Zo zeg gisterenavond al van verre deTaj Mahal gezien maar vandaag mogen we hem "aanraken". Eindelijk ga ik het bankje van lady Di bezoeken. Het bankje waar zij zo zielig en treurig alleen voor deTaj Mahal zat. En dat rond de datum van haar jongste zoon zijn bruiloft. Bijzonder! We staan opnieuw vroeg op. Dit wordt wel de story van deze reis ben ik bang. Vroe op. Maar hier sta ik zeker heel graag vroeg voor op. Ik ben er klaar voor. Koffer alweer ingepakt gisterenavond dus hup hup alles naar beneden en de tuktuk mijnheer stond ons al op te wachten. 5.30 was het. Remember me zegt hij! Smekend om wat te mogen verdienen vandaag wat een armoede hier😱. Even voor 6 uur in de ochtend dus, kopen we de toeristenkaartjes a 1000 roepee, ongeveer 13,50 euro voor ons. De Indiërs zelf betalen 100. Prima prijs. De Taj staat ook continue in de steigers voor groot onderhoud. Smog En zure regen. Daar betalen wij voor en dat is ok. We weten niet hoe alles te fotograferen. Alles zien en beleven kost ook tijd. We zijn samen met Elly uit Zwijndrecht. Lekker wijffie en het is gezellig met haar. Veel meegemaakt in haar leven. We slenteren langzaam naar de Taj toe en onderweg de bekende plekken kunnen fotograferen. Gelukkig nog niet zo heel druk maar er lopen toch alweer genoeg mensen rond die voor je lens gaan staan met hun selfie sticks. Vooral de Japanners! Wat een ego's. Wij toeristen moeten links het mausoleum betreden en de Indiërs de rechterzijde. Verschil moet er zijn. Waarom geen idee? Het zag er hetzelfde uit. Met papieren netjes om onze schoenen mogen we het marmeren mausoleum bezoeken. Geen foto's meer maken en langzaam doorlopen. Stil zijn, maar dat geldt niet voor de opdringerige gidsen. Het is een zeer grote ruimte met allemaal lege kamers behalve de twee sarcofagen met de Mogul en zijn vrouw die hem 14 kinderen schonk. Het verhaal van gisteren heb ik verward. Deze man die hier ligt was de zoon van de vorige mosul en zijn Hindi vrouw. Hij was de enige zoon, zijn vrouw schonk hem 14 kinderen en hij was idolaat van haar en bouwde deze Taj Mahal na haar dood voor haar in 12 jaar tijd. Voor zichzelf wilde hij hier tegenover zijn eigen zwarte Taj maar daar stak een zoon van hem een stokje voor. Deze gooide hem in de kerker van het Rode fort. Hij stierf daar met uitzicht op de Taj Mahal waar zijn geliefde begraven lag. Hij stierf van verdriet. Mooi en zielig en ook wreed verhaal. De zoon vond dat vader te veel geld uitgaf aan pracht en praal. Na de vele indrukken hier nemen wij de tuktuk terug naar het hotel voor ontbijt. We moeten nog wel langs de koe en de bijtgrage apen die hier vrij loslopen in de vieze smoezelige straten. Wat een armoede hier jongens. Energie opgedaan na een stevig ontbijt en veel koffie en water gedronken te hebben dezelfde zielig kijkende tuktukker naar het rode fort. Dit is een fort gebouwd in de 15e eeuw. Wow opnieuw! 550 roepee met 50 roepee korting met laten zien van het Taj Mahal ticket. We zin onder de indruk. Elly heeft het opnieuw zwaar maar minder dan de dagen hiervoor. Het is ook zo godvergeten heet iedere dag . Alsof je in een oven loopt. We maken onze gezichten en nekken lekker nat dat geeft verkoeling. Alle vertrekken bezichtigd en de tuk tuk terug naar het hotel. De man staat iedere keer braaf te wachten in de moordende hitte. We "slaan" wat bedelaars van ons af. Kopen het oh zo nodige water, Harry vertrouwde het niet ondanks dat er een cellofaan omheen zat. Ik hield het niet meer van de dorst en heb het toch gewoon gedronken🤔 op hoop van zegen dan maar. Wat ontspannen weer in de lobby. Ervaringen wisselen met inmiddels vertrouwde medereizigers. Besluiten naar de pizzeria te gaan, pizza hut, zodat we wat kunnen eten en meenemen voor de avond in de
nachttrein. Er wordt in de trein wel eten verkocht maar.... daar beginnen wij niet aan.... de tijd van vertrek wisselt met het uur. We dachten dat 3 uur afgesproken tijd was maar dat werd half 3 en dus rush rust de bus in nadat Harry en ik nog even heerlijke koffie zijn wezen drinken in een costa restaurant. Muffins mee voor ontbijt en dat gingen we op naar volgende avontuur. En dat werd het! De trein in India is nog meer behelpen dan in Thailand of Vietnam. Smerig en slechte bedden service. Ménsen liggen overal op de stoelen en wij hadden de bovenbedden en konden dus niet zitten omdat de Indiërs uitgebreid liggen te slapen. Sommigen hadden wel zitplaats maar wij dus niet en je wil je bagage niet uit het zicht verliezen dus ben ik ook maar gaan liggen onder de freezing airco. Jas aan moeten doen en hele nacht met kleren aangeslapen. Wc🤤😭😱😱 bedden en hoofdkusshoofdkussen🤔🤤🤢 afschuwelijk. We zetten ons er maar overheen, de dekens waren ergste. Daar gruwelde ik echt van😛. Iedere draai heb ik gevoeld en was zeer stijf in de ochtend. Uiteindelijk nog wel behoorlijk wat uren gemaakt. Het was een behoorlijke vieze, rumoerige en acosiale ervaring. We hebben daardoor ook weer gelachen en hadden en hoop te mopperen en relativeren. Dit het reizen in een ander land dan het onze. Laat de NS in zijn waarde! Al met al een zeer bijzondere en heel mooie ervaring allemaal. Het hotel was prima.

Geschreven door Suzannes.reisverhalen