Holly Mozes de wekker gaat alweer zo vroeg. Kwart over 5 op om 6 uur te kunnen vetrekken. Gezamenlijk ontbijten wordt traditie. Gelukkig met 13 man kun
vaak je goed aan een tafel zitten. De eerste gevallen van diarree problemen zijn daar. Jan van Elly is de sigaar. Ik hoop zo dat het ons bespaard blijft. Het enige vlees wat ik heb gegeten is een paar stukjes kip en dat vond ik al eng. Verder veel vegetarische heerlijkheden. Eieren voor ontbijt met wat droge toast en jam. Koffie instant. We gaan met de bus op pad. Ieder lekker weer eigen stoel aan het raam. We rijden door het trieste India. Ik heb nog niet veel moois kunnen ontdekken. Wehl verbazing over hoe dit land totaal geen ambities heeft om de zou op te ruimen en het aangenamer maakt om te wonen. Wat een armoede! Nu begrijp ik dat dit deel van India armer is en qua natuur niet mooi. We gingen echt voor de highlights. De dag is lang in de bus. Het is ook vaak zeer angstig. De chauffeur rijdt als een gek en haalt vaak in wanneer het maar njet goed gaat iedere keer. De wegen zijn slecht. Alles is kapot wat je langs de weg ziet. Niets is af. Mensen zijn gelaten en passief. Geen eer om huis en haard fatsoenlijk te houden. Huizen zijn met knikkers aan elkaar geknoopt. Plastic afdekzeilen zijn daken. Vies vies. Om een uur of 4 komen we aan bij een voormalig jachthuis van een consul of iets dergelijks. Oud koloniaal maar ontzettende vergane glorie . Onze douche deed het niet dus ben ik bij Elly en Jan onder de douche gesprongen. Het diner was goed en gezamenlijk. De sfeer is goed. Iedereen gaat leuk met elkaar om. Hier en daar een vreemdeling komt altijd voor in zo een groep. We wandelen in de tuin en op tijd naar bed want morgen opnieuw vroeg op.

Geschreven door Suzannes.reisverhalen