Mijn 5 maanden Colombia zitten erop, en ik kom net aan in Panama-City van een heerlijke 5-daagse zeiltocht. Daarover later meer. Met vele vaaruren had ik meer dan genoeg tijd om te reflecteren op mijn tijd in Colombia.

Mijn keuze voor Bogotá was ook achteraf de beste die ik had kunnen maken. Deze metropool van 8-10 miljoen inwoners raak je namelijk zeker niet beu in 1 semester. Er is zoveel te doen, dat je altijd wel wat activiteiten kan verzinnen om de dag te vullen. En ook het nachtleven is zo groot dat er wel altijd wat nieuws te ontdekken valt. Je hebt er rijkere, westersere zones; hele arme wijken vol met drugsverslaafden en La Candelaria, het historische centrum waar ik woonde. Voor de backpackers valt Bogotá niet altijd even goed, maar als je deze wereldstad écht leert kennen, ga je hem ook zeker waarderen.

Ik heb echt in een geweldig huis gewoond, zowel qua locatie, als de mensen die er woonden vanuit de hele wereld, als de activiteiten die er gedaan werden. Zo heb ik veel met mijn huisgenootjes gereisd, werd er vaak gefeest en hadden we elke dinsdag het onderlinge voetbaltoernooi, die we uiteindelijk gewonnen hadden en waar ik als speler bij iedereen nogal bekend was haha. En natuurlijk heb ik vele nieuwe vriendschappen gemaakt en ik kijk er nu al uit om steden als Mexico-Stad, Piura (Peru), New Orleans en Kopenhagen te bezoeken (Al is het natuurlijk een grote vraag of dat werkelijk gebeurd haha).

Ondanks alle mooie kanten van Bogotá, zijn er ook mindere kanten. Probleem #1: Veiligheid. Godzijdank is mij niks overkomen, maar je voelt het gevaar alles goed en toe gewoon loeren. Op de drukke winkelstraten is de sfeer bij tijd en wijlen gespannen en zo nu en dan hebben we wel flink wat zakkenrollers gezien (en gesnapt zien worden). Daarnaast kan je in de meeste delen simpelweg niet chill meer over straat lopen 's nachts wat me echt niet aanstaat. Je merkt de armoede die heerst (en die steeds erger is geworden in de laatste paar jaren) en de verschillen tussen rijk en arm zijn immens. Om af te sluiten denk ik echt dat ik niet overdrijf als ik zeg dat 1 op de 3 mannen, buiten de studenten, onder de 30 een mes bij zich dragen (om zichzelf te beschermen, niet om aan te vallen, maar toch). Steekpartijen zijn aan de orde van de dag en ook op dat gebied hebben we het een en ander meegemaakt. Natuurlijk is de cultuur ook anders, wat soms ondanks al je aanpassingsvermogen best irritant kan zijn. Ik zou dan ook nooit in Bogotá willen wonen in het 'normale' serieuze leven denk ik. Maar voor een exchange semester: Perfect! Gelukkig is er uiteindelijk ook niks overkomen en heb ik al mijn spullen -en lichaamsdelen - nog. Eigenlijk geldt voor mij hetzelfde motto als die ik al sinds mijn andere Zuid-Amerika reis zeg: Leef je leven en doe je ding, maar hou je aan de ongeschreven regels en denk na wat je doet, en dan komt alles goed.

Qua studeren aan de Universidad de los Andes, wist ik niet zo goed wat ik moest verwachten. Wat ik zeker niet had verwacht, was zo'n prachtige campus. Veel groen op de campus, moderne faciliteiten en gratis sporten/squashen/tennissen/danslessen/BedenkMaarZoGekEnJeHebtHet.Daarnaast kon je laptops gratis lenen en is er echt een enorm scala aan lunchmogelijkheden.

