijven. En Rachel weer ophalen om 2.20 uur. Tijdens het wachten aten we een hapje. Zij was die middag met de les voor het eerst op de berg wezen skien. Yeah. Dus kon ze daarna ook met Jaap en Douwe een keer de berg op. Rachel, ze was al actief vanaf 9 uur, was er nog steeds niet zat van. Het ging heel goed. Ze ging zelfs van een bult af, dan ga je veel sneller natuurlijk. ‘Gaat het?, vroeg Douwe. ‘Ja hoor, is er iets.,’ was haar laconieke reactie.
Na het skien drinken Jaap en ik samen een Bormbardino, soort warme advocaat, met slagroom. Lekker even met z’n tweetjes. Mmm, dat smaakt naar meer. Op 1 been kan je ook niet lopen, toch?

UITETEN IN FRYMBURK
‘Is het niet handig om vanavond uit eten te gaan, als we dat 2x willen doen?’, vraagt Douwe. Een keer naar pizzeria Milano natuurlijk. En naar dat kleine Tjechiese restarantje even voorbij Frymburk.
Inderdaad. Dan mogen Githe en Rachel morgen aan de bak. Daar gaan we met 2 auto’s. Berend zit nog even vast met de golf, vanwege de gladheid lukt het niet om omhoog te rijden. Net als ik een maand geleden. Maar het komt goed.
Het Tjechiese restaurantje is gesloten, achteraf gelukkig. We hebben heelijk gegeten in Marcus in Frymburk. Goede kok en voor elk wat wils.
We hebben vandaag onze porties op terasjes wel gehad. Ik in elk geval.

REVANCHE
Thuis doen we het nieuwe spel Camel Cup en klaverjassen. Helaas, Githe en ik verloren van Berend en Sarah. Dat kwam natuurlijk van die bombardino’s en wijn ‘ avonds... We moeten nog wel een revanche.

Geschreven door Alines.journal