U1e OCHTEND IN PAGE
Vaak ben ik ‘s morgens als eerste wakker. Heb ik mooi tijd voor gebed en bezinning (via app BiddenOnderweg), buiten zittend op de veranda in de schaduw, want zodra de zon schijnt is die al warm. Hoor ik vanmorgen deze verzen uit Efeziers-brief uit de bijbel: ‘Ga de weg die past bij je roeping: wees bescheiden, heb lief, bewaar in vrede de eenheid...’
Het is alsof de Vader me roept om bescheidener op te stellen naar de kinderen en Jaap, en minder vaak kritiek te hebben. Dingen meer los te laten. Al moet ik natuurlijk wel de ouder blijven... Best een lastige balans. Ik ga het weer eens proberen: een dag alleen positief en tegelijk eerlijk te spreken. Bescheidenheid helpt daarbij.

Dan koffie drinken met Jaap. Zoals vaak zitten wij buiten en de kids binnen. We genieten van de rust en het samenzijn. En de omgeving:
Op een veranda, lage stacaravan-achtige huisjes, grasveldje dat wordt besproeid in de morgen, een oudere vrouw in korte broek die haar kleine hondje uitlaat, toegekeft door het kleine hondje van de overburen. ‘Goodmorning, it’s a warm, isn’t it?’. Amerikaanse auto’s rijden voorbij.
Het voelt alsof we in een amerikaanse film zitten, zeg ik tegen Jaap. Ja, dat dacht ik ook net.
We praten wat. Wat hebben we toch mooie kinderen. Ieder heeft echt iets eigen moois. En ze zijn allemaal lief, dat ze om elkaar denken. En het mooie aan deze vakantie is dat ze vanzelf veel met elkaar optrekken. En dat gebeurt ook.

Vandaag gaan we zwemmen in het meer. Heerlijk water in een prachtige omgeving. Het strand is roodachtig, ook de stenen. Aan de overkant staan juist witgrijze rotsen. Wat een uitzicht! Het heeft wat van monument Valley dat hier niet ver vanaf ligt.
Zwemmen naar de boei, wie maakt de mooiste handstand in de het water? Op den duur kan iedereen het.
Rachel en Thije vinden het zo fijn, die komen letterlijk het water niet uit.
Wij gaan even in de zon. Flink smeren, want de zon is fel.

Als we terug zijn, gaan de kids met elkaar koken en Githe is de chefkok en verdeelt de taken. Ze zet Douwe aan het ui snijden. ‘Ik heb gehuild. Dit doe ik nooit weer.‘ Thije snijdt voor het eerst van zijn leven prei. Sarah snijdt watermeloen. Zwaar werkje.
Jaap en ik gaan de omgeving verkennen, om plannen te maken wat we waar gaan doen deze 4 dagen dat we hier zijn. Als we terug zijn, is de macaroni klaar. Heerlijk!

Hmm, redelijk gelukt om de dingen positief te zeggen. Het negatieve in te slikken. Laat ik proberen vast te houden...
Ook Githe heeft een streven voor deze maand: ons te leren om de woorden ‘als’ en ‘dan’ goed te gebruiken. Het is even als en ‘meer/beter dan’. Het schijnt zo te zijn dat ik steeds ‘beter als’ zeg, en dat hebben de kinderen van mij over genomen. Maar Githe werd zelf steeds verbeterd door een Donitasbestuurslid. ‘Het doet me nu gewoon pijn, elke keer als het verkeerd gezegd wordt.’ Nou, we worden heel vaak verbeterd, maar we willen het best leren. Het goede is, dat we het nu zelf soms, met nadruk op soms, beginnen te herkennen. Er is hoop. We hebben nog 3 weken te gaan.

Geschreven door Alines.journal