Even nog iets over gisteren.
Frater Lukas had mij gebeld maar ik had de telefoon niet gehoord.
Had hij een sms gestuurd.
De spaken zijn binnen. Yes!
Naja. Ik heb er niks meer aan omdat ik al bijna in Rome ben.
Ik wilde nog vragen om ze naar de Paus te sturen dat ik ze daar ophaal. Maarja dat zou te flauw zijn toch.

Gisterenavond mijn fiets in de schuur bij het hotel mogen zetten.
Hotel had wat olie staan waar ik mijn klikpedalen iets mee gesmeerd heb. Die gingen zo stroef.
De eigenaar had bij het ontbijt nog wat extra ham gesneden voor mijn lunch.
Bepakking weer op de fiets. Stempel op de pelgrimspas en toen afrekenen.
Normaal doet de klant wat afdingen maar nu was het andersom.
Bij contant afreken was het diner met drinken gratis. Met bankpas dus niet. Heerlijk dat het zo kan.

Snel de fiets op en klimmen.
Gelijk buiten het hotel was het al steil.
Ik heb mij erop ingesteld en met “klein verzet” eraan begonnen.
Naar boven toe werd het steeds rustiger op de weg en meer gelegenheid om rond te kijken.
Wat zijn de bomen enzo nog groen.
Verre uitzichten. Tijdens het klimmen regelmatig duimpje op en Bravo van wielrenners die voorbij komen. Leuk dat ze dat doen.
Het werd wel koeler en de wind begon harder te waaien. Uiteraard veel tegenwind.
Uiteindelijk 35km klimmen (met toch ook vlakke delen) ca. 1000 hoogtemeters om de pas Valico di Viamaggio te bereiken.
Afdalen ging lekker. Was soms echt koud.
Toen er weer getrapt moest worden moesten de benen op gang komen. Heel moeizaam.
De laatste 20km weer een stevige wind tegen.
Aangekomen bij het hotel werd ik goed ontvangen en fiets staat weer veilig in een schuur.
Nu net terug van eten uit de stad.
Wat zo mooi is dat je tussen alleen maar Italianen zit. Dus geen andere toeristen en dat maakt het toch veel anders dan op vakantie.

Geschreven door Steven.fietst.naar.rome