KANOEN EN ZWEMMEN
Deze dag had het hoogtepunt moeten worden, maar het liep anders...
We gaan kayakken in een zijarm van het meer, de Antelope Canyon en little Caloradoriver. Het is weer heel warm. Op het water is het vast prettig.
Bij Antelope Marina moeten we een heel papier tekenen dat we ons bewust zijn van alle risico’s en gevaren en we moeten perse allemaal zwemvesten aan. Tot 3x toe worden we hier nadrukkelijk op gewezen. Oke, we hebben ze aan gehouden tot om de bocht.
Op het eerste strandje gaan we aan wal. Lekker zwemmen, wat eten en drinken. Nu komen de zwemvesten toch van pas, want dat zwemt heerlijk, aldus Sarah en Rachel.

SPRINGEN VAN DE ROTS
We zien er ook een paar duitse jongens springen van een rots. Thije klimt al snel ook op die rots en wij zwemmen er naar toe. Dat lijkt ons ook wel wat. Wie durft? Het is best hoog. Daar staan we boven. We kijken nog eens goed: Je moet daarheen springen, want daar zijn rotsen onder water. Douwe: Wacht, ik haal de Gopro om het te filmen. Oké,
Githe durft als eerste en maakt een mooie sprong zo in het blauwe water. Dat durf ik toch ook wel. Het lijkt mij ook wel lekker, met een plomp in het lekkere water... voorzichtig loop ik over de ongelijke rots naar de rand, daar ga ik... alleen ik vergeet te spring, eigenlijk laat ik me gewoon vallen in het water... oooh het water is lekker, maar dan kom ik hard met mijn voeten op een rots terecht. Aauw. Ik voel vooral mijn linker-enkel en beide hakken. Gauw zitten... na een poosje doet het geen pijn meer, maar lopen blijft die dag en ook nog volgende dag niet fijn.
Jaap en de kinderen zijn lief. Maar oh, wel stom natuurlijk! Het had veel slechter kunnen aflopen. Douwe bekijkt het filmpje: jouw sprong, mam, ziet er echt niet uit... tja, het was ook geen sprong gelijk.

GOLVEN EN OMGESLAGEN
We kayakken verder de bocht om. In de tweepersoons kayaks gaat het best zwaar. Maar toch. Een eindje verder gaan we picknicken, op een plekje waar de rotsen lager zijn, en we kunnen aanmeren. Zo, de kayaks half op de rots, half op het water. Onze spullen en koelboxen uit de kayaks zodat we ons brood kunnen smeren, pasta of kruidenkaas. Mmm wat van die lekkere mountaintrail-pindamix, mild gezouten met rozijnen en smarties. Zo zitten we lekker aan de waterkant, met onze voeten in het water, lekker koel. Een paar golven van de speedboten doen de kayaks deinen en maken onze benen lekker nat. Straks komen er weer een paar, waarschuwt Douwe.
Prima... maar o wee, deze is veel hoger. Onze spullen worden nat, een kayak schiet omhoog tegen Githe aan. Oh, de koelbox met de telefoon! Douwe klautert er snel heen en legt het gauw omhoog. Weer een hoge golf. Nog een kayak schiet los en begint te drijven. Ooh, een peddel drijft weg. Er gebeurt van alles tegelijk: Githe kan de andere kayak niet meer goed tegenhouden. En ik probeer met mijn hand een andere vast te houden. Weg daar Aline, schreeuwt Jaap. Maar ik kan niet goed lopen... Rachel vindt het vooral leuk. Die denkt dat het de golven van Centerparcs zijn en springt in het water. Rachel, eruit gaan. Dat is te gevaarlijk. Gelukkig kan ze eruit komen, voor ze door een golf tegen de kant aan klapt.
Inmiddels hebben Jaap en Douwe alle spullen hoger gelegd. En worden de golven weer rustig. Sarah en Thije halen kayak en de peddel op uit het water. En Jaap en Douwe leggen alle kayaks voor de zekerheid wat hoger.
Nou dat was wel een belevenis. Goed afgelopen, al is de rugzak wel nat, en ook de telefoon wat vochtig.

OMGESLAGEN
Op de terugweg zien we hoe een man van een heel hoge rots afduikt het water in. De rots is wel 20 meter hoog. Daarbij was onze sprong niets...
Githe, moet je eens kijken, daar op die rots!
Githe en Thije kijken beide achterom om het ook te zien en... plomp, daar ging zo hun kayak om. Kopje onder, alles het water in. Gelukkig zat in hun koelbox niet veel spullen meer... maar hoe krijgen ze de kayak weer omhoog? Douwe springt zijn kayak uit, om zijn zus en kleine broer te helpen. Goed gedaan Douwe! Een politieman in wording!

VERDER
Dat waren wel weer genoeg belevenissen voor een dag. Terug naar huis. Rachel: je moet nu maar niet met een bootje gaan varen, want dan kom je zeker een poepdrol tegen. Oh, van jou zeker?
Tja, als je moet, dan moet je wat...
Thuis lekker douchen. En onze laatste maaltijd in Page. Supergrote verse pizza’s van de Walmart. Of met veel kaas, of met veel vlees. Maar wel lekker. We zullen dit huis en deze rode wereld wel gaan missen...
Morgen begint onze rondreis weer. Richting Las Vegas, Death Valley en Yosemite.

Geschreven door Alines.journal