DE REIS BEGINT WEER
7.30 koffiedrinken
8.00 kinderen wekken, ontbijten
8.30 pakken, iedereen helpt goed mee, onderwegtassen klaarmaken.
10.00 zo goed als klaar om te vertrekken. Ray, de huisbaas, komt langs. Leuk om even kennis te maken. Via de airbnb app hadden we geregeld contact en gaf hij ons allerlei tips omtrent de omgeving. Vriendelijk geeft hij ons nu weer uitleg over hoe verder te reizen. Als we door Zion NP gaan, moeten we echt ook even Bryce NP inrijden, om ook dat te zien. Maar voor ons Nederlanders blijkt dat toch teveel rijden te zijn. Het blijkt dat Ray meerdere huizen heeft die hij verhuurd. Ons huis blijkt dus puur een vakantiewoning te zijn...
We gaan nu 4x een nacht in een airbnb. Het reizen gaat weer beginnen. Dus 4x de auto uit- en inpakken, en onderweg-tas klaarmaken...
De auto bevalt ons overigens prima. Goede airco. Lekkere vering, stoelen zitten goed. Ruim. En ook het verblijf in airbnb’s. Steeds weer een verrassing waar je terecht komt. En meestal positief.
Zo verlaten we de rode wereld. Even later is het allemaal lichtgeel.
En daarna verschillende lichte kleuren bij elkaar. Prachtig, bekijk de foto’s maar.

SAND BOARDING OF ZAND HAPPEN?!
We reizen richting Las Vegas, maar gaan via de Coral Pink Sand dunes. Dit zijn zandduinen midden in een bergachtig bosgebied. Het bijzondere is dat de zandduinen bestaan uit Navaho-zand uit het gebied achter Lake Powel. Grappig he. Dat wordt meegenomen door de wind over de bergen waar we doorheen zijn gereden, tot hier een hoogvlakte tussen de bergen. Omdat de wind daar minder krachtig is, valt het hier neer.
En nu gaan Githe en Sarah er op sandboarden - zand surfen. En Thije gaat zand-sleeën.
Het is weer heel warm, 38 graden, en op het zand voelt het nog warmer. Maar de kids zetten door. Ze moeten een eind door het mulle zand lopen, de duin omhoog. Rachel en ik gaan op de uitkijktoren zitten kijken. Daar is het in de schaduw al warm.
In de verte zien we 3 figuurtjes. Dat zullen ze zijn. Een poosje later zien we Githe, denk ik, naar beneden gaan. Een mooie bocht, en plets, ze valt voorover in het warme zand. Ze staat gauw weer op, en maakt weer een boogje, en bij de bocht, oeps, daar gaat ze weer. Het laatste stuk gaat al beter... Sandboarden gaat moeilijker dan snowboarden, omdat het board minder diep gaat en minder grip heeft, horen we later.
Dan omhoog met de plank. Heel vermoeiend en zwaar, dat lopen in het zand in die warmte, daar moet je echt van bij komen. Dan zien we ze weer samen boven zitten. Pas na een tijdje zien we weer iemand, Thije! Zo, die gaat super. Natuurtalent! Want ook zand-sleeen schijnt lastig te zijn. Anderen die het proberen gaan scheef en happen zand. En geven op. Maar Thije glijdt tot onderaan de duin. En valt dan voorover, helemaal onder het zand... Pas boven kan hij weer water drinken.
Dan Sarah. Ook zij maakt mooie bochtjes als met snowboarden. Maar ook zij valt in iedere bocht. Maar wel leuk hoor.
Ondertijd maken Rachel en ik ritmische muziek op het ijzer van de uitkijktoren. We doen elkaar na. En doen de indianengeluiden erbij.
Dan wordt het ons te warm en gaan we naar Jaap en Douwe die in de schaduw onder boom superdrie doen.
Sjonge jonge, het duurt wel lang voordat we de sandboarders weer zien. Als ze maar genoeg water bij zich hebben. En niet oververhit raken... ze zijn nu al bijna anderhalf uur weg, is 2 liter dan genoeg?
Ineens verschijnt Sarah’s gezicht in de bosje bij onze tafel, helemaal uitgeput en zanderig, alsof ze in huilen uit barsten zal. Water! En zitten. Zo moe. Dan ook Thije. Die ziet er al net zo uit, alleen zit zijn gezicht ook nog onder ‘t rood-oranje zand. De schat. Dan Githe. In haar ogen zit nog leven, en een lach. Gelukkig komen ook Sarah en Thije weer bij. Het was de moeite en warmte wel waard!
De filmpjes en foto’s die ze ondertijd gemaakt hebben, zijn prachtig geworden.

ZION
Door dit Nationaal Park kan je heen rijden. Een paar dagen geleden was het park gesloten omdat er stenen naar beneden waren gevallen. Maar we kunnen erin. Met de America the Beautifull zelfs gratis. Als je die koopt voor 80 euro, kan je een jaar in alle parken.
Mooie route, allemaal bergen met overal groene bomen, verspreid op de rode hellingen. Douwe: ‘Het is wel mooi hier!’
Bij een beekje gaan we even uit de auto. Helaas lukt het bergklimmen niet zo, vanwege de rode mieren.

HAMBURGER ZONDER MAYO MET 3 MAYO
We gaan eten bij de Mac. Mooi, dan kan Rachel ook even plezier maken en klimmen en klauteren. Want dit was voor haar verder niet zo’n leuke dag.
De organisatie bij de MacDonalds is in Amerika minder strak georganiseerd als in Nederland valt ons op. Dit keer wordt er 3x iets nagebracht en de cola van Jaap is nooit gekomen. Maar de vriendelijkheid maakt veel goed. Omdat Thije nog niet vol is van zijn MacBreakfast bestelt hij nog een dollarknaller: een hamburger zonder mayonaise met 3 mayonaise. Ja hoor, dat kan en het komt ook netjes op de kassabon te staan. Het is hier gratis. Dus Nederlanders maken we daar gebruik van. Kom, we nemen nog een ijsje als toetje, stelt Jaap voor. Je kunt hier je ijsje helemaal customizen, dingen eraf halen en toppings toevoegen. Sommige zijn gratis! Nou dat hebben we geweten. Onze 6 ijsjes, ik heb genoeg aan mijn koffie, worden klaargemaakt door 3 medewerkers en dan bij ons gebracht. Deze is met m&m’s, deze met slagroom en kitkat, en deze is met ALLES: dus met snoepjes, M&M’s, kitkats en slagroom.

Dan komen we in de avond aan bij de Bed & Breakfast. Een mooi adres met een Apple-tv. Kunnen we ‘s avonds mooi onze serie bekijken, als Rachel slaapt: Shooter.
We maken weer een bedverdeling. De ene keer slapen die bij elkaar, de andere keer die. Als er ook 1 persoonsbedden zijn, zijn die gewild. Ieder wil wel graag een keer rustig alleen slapen. Behalve Jaap en ik dan.
Dit keer brengt Githe Rachel naar bed. Ook dat doen we ombeurten. Gezellig onderonsje.
En dan Shooter!

Geschreven door Alines.journal