We liggen dus op commando om 22.00 plat. Harry 3 hoog, ik in het midden ende Chinese dame begane grond. Het is benauwd en warm. Berend ligt ook op 3 hoog en ligt erg onrustig te zijn. Draaiend en zuchtend. Ik werk tot een uur of half 12 mijn verslag bij een ga slapen zo goed en kwaad als dit gaat, de rest in deze coupé slaapt al geruime tijd. Veel geloop op de gang, ruftende Chinees in het eerste bed en het licht op de gang blijft aan. Toch val ik snel in slaap. Op een gegeven moment wordt er gepraat vlakbij mijn bed en aan mijn dekbed getrokken. Ik ben bang voor zakkenrollers en vraag: hé wat moet dat daar? Twee Chinese treinpetten staan aan Heleen haar bed (2e laag) en willen dat zij meekomt met hen. Zij zegt dat haar man vast naar het toilet is en vraagt zich af waarom zij mee moet? De petten waren duidelijk dat zij mee moest! Geen discussie. Zij konden haar niet goed wijsmaken waarom. Geen woord over de grens. Berend lag dus niet in zijn bed. Zij kleed zich snel aan en gaat mee. Ik kijk op mijn mobiel. Het is half 2. 😣 Gelukkig na een kwartier komt Heleen melden dat Berend niet goed is geworden en dat hij nu wel weer ok is. Over 15 min wordt er gestopt en dan kunnen ze even buiten lopen. Na half uur zijn zij beiden gelukkig weer terug. Hij had het benauwd gekregen bovenin en kreeg geen lucht. Paniekerig. Claustrofobisch. Hyperventilatie? Dit werd beneden niet veel beter en toen is hij hulp gaan zoeken. 10 jaar geleden heeft hij een hartinfarct gehad. Dit wist ik uit de verhalen, dus ik lag niet helemaal lekker meer. Er is een dokter bij geweest. Hij heeft zuurstof gekregen. 6000 m hadden we al wel bereikt. Nu zaten we weer op 2700 m Het was warm in de trein en er kwam weinig extra lucht binnen. Gelukkig is alles weer met een sisser afgelopen. Zij waren beiden erg kalm en rustig. Geen paniek gelukkig. 2 uur weer onder zeil! Ik lag nog wel even te piekeren over wat als.. . Hoe had dan de reis verder (af)gelopen? Gelukkig hoef ik mij daar verder geen kopzorgen over te maken. Zij zijn zulke aardige mensen, had het ze niet willen alleen zien verdergaan in dit grote onverstaanbare China. Alles ging per een soort Google translate, maar dan de Chinese versie. Totdat ze iemand gevonden hebben die Engels sprak. Toen ging het verstaanbaar maken wat makkelijker. Half 8 gaat iedereen weer lopen, onrustig zijn en praten en staan we dus op. Nu nog 13,5 uur. Het landschap is inmiddels veranderd. Landbouw, groen en enorme steden in aanbouw. Je weet werkelijk niet wat je ziet gebeuren hier. Enorme rijen met flats. Allemaal hetzelfde. Expansie drift ten top. Je ziet híer gebeuren waarom ze alle grondstoffen van de wereld opkopen. Bergen afgegraven voor steen etc. Echt indrukwekkend Zoveel nieuwbouw! Miljoenen steden. Enorme concentraties van flats. Waterkracht centrales. Grote bruggen, fabrieken, wegen etc. We stoppen wat langer in Xining. Wat ook een joekel van een stad is. Kopen wat te eten bij een verkoopster op het perron om de dag door te komen. De Chinezen om ons heen zitten de hele dag te eten. Tassen vol met alles en nog wat. Hoe zij zo slank blijven? Moeder en zoon, gebombardeerd tot Bruce Lee, hebben zelfs een conservenblik bij zich. Helaas geen blikopener!🤣 Lekker slurpen, boeren, rochelen en roken! Ineens moesten we ook van trein wisselen??? Ook weer een totale verrassing. Dit was van te voren niét bekend! Rap alle spullen bij elkaar zoeken en hopen dat we niets vergeten. We moeten er om lachen en volgden de onbegrijpelijke instructies. We gooien alle bagage op de nieuw schone bedden en gaan zitten. Hebben precies dezelfde indeling qua trein. Hij is nog iets schoner maar in deze trein mag helaas gewoon gerookt worden😣😣🤔🙈. Écht zo smerig. De ramen kunnen nl. niet open. 😱. We kijken geïnteresseerd naar het landschap wat voorbij komt. Het is vaak heel mooi. Veel groen, rivieren, bergen, rijstvelden, landarbeiders, etc het is indrukwekkend. Ook de typisch Chinese "Theehuis" daken huisjes. Elly A is vandaag 65 geworden en ik trakteer haar op een kopje nescafe. Thuis drinkt zij 15 koppen koffie per dag. Nu heeft zij geen staafjes koffie meer en zij is nog nooit zo blij geweest met een verjaardagscadeautje! Goud! Ook ben ik lang zal ze leven gaan zingen, de anderen vallen bij, en de hele "coupon" vindt het geweldig. De Chinezen applaudisseren. Het is een lange zit, maar de tijd gaat ondanks de lengte toch vlotjes. We kletsen veel. Lezen wat en schrijven het nodige. Straks komen we aan in Xi'an en gaan we een biertje drinken op Elly haar verjaardag. We hebben de Chinezen goed leren kennen de laatste 33 uur, met name de thee, rook en eet en hygiëne (not) gewoonten. Verder hebben de zoon en moeder in onze "coupon" zich heel lang sociaal opgesteld en hun bed met ons gedeeld als zitbank. Vanmiddag gingen zij wel languit liggen en had ik een klein puntje in het hoekje, Harry het gang stoeltje en Heleen en Berend deden op 3e etage een lange tuk van een uur of 3! Zij waren de emoties van vannacht aan het bijslapen. Het zonnetje schijnt goed buiten, maar, doordat de trein airco heeft voelen wij de warmte niet. Het schijnt in Xi'an warm te zijn en vochtig. Dus de teenslippers kunnen weer aan en de katoenen wijde broeken met dunne shirtjes. Morgen bezoek aan terracottaleger. We hebben tussen de middag hotpots gegeten. De Chinezen eten dit veel. Grote bakken cup a soup, bouwpakket met bouillon en hot spicey kruiden. Ik heb een derde gebruikt van het spicey maar het was nog steeds hot en vullende noodles. Harry neemt nog een kant en klare rijst "tafel". Ik heb er geen zin meer in. Vanavond schijnt er een mac Donalds naast het hotel te zitten. Kan altijd dat nog wat halen. Maar vooralsnog geen trek. Heleen en ik hebben hele gesprekken over haar leven en het mijne. Leuk om te doen. Hier leer je altijd weer wat van. Een prettig en lief mens. Haar man ook, rustig en een man van weinig woorden maar af en toe erg lollig uit de hoek komend. De trein rijdt super soepel. Je voelt het amper dat je erin zit. De snelheid valt mee. De kaartjes worden wel 6x gecontroleerd onderweg. Waarom, blijft de vraag? De wc's riekend naar pies, gelukkig geen bruin gezien! Met dichte schoenen op de stappen gaan staan, pijpen omhoog, en papier in de aanslag. Elly A. dus 65 en dat vieren wij nog even, na het inchecken, met een drankje in een verlaten restaurant van het hotel. Er zijn twee winkeltjes aan weerszijden van het hotel waar ze goedkoop bier en heel veel andere spullen verkopen. Het hotel ligt recht tegenover het station. Makkelijk voor over twee dagen. Dan gaan wij weer verder met de trein.

Geschreven door Suzannes.reisverhalen