Héérlijke bedden en goed geslapen. Kwart voor 8 ging toch echt het wekkertje weer. We hebben nl. om half negen afgesproken om in de wijk Thamel (toeristen wijk en lekker wandel gebied) te gaan ontbijten in een héérlijke broodjes zaak met uitstekend ontbijtje volgens Ton, hij kan het weten want hij komt hier al vanaf 1992 met Djoser. Uiteindelijk zijn we met zijn 7en gaan ontbijten. Altijd weer lastig met tafels en stoelen maar het is gelukt, nadat wat Amerikanen ons te luidruchtig vonden en vanzelf een paar tafels wilden opschuiven. Thanks you verry much. Pumpernickel is de naam van de lunchroom dit voor wanneer iemand ooit nog van plan is naar Kathmandu te gaan. Ik vond het een geslaagde missie. Héérlijke cappuccino, dit was weer even wat anders na al die nescafe koffie die merendeel van de hotels schenken. Om half 11 afgesproken in hotel met Ineke en Bert om met taxi naar twee wat ver weg liggende tempels te gaan bezoeken. De ene is de grootste stoepa van de wereld. Dit was ongeveer 8km vanaf ons hotel. Dit ritje zal ik ook weer niet gauw vergeten. In een te kleine Suzuki taxi met zijn vieren gepropt. Harry, Ineke en ik strak op elkaar op de achterbank en Bert dubbel gevouwen op de voorstoel. Hij is bijna 2 meter. 🤣🤣. De straten in Kathmandu zijn niet geasfalteerd of bijna niet. Stof dwarrelt continue in de lucht plus de uitlaatgassen van de vele oude diesel bussen en tuktuks geeft af en toe en verstikkende gevoel. Maar toch vind ik het veel minder erg overkomen als in India. Mensen zijn super relaxed en aardig. Namastee en buigen en knikken lief. Ik ben dit land zeker in deze korte tijd al gaan waarderen. De taxi chauffeur was weer een goede en hij reed ons keurig naar de stoepa. Quote internet: "De Stoepa van Boudhanath, ook wel Bodnath genoemd staat zeven kilometer ten oosten van het centrum van Kathmandu. Deze Stoepa is ongeveer 500 jaar oud en heeft een grote aantrekkingskracht op pelgrims. De Boudhanath Stoepa is ook een van de meest belangrijkste religieuze plekken in Nepal en tevens een van de grootste boeddhistische Stoepa’s ter wereld. De Stoepa ligt op een mooi groot rond plein en wordt omgeven door een dorpje."
We boffen want er is net een dienst aan de gang in het klooster. We mochten er binnen ook gewoon filmen en foto's maken. Erg leuk om mee te maken. Onze chauffeur ging ook ook mee als gids! Prima ventje. Daarna door naar de "De Swayambhunath is een op een heuvel gelegen religieus complex uit de 5e eeuw, iets ten westen van Kathmandu. Het staat ook wel bekend als de 'Monkey Temple', omdat er een groot aantal (heilige) apen rondhangen. Voor de Indiase/Nepalese Boedhisten is dit de meest heilige plek, voor de Tibetanen is dit op Boudhanath de meest heilige plek".
Het was prettig weer. 28 graden en af en toe een windje. Wel vochtig en klammig want het heeft dus vannacht flink geregend. De straten waren vanmorgen één blubber zooi. Je kunt je misschien voorstellen als er geen asfalt ligt en er alleen maar stenen en kuilen zijn als weg en dus alleen maar modder een grote plassen zijn. Maar het is ook weer snel droog wanneer de zon schijnt. Rond 2 uur weer terug op de kamer waar we even lekker uitrusten en de batterijen weer even moeten opladen. Letterlijk en figuurlijk. Om half 4 zijn Harry en ik samen de pizzeria op gaan zoeken die aanbevolen werd door Ton en ik moet zeggen de tonijnpizza was uitstekend. Ik heb twee stukken meegenomen voor morgenvroeg als ontbijt. Harry zijn vertrouwde calzone Even lekker weg met zijn 2en en niet te hoeven "socializen". Het zijn stuk voor stuk aardige mensen maar je hebt er vaak ook even zin in alleenop stap te gaan. Er zijn er drie bij die alleen op reis zijn en die willen graag aansluiten in de uitstapjes. Dat begrijp ik wel, zou ik wrs. in hun geval ook doen, maar 2 ervan zijn wat erg bijzonder in gedrag. Dat vinden wij niet raarrrrr. ...... maar heel bijzonder zou juf Ank zeggen. Niet altijd zin in dus...! Om 18.00 uur moesten wij ptesent zijn in hotel voor verder verloop van de reis. Het verhaal en de boodschap was niet goed! We hebben nog geen visa en die gaat er ook niet komen voor maandagochtend. We zijn gedoemd te moeten blijven wachten hier in Katmandhu. We gaan twee dagen verliezen. Lang verhaal kort. Shingatse een vrije middag ingekort en een dag in Lhasa Tibet gaan we missen, dit omdat de trein in Lhasa naar Xi'an al geboekt is en vastligt. Een heel mooi klooster gaan we we niet zien helaas. We gaan maandag wel rijden naar de grens en wachten daar op de Djoser agent die dan onze paspoorten met visum en uitnodiging van de Chinese regering komt nabrengen per auto. Wij gaan met jeeps omdat een bus de route niet kan bereiden. Zo slecht zal deze weg/route gaan zijn. De meeste mensen in de groep zijn ineens heel angstig met name over het snelle stijgen wat we moeten gaan doen omdat de route is omgelegd. Dit was al eerder bekend maar nu met alle toestanden zijn ze zich pas gaan realiseren in wat er voor problemen zouden kunnen ontstaan. Eén iemand wilde gaan vliegen, maar daar heeft de meerderheid tegen gestemd. De hemel trein blijft in het programma. Zaterdag krijgen we van Djoser een wandeling/tracking aangeboden om de extra dag in Kathmandu te compenseren. De tracking wordt een zware. Deze ga ik niet doen, Harry wel. Alternatief is er ook een wandeling door wat dorpjes, dit ga ik dan doen met de meesten van de groep. De vergadering was redelijk soepel verlopen en we waren redelijk gerustgesteld maar toch allemaal wel erg teleurgesteld met het verlies van dag in Lhasa. Kut Chinezen! De enige leuke Chinees die ik tot nu toe ken is de afhaal Chinees. 😣😣😏🤡 flauw🤣
Ik heb er wel een drankje op kosten van Djoser uitgesleept. Morgen gaan we samen dineren en het drankje vooraf is van Djoser ter compensatie teleurstelling. Zij zeggen dat het overmacht is en dat ze er alles wat mogelijk is aan gedaan hebben en het aan de Chinezen ligt en begrijpen niet wat er fout is gegaan. Dit is zo nog nooit gebeurd. Ze krijgen ook geen antwoord van Chinese agent op vragen waarom de uitnodiging van China niet op tijd binnen is gekomen. Was wel op tijd aangevraagd. Nou ja het is een feit en we kunnen het helaas niet veranderen. Harry was moe en ging wat lezen op de kamer en ik ging met Ineke en Bert nog en mojito drinken in dezelfde tent als gisteren maar nu met live muziek ivm Bob Dylan zijn verjaardag. Ouwe meuk. Veel hippies hier en die zaten lekker luid mee te zingen. Het was een leuke afsluiter van de dag met weer veel leuke indrukken en zakelijk wat beslommeringen.

Geschreven door Suzannes.reisverhalen