Potverdrie, kwart voor 7 en de luitjes zijn alweer gezellig wakker in de trein! Hou je b.., maar je ligt zo in de kijker in het open bed, dat ik maar direct opsta. Wat één nacht!! Veel last gehad van lawaai van de trein, mensen pratend en lopend en vooral van de Chinese rokers! Pijn in al mijn botten inmiddels van alle slechte en harde bedden in China. Maar ondanks de "vele lichte" lichamelijke ongemakken vind ik het reizen op deze wijze nog steeds erg leuk. De groep raakt ook nog niet uitgepraat en er is op elk moment van de dag wel iets te lachen of te vertellen. Harry is iedere dag erg op dreef en ik moet hem af en toe echt even afremmen. Too much voor sommige mensen. We blijken erg vaak liedjes te gebruiken voor grappige situaties. Maarten, (iets autistisch, weet hij zelf ook) kan hier moeilijk tegen😉. Snapt de humor van ons niet altijd en kan er slecht om lachen. Toch is het een lieverd. Hij komt uit Voorschoten en werkt bij Akzo Nobel, notabene in Sassenheim. Hij heeft bijzondere ideeën en is op zijn manier erg interessant. Zo heeft iedereen zijn bijzonderheden en de irritatie grens is nog niet bereikt. Alleen Elly A wordt inmiddels wel anders bekeken met haar gemopper en aandachttrekkerij. Ze zit snel in haar slachtofferrol. Maar niemand zegt er iets van of doet vervelend tegen haar. We accepteren het gelaten. Je hebt er ook niets aan om ruzie te maken. Ton, onze gids, denkt er het zijne van, dat merk ik tussen de regels door, wanneer ze weer geholpen moet worden. Maakt niet uit met wat! Hij heeft er zijn handen vol aan en moet haar vaak in de gaten houden. We komen aan op het enorme grote station van Beijing. Het lijkt wel een vliegveld zo groot. Mijneer Johnson, de nieuwe gids, haalt ons af aan de trein. Eigenlijk heet hij mijnheer Wang (face in het Engels) maar hij noemt zichzelf liever Johnson. Prima, wat jij wil! Hij loopt echt met zo een vlaggetje voorop. 😱🤣🤣. Ik moet altijd lachen om die groepen met een vlaggetje voorop, nu loop ik er zelf achteraan in Chinaglens! "9 million bicycles in Beijing" zijn inmiddels verleden tijd. Maar 9 million cars kun je beter zingen hedendaags. Het verkeer is enorm. We zitten in een bus met airco en ruiken dus gelukkig geen uitlaatgassen. Wel heel veel elektrisch verkeer. Het is ongeveer 31 graden, dus een stukje koeler dan in Xi'an. Deze enorme stad is immens. We zijn met de trein in de voorsteden alweer vele flats/wijken gepasseerd. Er werden onderweg ook alweer heel veel nieuwe torenflats gebouwd, velen nog leeg, maar dat zal niet lang meer duren. Er wordt zo ontzettend veel gebouwd. onderweg is het één grote bouwput. Ik zie wel wat zonne-energie panelen maar geen velden vol zoals in Spanje. Wel allemaal een airco apparaat aan het balkon/flat hangen, tv schotels en de was. Lila vertelde ons dat het allemaal 3 kamer appartementen zijn. Zij heeft de eerste twee jaar bij haar schoonouders ingewoond. De schoonmoeder is de oppasmoeder! De moeder van de dochter niet! De zoon is en blijft het belangrijkst traditioneel gezien. Oma past op en vader en moeder werken allebei. Lila vertelde wel dat de jeugd inmiddels erg verwend raakt. Wanneer zij geen werk hebben, worden zij door de ouders onderhouden . Dit motiveert niet tot arbeid en de generatie die komt is niet bereid om te werken. In principe is er altijd werk te krijgen in China, maar schoonmaken willen ze niet. Er is volgens mij altijd genoeg werk in de bewaking, controle posten en check point Charlie posten. Politie, etc etc. Het is een maakbare wereld hier. Wanneer het of iets er niet is, dan maak je het gewoon of maak je het na. Net als bijv. de Dalai Lama. De echte in India wordt niet erkend en is verboden, dus hebben ze gewoon een andere Dalai Lama aangesteld . Dat deze niet geïncarneerd en speciaal uitgeverkozen is doet er niet zoveel toe. Eigen waarheid is makkelijk gecreëerd. Iedereen geeft het ook in China. Njet in Tibet natuurlijkDit geldt ook voor alle merk artikelen. Iedereen draagt merkkleding hier. Het lijkt enorm op Amerika. Modern geklede mensen, jong en goed gekleed, verzorgd ook. Allemaal vastgekleefd aan een mobiel! Geen iphone! Alles gaat per QR code. Betalen bij de kassa per telefoon etc. Ook openbaar vervoer per app. Ze gebruiken de hele dag hun smartphone. Ik voel me erg veilig overal. Geen of eijing criminaliteit en de straten zijn super schoon.
