Allemaal vreselijk brak en dodelijk vermoeid werden we ern voor een wakker in de trein. Wat een nacht. Heen en weer lopende verkopende jongetjes met eten en drinken. Bellende, snurkende, heen en weer lopende Indiërs. Ze waren natuurlijk al lang uitgeslapen, lagen nl al uren voordat wij konden slapen op onze zitplaatsen te maffen. echte aso's. Maar goed, we kunnen er ook goed om lachen allemaal. Elly van 75 sprong nog redelijk fit haar bovenbed uit. Ze was de snurkende man naar haar zo zat dat ze een kussen op zijn hoofd heeft gegooid en ergens anders verder is gaan slapen. We hadden nog tijd zat want de trein had 's nachts flinke vertraging opgelopen. 4 uur later dan gepland kwamen we aan op een station waar het krioelde van de mensen. Verkopers, mensen op de grond liggend, slapend, etend en pissend tegen de muur. Het is een zooitje. Snel mar de bus, wat Bert, en van de medereizigers er achter kwam dat zijn portemonnee is gestolen in de trein. Rijbewijs pasjes en geld weg. Maar ja, de trein was al weg, terug gaan had geen zin en het geld zou toch weg zijn. Balen en een domper. Later was een ander lid van de club Heleen ook haar ereader kwijt. Nogmaals balen. Doodmoe de kamer op na een behoorlijke ervaring dwars door de enorm drukke stad Varanasi met een tourbus. Heet was een zeer goede chauffeur! Geweldig hoe hij de bus door deze chaos heeft weten te loodsen. Zonder kleerscheuren. Het was zo leuk om te zien deze wanorde. Maar ik heb u India nog niets gezien wat heel was. Alles is kapot, vies of niet af. Ieder huis heeft zijn eigen vuilnishoop. Prullenbakken bestaan niet. De koeien eten plastic op straat. Het is echt verschrikkelijk. Je weet soms niet wat je ziet. Na een fijne verfrissende douche (trein vuil goed afgespoeld) een lekkere warme maaltijd met een biertje. Paneer (=tofu) met doperwten en tomaten in een heerlijke Indiase curry. Naan erbij, perfect. En riksja bracht ons naar de Ganges. Wat een medelijden had ik met hem. Twee van die dikke westerlingen en zo een klein tenger mannetje trapte zich lens. Maar onze gids zei dat het zielige voor hen was dat al die gemotoriseerde tuktuks hun het werk en inkomsten afnemen en dat het verantwoord was. We gingen samen met Bert en Ineke ern uurtje zien op de trappen van de Ganges. Wat je daar ziet en meemaakt is teveel om op te noemen. Het ergste vind ik dat de mensen daar zwemmen en zichzelf daar dopen met het meest ziekmakende water ever! De ceremonie gaan we morgen bekijken dus voor nu laten we de Ganges over aan de duizenden mensen die hier op af komen. Wat een types. Krishnas sikhs, magere ghandi mannetjes etc. Prachtig om te zien. Weinig witte toeristen. Veel Indiërs die hier op af komen. We nemen een tuk tuk terug voor 200 to met zijn 4en. Blijkt nog te veel te zijn horen weer van de anderen. Nou ik vind het best. Ze mogen van mij verdienen. Wat een armoede! Morgen om kwart voor 5 worden we opgehaald om het ochtendritueel te gaan zien. Het diner was weer in het hotel. Gezamenlijk met de hele groep van 14 man gegeten. Het gaat goed met zijn allen. Geen gezeur. (Tot nu toe, het is wel 30 dagen hè! nog veel reizen te gaan).

Geschreven door Suzannes.reisverhalen