Vanmorgen vroeg zijn we vertrokken vanuit Eilat. Vandaag meren we aan te Aqaba in Jordanië, we komen er midden in de nacht aan en we vertrekken pas weer om 18.00 uur vanavond. Aqaba is de enige haven en badplaats van Jordanië en bevindt zich aan de noordelijke punt van de Golf van Aqaba, een uitloper van de Rode Zee. Deze bestemming biedt een aangename verlossing van het prachtige, roosgekleurde woestijnlandschap ten noorden van de stad. De zandstranden en koraalriffen nabij Aqaba horen bij de meest ongerepte van de hele Rode Zee. Ook bevind zich hier de oudste kerk ter wereld. Maar deze krijgen we niet te zien. Maar wij maken hier van de gelegenheid gebruik om een bezoek aan de mysterieuze rotsstad Petra, opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO, te brengen. Deze stad is eeuwenlang verborgen gebleven achter een lang en nauw ravijn. De roze-rode stad, die tot één van de nieuwe zeven wereldwonderen behoort, bezit imposante façades, tombes en tempels die alle uit de rotsen gehouwen zijn. Algemeen word dit ook beschouwd als de topatractie van het Midden Oosten.
Via internet heb ik een taxi voor een dag gecharterd die ons naar Petra zal brengen, daar wachten en ons weer terugbrengen. Als er tijd is passeren we ook via het bekende Wadi Rum.

