Het was een snelle start van deze dag.
Weliswaar rustig begonnen met een ontbijtje met naast het brood een zachtgekookt eitje.
Nog even de overnachting betalen en wat kletsen met de mensen. En toen kwam het, het gesprek op waar wij de overtocht naar Hoek van Holland zouden maken. Vanaf het transferium of een andere haven. De gastheer ging op de site van RET kijken voor de afvaarten. Ohw het transferium haal je niet meer. De laatste boot is dan al vertrokken maar de piloothaven moet kunnen. Een half uur voor 8.5 km te fietsen, een makkie voor ons als wielrenners.
Vanaf de woning naar links. De weg volgen etc… Google maps toch maar aangezet en die wees een andere route. Meer dan 10km opeens. En 25 min nog maar te gaan. Wat werden we vlug.
De telefoon met Google maps in het stuurtasje leggen en de route volgen, het lijkt een omweg te zijn. Over het kanaal moeten we en er was een omleiding, SHIT dit kost weer extra’s tijd, we halen het niet, de telefoon springt bijna uit het stuurtasje met alle hobbels in de weg, maar nog steeds in de racefiets houding, 30+ fietsen, we lijken wel wielrenners, de Maasvlakte op, een fietspad vol meeuwenschijt (duivenpoep op de auto is hier niks bij), meeuwen op het fietspad zittend en niet weg willen, wij nog sneller fietsen, met het zweet overal waar het maar kan en zo komen we aan in de piloothaven. En geen boot. Shit we zitten verkeerd.
Maat wat zien we, er komt een Ferry van de RET aan. Weer volgas fietsen naar waar de boot aanlegd. De kapitein maakt al een gebaar met zijn handen dat we op het nippertje het gered hebben. Wat zijn we gelukkig. We hebben het ge”ret”,
Wij de boot op. Fietsen met touwen vastleggen. Varen en genieten van de Maasvlakte. Uhmm genieten, het is indrukwekkende industrie.
Komt “il capitaino” om af te rekenen. Die begint Martin uit te leggen hoe hij op de boot moet staan. Als je goed staat met gespreide benen en ligt gebogen kan je elke golf aan, hij maakte zelfs een dansje voor Martin. Het zit hem in de hersens.
Maar goed, we hadden het gered, totdat de kapitein zei dat het zomer rooster gevaren werd en elk uur een boot kwam. Nou ja, wat een anticlimax.
In hoek van Holland aangekomen (weer in de beschaving Vlgs il capitaino) vervolgen we de reis.
Wat is het mooi. Kijkduin, Scheveningen, Katwijk, Noordwijk, Zandvoort… tussen die plaatsen is er geweldige natuur. Is dit Nederland vraag je je af?

Maarja , Heiloo is de eindbestemming en er zijn nog wat kilometers te doen.
Bij Velzen hebben we de 2e veerpont te nemen. Wel meer dan 100 fietsers die op de pont willen. Wij mogen mee.
De overtocht is kort. In colonne gaan we eraf. Iets verder bij het stoplicht komen we een dame tegen met een fiets bepakt, zoveel erop, dat wil je niet weten. Toch maar even aan de babbel gegaan. Een uiterst leuke dame en die is voor 4 weken door Nederland aan het fietsen. In wijk aan zee hebben we op het terras met Marijke wat gedronken. Ze heeft nog 2 weken te fietsen, succes Marijke.

Uiteindelijk om half 6 in Heiloo op de Holleweg aangekomen, de dame begeleid ons naar ons onderkomen voor vannacht welke haar zoon heeft, en ja dat is in Western style. Erg bijzonder.
Er is een barretje etc. Zie de foto’s. Erg bijzonder.
Hopen dat ik goed kan slapen. Station Heiloo is op een steenworp afstand.

Er moet ook gegeten worden, en jawel er is een Italiaan in het dorp. Het is duidelijk en we gaan er eten.
Heerlijk eten, een verzoek nummertje van mij van Paulo Conte aangevraagd en wordt gedraaid. Daarna nog Zoutelande van blöf. We waren nog de enige daar. Maar we werden er wel om 22 uur uitgezeten. Gezelligheid kent geen grenzen maar met Corona zijn er grenzen en begrijp ik wel.
Nu maar naar bed want morgen staat er een etappe van meer dan 130km naar Friesland op de planning.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome