Opnieuw een reisdag dus! Weer werker in 5 .15 ik wordt er wat moe van. Maar toch wil en zul je verder moeten. De hotel manager was niet aanwezig een nergens te vinden na het ontbijt om af te rekenen omdat hij zijn rituelen van de ramadan nog niet had uitgevoerd. Dat wij gasten stonden te wachten om te vertrekken is dan bijzaak helaas. Ok 15 minuten vertraging was snel weer ingelopen want onze chauffeur hield wel weer van opschieten. 😱😱. Er stond een enorme file voor de grens met alleen maar vrachtwagens deze konden wij gelukkig omzeilen door tegen het verkeer in te gaan rijden📯📯.😲😲😲 alles ging bootjes bij de grens na wat smeergeld en de papieren secuur ingevuld te hebben anders kun je er terug een opnieuw beginnen. Wat een bureaucratie. We lopen met onze bagage de grens over. Daar staat een Nepalees met zijn bus te wachten op ons. We worden allemaal wat moe van het reizen inmiddels. De groep is ook redelijk op leeftijd. Ik ben de op een na jongste. De oudste is 75. Krasse tante! Haar man is een 6 jaar jonger maar heeft het veel zwaarder. Ze zijn beiden inmiddels aan de scheiteritis. Zij is een gezellige Brabantse en doet me denken aan mijn tante Cor. Lekker verhalen op zijn Brabants. Haar man Jan loopt als een goedzak met haar mee. Verder wat 60ers een ouder waaronder Harry ook natuurlijk. Over 2 nachtjes 61. Het is en bij elkaar geraapt zooitje maar het gaat goed met elkaar. Hier en daar wat kleine verbazing over gedrag ed. Maar zeker geen grote problemen. Dat had meer smeuïge verhalen opgeleverd. Misschien komt het nog. De busreis in Nepal gaat verder in een oude kleinere bus zonder airco. Alle ramen open dus. Mijn benen zijn inmiddels zo gezwollen dat het pijn gaat doen. Stijf en strak in het vel. Klote. We zitten ook al bijna twee dagen in de bus zonder veel beweging. Dit gaat niet goed zo🤔. Ik moet ze omhoog kunnen leggen maar iedereen zit al enkel behalve Harry en ik. Ik kan dus de benen niet omhoog leggen. Gelukkig zijn we redelijk op tijd in Chitwan en kunnen er lekker liggen en douchen. Mooi resort in de jungle. Leuk plaatsje. Het was sowieso al direct over de grens liefelijker bewoonbaarder en leefbaarder. Niet zo veel afval. Mensen zijn duidelijk trots op hun huizen. In India was alles overal kapot en hier is alles verzorgder. Duidelijk een groot verschil. Het zou armer moeten zijn hier in Nepal maar dat kan ik zo niet zien. Ineens ook kleine winkeltjes met van alles en nog wat. Niet gezien in India. De mensen zijn ook vriendelijker en bedelen niet. Ze laten ons overal gewoon met rust. We krijgen in de heerlijke tuin hier een welkomstdrankje van zeer vriendelijke mensen. Djoser agentschap. Om 1800 gaan wee de visa voor China invullen. Dit gaat op zeer schoolse wijze. Aktes moet tot op de letter juist ingevuld en in de juiste blokletters. Vreselijk. Sommigen presteerden het nog verkeerd in te vullen. Ik had wat leedvermaak hier. Maar als dit niet zo gedaan wordt kom je gewoon de grens niet over. Dit duurde anderhalf uur voor 4 blz.🤣🤣🤤😱. Het regende hard buiten dus iets anders kon toch niet gedaan worden. Eten bestrijd en gereten met zijn allen. Dit wordt traditie! Op tijd naar bed. Kamer is simpel maar prima. Alleen de trap iedere keer 3 hoog valt me zwaar in die hitte en met mijn kapotte knie😣! Douchen en naar bed en verslaan van de vorige daag. Ik loop iedere keer een dag achter. 🤗

Geschreven door Suzannes.reisverhalen