1 Mei

KM 45/926 - HM 128/10.870 🌦️19
Er zit een man of 3 hotelpersoneel te wachten tot de enige gast opdaagt. Die heeft wat langer gelegen omdat het een relaxed dagje is vandaag. Er wordt mij vervolgens een gezond ontbijtje gepresenteerd. Helaas is dat aan mij niet echt besteed, maar gelukkig kan ik het aanvullen met een groot stuk verse carrot-cake van het plaatselijke bakkertje.
Bij de start is het fris, bewolkt en regenachtig. Ik heb vandaag een makkelijk ritje, bijna helemaal vlak, langs de kust. En voor wie denkt dat hier nooit iets te doen is: in Urla zie ik posters die een artisjokken festival aankondigen, die ik gisteren inderdaad in grote hoeveelheden heb gezien op de velden onderweg.
Het gaat grotendeels direct langs het water en een klein stukje over de grote weg. Die loopt langs een gigantisch legerterrein. Goed te weten dat onze NAVO bondgenoten klaarstaan als The Donald ons niet komt redden. Ik passeer een monument voor een fietser die hier is verongelukt. Toch voelt het zeker niet onveilig, want er is steeds een goede vluchtstrook, auto’s geven ruimte of toeteren zodat ik weet dat ze eraan komen. Dichter bij Izmir komen er steeds meer fietspaden. Niet helemaal perfect door bijvoorbeeld grote plassen of onverwachte obstakels, maar toch goed te fietsen.
Begin van de middag breekt het zonnetje door en is het tijd voor een perfecte capuccino met brownie.
De stad in gaat over een werkelijk perfect fietspad, direct aan zee, toch bijzonder voor een miljoenenstad. Ik zie voor het eerst veel andere fietsers, soms op rijwielen van het witte fietsenplan die hier overigens oranje zijn. Vaak zijn voetgangers zich niet bewust dat ze op een fietspad lopen, met name in gebieden waar veerboten aankomen. Over het algemeen gaat alles zeer gemoedelijk.
In het centrum van de stad stuit ik op een afzetting, waar ik echt niet doorheen mag. Een aardige politie-agent legt mij uit dat het gebied is afgezet in verband met 1 mei, wat hier een Nationale Feestdag is. De Dag van de Arbeid. In Nederland doen we er niet veel mee maar in andere landen is dat anders. Turkije bijvoorbeeld, daar staat 1 mei in het teken van protest en zeker dit jaar zal de sfeer gespannen zijn. Protest is verboden maar wordt wel verwacht, zegt NOS correspondent Mitra Nazar, vanwege de recente arrestatie van oppositieleider Imamoglu. Er is heel veel politie op de been, in alle zijstraten staat ME paraat en waterkanonnen zijn ook gereed. Vooralsnog is de sfeer ontspannen.
Ik vind een andere route door het vandaag autovrije centrum naar mijn appartement. Ik moet nog even wachten tot de verhuurder op komt dagen, die vast zit in het verkeer. Hij is gelukkig zo bijdehand geweest om het begane grond appartement aan mij toe te wijzen, zodat ik deze keer niet hoef te sjouwen met de fiets.
Vandaag weinig zweetdruppels, maar wel een spatje regen. Ik lees overigens dat de etappe van vandaag, hier zo’n 100 km vandaan, in de Ronde van Turkije is afgelast wegens slecht weer. Is dat noodweer zo plaatselijk of zijn het zulke watjes ? Het dipje lijkt overigens tijdelijk te zijn, want het zonnige weer is morgen terug. De temperaturen gaan zelfs meer stijgen dan mij lief is.
Uiteraard neem ik ‘s avonds nog een kijkje in de stad om te zien of er nog wat te rellen valt. Alles is rustig en al wat ik zie is pais en vree, tevreden mensen en flanerende jeugd. Dit is natuurlijk echt mijn eigen mening en heeft helemaal niets te maken met het feit dat kritische berichtgeving tot verdwijning zou kunnen leiden.

Geschreven door WillemDeMol