We arriveren in het hotel en de kamer is nog niet klaar, toch gaan we over 3 kwartier alweer lunchen. Hurry hurry. Snel douchen. Droge en schone kleren aan, loopschoenen aan, tasje en camera mee en lunchen maar weer. Gelukkig is het restaurant vlak naast ons hotel. We eten opnieuw héérlijke Chinese gerechten aan een glazen ronde draai tafel. Biertje erbij en "feesten" maar. In grote stilte eten wij dit keer. Iedereen is moe en hongerig blijkbaar! Voor 180 yuan pp eten wij en betaald de gids onze metro kaartjes en de entrees bij de twee tempels die we gaan bezoeken. De eerste is de Lama tempel. Wij nemen lijn 5 en 10 (van de 14 metro lijnen hier in de stad). Perfect geregeld. Wel iedere keer bij inchecken weer de bekende bagage en body checks. Heleen moest dit keer haar ice tea voorproeven. Geen benzine of brandbare zaken blijkbaar mee!☠ Al onze waterflessen laten zij ongemoeid. De Lama tempel is prachtig. Opnieuw mogen wij in de tempels geen foto's maken. In het laatste gebouw staat een boeddha beeld van 24 meter uit één boom gemaakt. De boom is in 3 jaar van Nepal naar China vervoerd in vrieger tijden en hier tot boeddha gecreëerd/ gehouwen. 8 meter onder de grond en 16 meter boven de grond. Hij is echt mega groot! We hebben er een uur om te wandelen en kijken. Chop chop terug naar de metro, nieuwe kaartjes, lijn 10, naar de tempel van de Hemel. 1406-1420. Gebedshal voor goede oogsten, keizerlijk hemelgewelf, Ronde altaar van de hemel. Het deed ons wat Disney achtig aan. De gebouwen waren mooi. Maar het had zo maar "nieuw oud" kunnen zijn en er was enorm veel Disney publiek! Ik vond het hier wat kitscherig aandoen. De cappuccino, grote bak dat wel, 40 yuan is bijna 6euro😱😱😂 biertje kost de helft. China is erg commercieel. Ik had dit anders verwacht. Geen blauwe Mao pakjes met rode boekjes meer! Maar vele straatverkopers en hippe coffee tenten! Het doet me ontzettend westers aan, alleen de ogen en haren van de mensen zijn anders. Ook iets minder dikke mensen dan bij ons, maar de kinderen groeien ook hier aardig dicht. Macdonalds, KFC, pizza hut, alles is voor handen. Ijsverkoop, frisdrank, geen coca cola maar pepsi! We lopen langzaam weer terug door het aangelegde bos naar de ingang waar wij om kwart over 5 hadden afsproken. Dit inmens grote park wordt door de lokale bevolking gebruikt om te kaarten, zingen, dansen en praten met bomen, zoals wij geconstateerd hebben. Een opera zangeres was haar stem aan het oefenen onder een boom. We hoorden haar wel maar zagen alleen een jurk tussen de takken met een waaiertje voor haar gezicht. We konden nog kiezen voor het plein van de hemelse vrede maar iedereen was te moe en op, geen nieuwe indrukken meer graag vandaag, we wilden terug naar het hotel! Spitsuur in de metro van Beijing. Opnieuw een duw en trek ervaring, toch gaat dit gecontroleerd. Uitstappen in het midden van de deur. Instappen is in de rij gaan staan achter elkaar en 1 vóór 1 naar binnen. Zeer gedisciplineerd. Maar bij een vrije stoel wordt er geduwd en getrokken. Ze staan ook niet op voor ouderen! Blijven stug op hun mobiel kijken of slapen Er zijn ook dichte glazen wanden/deuren met een rij aanduiding voor dat de trein arriveert. Mooi systeem. We halen wat fruit en inmiddels bekende soeppotten (bouwpakket opnieuw) water erover en kruidenzakjes erin. Yoghurt en het avondmaal is gekocht. Heerlijk op tijd naar bed. Morgen toch weer half 7 op. 7 uur ontbijt en half 8 in de bus naar het avontuur van de grote Chinese muur.

Geschreven door Suzannes.reisverhalen