Harry heeft last van zijn buik en is erg in de weer om kwart voor 7. Jammer,want vandaag konden we nog uitslapen. We zijn allemaal erg opgelucht, (Ton, de gids, al helemaal) dat de paspoorten op de afgesproken tijd bij het hotel afgeleverd zijn.  De drie jeeps staan dan ook klaar en de bagage gaat, met een zeiltje, afgedekt het dak op.  We hebben alles afgerekend bij het hotel en hebben nu nog 2000 rp over. Dat is 16 euro.   Daar  moeten we het dan maar mee doen.  Eten in Nepal is niet duur wanneer je Nepalees eten eet. Toeristen voer is westers geprijsd.  Wanneer je geen niet drinkt is het leven echt goedkoop. wijn hebben we niet eens geroutineerd. De bierprijzen wisselen van 300 tot 600 rp afhankelijk waar je ze besteld of koopt. 3x8 = 2,40 maar 6x8 is al 4,20 euro voor 600cl. Vandaag wordt het thee. Dit om problemen met hoogte ziekte te voorkomen. Harry en ik mogen in en jeep met 4 personen een chauffeur en de lokale Djoser gids. We zitten ruim. Achterin wel erg wiebelig en we hebben afgesproken dat er na de lunch gewisseld gaat worden met Jan en Liesbeth. De omgeving is prachtig. Je kijkt je ogen uit. Mooie bergen, vergezichten, mensen, situaties onderweg zoals de beertje rond blocks van lokale politie, leger etc. Weer worden op een checkpoint helemaal onderzocht, bagage van dak en open die koffers. Ik vroeg waar ze naar op zoek waren. Ik kon me niet bedwingen🤣 antwoord was drones ivm spionage aan de grens, dierenhuiden van tijgers en ander wild. Hoornen van neushoorns en tanden van olifanten. Allemaal verboden om uit te voeren of überhaupt in bezit te hebben. We stoppen en keer langs de weg om te piesen. Ik heb nl een hoogte ziekte pil ingenomen en moet nu om de haverklap naar de wc. We worden ook enorm door elkaar geschud en dat is dood vermoeiend. Onderweg al schuddend toch nog wat foto's kunnen schieten. Er zijn er nog wat mooi gelukt. De afstand van Katmandhu naar punt van bestemming betrof maar 165 km en daar hebben we 7,5 uur over gedaan. De tree oudste deelnemers balen inmiddels van de reis. Elly van 75 is ziek, verhouden, andere schouder en is moe aan het worden. Ze vindt het altemaal verschrikkelijk. Ik denk dan waarom weet je niet wat je aan begonnen bent. Weet je wel welke landen je aandoet! Het is geen Amerika. Het leven is hard hier aan deze kant van de aarde en je hebt een hoop voor je kiezen gekregen de laatste 2 weken qua emoties en lichamelijke inspanning. Reizen is nu eenmaal zwaar. Dus 75 vind ik te oud! Maar goed we hebben het ook vaak gezellig met haar! En lekkere directe Brabantse. Gaat man vind ik veel erger, hij is een stiekeme viezer met af en toe een viezig grapje. Ook zijn conversatie is matig tot slecht🤣. Gelukkig zijn er genoeg anderen🙃. Het regent onderweg ern dat maakt de situatie er niet beter op. Modder! Slipperig ! Gevaarlijker. Het eerste stuk was enorm stoffig. Tweede stuk naast een dus minder stoffig. Het was wederom een roler coaster aan emoties en indrukken en belevenissen. Prachtig mooi. We hebben ook nog een had uur stilgestaan na de lunch omdat er ineens een stuk betg naar beneden was gekomen en de erg had versperd. Alles weer meegemaakt. We komen gelukkig bij daglicht aan bij guest house buddha. Oorspronkelijk zouden er in en ander guest house zitten aan de grens maar de Indiërs die daar al in onze kamers zaten wilden er niet uit. Zij komen blijkbaar de hens niet over met Tibet en weigerden te vertrekken. Zo moest djoser opnieuw zijn plannen wijzigen en zien we dus in een luxer guest house. Nou ja luxe..... geen handdoeken. Koud water. Hard bed, alles erg sober. Maar goed morgen brief om 5.15 uur op, 6 uur weg naar de grens. 17km dat doen we 1 uur over. Dan de formaliteiten aan de grens. Tijd is dan ineens weer 2,5 uur later! Daarna nog 300km met en luxe bus naar Jilong. Daar ook weer een sober guest house. Ik ben benieuwd. Vanaf morgen dus echt geen Wi-Fi meer. Auf wiederhoren.😍😙

Geschreven door Suzannes.reisverhalen