Qua niveau had ik veel over exchange semesters gehoord en hoe makkelijk ze wel niet zijn. Het niveau was zeker NIET laag op de UniAndes. Ik heb enorm veel geleerd, dingen waarvan ik eigenlijk verbaasd ben dat ik ze niet eerder geleerd heb. Wel is het zo dat je veel makkelijker hoge cijfers haalt. Als je een moeilijk project goed maakt in Eindhoven, ben je al superblij met een 8,5. Hier krijg je zo een 10. Mijn eindcijfers zijn dan ook enorm hoog hoewel ik toch ook een paar flinke onvoldoendes had (wat me dan weer in Eindhoven niet echt overkomt). Hoewel ik de Latijnse cultuur erg kan waarderen, vond ik het af en toe wel vervelend om te studeren hier. Je kon niet echt rekenen op je studiegenoten (de meesten), en deadlines waren onduidelijk en vaak last-minute. Ook de vele kleine huiswerkjes die dan 1% meetellen zijn nogal irritant, wat echt weer als 1e klas middelbare school voelt. Toch waren de docenten erg aardig. En o ja, ook binnen de lokale masteropleiding Technische Bedrijfskunde hier kende écht iedereen mij (en ikzelf kende maar 20 studenten ofzo), want ik was echt de enige exchange student. Zo vond 1 professor het echt geweldig om elke les mij aan te wijzen als die algemene rekenvragen op het bord zette en vroeg die me vaak over hoe het dan in NL gaat, en daar moet je dan even in het Spaans antwoord op geven terwijl iedereen naar je kijkt. De andere docent (enorm aardig overigens), vond het altijd nodig om na een uitleg te zeggen dat als ik het niet snap even na de les langs kon komen. En zo bouw je al snel een reputatie als de buitenlander op haha. Maar de docenten waren enorm fijn, hielpen me vaak een beetje met het begrijpen van de (Spaanstalige!) toetsvragen, en lieten me elk project gewoon in het Engels schrijven gelukkig.

Ik had enkele doelen voor mijzelf wat ik uit dit Exchange Semester kon halen. Enorm veel van het land te weten komen, veel prachtige plekken zien en nieuwe vriendschappen creëren zijn doelen die ik zeker behaald heb, en ook wel verwacht had om makkelijk te halen. Hier studeren, op een serieuze manier leren werken met de lokale cultuur en de Spaanstalige vakken overleven waren al een moeilijker doel, en ondanks enkele hobbels op de weg heb ik ook dat met vlag en wimpel behaald! Het doel waar ik het meest onzeker over was, is ook het behaalde doel waar ik het meest tevreden over ben: Ik spreek nu Spaans. Hoewel ik natuurlijk nog steeds niet vloeiend ben en vooral met accenten nog problemen kan hebben met het verstaan, kan ik over elk onderwerp uitvoerig praten en is reizen en leven hier geen enkel probleem hier. Wel heb ik het Colombiaanse Spaans geleerd, wat hier en daar nog een klein beetje verschilt van Castellano: 'Spaans uit Spanje'. Ik ben wel bang om het weer te verliezen als ik terug ben, dus ik moet veel Spaans blijven spreken om het bij te houden, en het is een goede reden om nog regelmatig naar de Spaanstalige landen op vakantie te gaan :)

Het is heel raar om te beseffen dat ik na mijn basisschool, middelbare school en 5 jaar uni, nooit meer een examen/tentamen hoef te maken of in een klas naar een leraar hoef te luisteren (extra werkcursussen daargelaten). Ik heb al mijn studiepunten nu gehaald, op mijn masterscriptie na. Tot mijn grote vreugde mag ik die bij het Supply Chain Innovation team van Nike doen, waar ik enorm veel zin in heb. Bij dit bedrijf komen mijn dromen om in mijn eigen werkveld te werken maar ook sport- en voetbalgerelateerd bezig te zijn samen. Rond januari/februari 2018 zal ik afstuderen en gaat mijn werkcarriere en 'het echte leven' dan echt beginnen. Spannende tijden tegemoet, maar eerst nog lekker eventjes van mijn vakantie genieten!

Geschreven door Vatosiros