En inderdaad als ik om 8u45 sms stuur naar de "Aqaba Taxidriver" krijg ik promt antwoord: " your driver is allready waiting in front off your ship, take your time". Als we even later aan dek gaan om te ontbijten, zie ik op de kade, naast de bussen van Costa een zwart minibusje staan met de tekst " Welkom in Jordanie Mr Robert Brentjens". Ik voel me even een echte VIP. Aan de andere zijde van de Golf van Aqaba zien we de kade van Eilat, waar we gisteren nog lagen aangemeerd. Als we rond 9u15 kennismaken met de chauffeur is die blijkbaar nieuw in dienst en praat haast geen Engels, maar doet wel zijn best. We rijden eerst nog even langst de moskee van Aqaba alvorens de autobaan naar Petra op te gaan. Hierbij passeren we een zwaar bewapende politiecontrole. Opvallend zijn ook de verkeersheuvels die hier ook op de autobaan aanwezig zijn. Onze route leid ons oa langst de heuvels van Wadi Rum. Dit zijn prachtig rotsformatie's omgeven door woestijn en we zijn het er allen overeens dat de bergen van Jordanie tot de mooiste ter wereld behoren. Maar als we de bergen in rijden, rijden we ook de mist in. Die blijft ons storen tot we bijna in Petra zijn. Tijdens een stop in een typische toeristenval warmt Marten zich zelfs op aan een plaatselijke " Leuvense stoof".
Maar gelukkig bereiken we Petra in een flauw zonnetje en zonder mist.
Aangekomen aan bet bezoekerscentrum betalen we via mijn Visacard, de Maestrokaarten van zowel Andre als Denise werken blijkbaar niet. Een veel voorkomend probleem in deze landen, daarom altijd Visa meenemen. Als Andre met de tickets komt, spreekt een gids ons aan, de gids zou begrepen zijn. Maar we zijn geen onervaren reizigers en ik ruik dadelijk onraad. En inderdaad, bij de tickets steekt ongevraagd een bon voor een gids. Kostprijs 65 Euro. Daar we op ons eigen tempo Petra willen ondekken, hebben we hier geen belangstelling in en hebben daar ook niet omgevraagd. Als ik dit aan de balie uitleg , geven ze vrij makkelijk dit bedrag terug. De meeste argeloze toeristen zullen hier natuurlijk intrappen. Door de gate komen we aan de plaats waar men koetsjes kan huren. Voor Marten een oplossing, maar ook hier proberen ze ons op te lichten. De normale prijs is 20 JOD, maar ze rekenen zonder verpinken 40 JOD. Gelukkig zal Marten later de juiste prijs van een Petra medewerker vernemen en de verhuurder het teveel betaalde komen weergeven. Even later vertrekken onze vrienden dan in razende vaart in de richting van de kloof (Siq). Deze is 1200m lang en op de meeste plaatsen 3 a 4m breed, omgeven door 80m hoge rotsen. Met ons vieren vatten we de wandeling aan, voorlopig nog in gezelschap van de zon. Onderweg proberen ze voortdurend ons op een paard of ezel te krijgen. Deze stuiven als gekken heen en weer, maar het geeft wel een extra dimensie aan onze wandeling. Onderweg koopt Linda nog een sjaal, die de verkoper op plaatselijke wijze rond haar hoofd knoopt. Zo komen we aan het begin van de kloof. Hier is ook de dam, die het water, dat de kloof gedeeltelijk vormde, weg begeleide. Daarna werd de stad hier gebouwd. Als we door de kloof wandelen zien we links de vroegere open waterleiding voor de dieren en rechts de vroeger gesloten waterleiding voor de inwoners. Tijdens het nemen van de talloze foto's moeten we regelmatig uit de weg gaan voor de voorbijstormende koetsen en paarden. En dan op het einde van de kloof, geeft Petra haar geheim aan ons prijs. Eenklaps staan we voor het mooiste gebouw van deze stad, de Schatkamer genoemd. Deze is wel 43m hoog en 30m breed. Het is hier een drukte van gewelste, honderden toeristen en tientallen kamelen plus ezeldrivers die klanten ronselen. Dit is echter niet storend en geeft een extra Oosters tintje aan het geheel. We kijken uit naar Marten en Denise, maar deze zijn niet te bespeuren. Wat later komen we ze tegen op de ruggen van twee ezels. Aan de dure kant, maar voor Marten de mogelijkheid op toch alles te zien. Wij zelf vervolgen dan onze weg naar de "straat van de gevels", de graftombes en het in de rotsen uitgehouwen theater met zijn 7000 zitplaatsen. Al de gebouwen zijn uitgehakt uit de rotsen, slechts enkele kleinderen zijn vrijstaand. Het zijn ook enkel facaden, men kan de gebouwen wel niet in. Maar Petra stelt ons niet teleur, het is terecht verkozen tot een van de nieuwe 7 wereldwonderen. Wat ons wel teleursteld is het weer, als we bijna aan de opgang naar het klooster komen, valt de regen met bakken uit de lucht. De steile klim van meer dan 550 treden en het klooster laten we dus aan ons voorbijgaan. We zouden ook de tijd niet hebben gehad en dus verzaken we aan dit mooie klooster en uitzicht. Terug aan de schatkamer en aanvang van de kloof, betaal ik 5 Euro voor een kort ritje op een kameel. Dit om onze vakantiefoto's en film wat extra's te geven. Gelukkig is de regen voorbij en is zelfs de zon weer van de partij. Zelf was ik doorweekt, maar kan nu weer een beetje opdrogen. Stipt op het afgesproken uur (3u) zijn we aan ons busje voor de terugtocht om tegen 5u weer aan boord te zijn. Onderweg even gestopt voor een plaspauze en enkele foto's van het magnifieke berglandschap. Hier kwamen we ook de baas van de taximaatschappij tegen. Maar dan dus terug naar de haven van Aqaba, waar we om stipt om 17u aankomen. We vertrekken hier om 18u, maar een laatste excursiebus komt nog aan om 18u05. Een sleepboot ligt dan al rondjes te varen naast onze boot, onderwijl schalt de muziek van "Titanic" uit zijn luidsprekers, niet echt de juiste muziekkeuze....
Aan boord nog wat gegeten en wat gerust op de kamer alvorens naar de show (Italiaanse tenor) en het avondeten te gaan. Het eten was weer zeer lekker met oa Tounedos Rosselini en Tiramisu. Van het hoofdgerecht zelfs een tweede portie gevraagd. Daarna nog wat in de bar gekeuveld en dit oa in gezelschap van de cocktail van deze reis , een Banana Bayley Daquiri ( of twee.....). De bars zijn vrij leeg ivm andere dagen, menigeen is blijkbaar op excursie geweest en ligt al vermoeid in bed. Als ik dit verslag rond een uur of 1 in de nacht schrijf, passeren we Sharm El Sheikh en draaien we de Rode zee op....... Deze nacht moeten we onze horloge weer een uur voor zetten. Dus in totaal al 2 uur.

Petra (Πέτρα) was de Griekse naam van de hoofdstad van de Nabateeërs en is dus gelegen in het huidige Jordanië. De stad is gelegen in een kloof in de heuvels en is gedeeltelijk uit de rotsen uitgehakt. Vrijwel alle gebouwen die er ooit stonden, zijn nu ruïnes.

De bloeitijd van de stad is te danken aan de handelsroute voor wierook vanuit Jemen, 1600 km zuidelijker gelegen, naar Perzië, Syrië en de Griekse en Romeinse rijken. Petra was voor de verschillende handelsroutes een knooppunt. De belastingopbrengsten van de handelaars maakten de heersers van Petra schatrijk, wat te zien is aan de gebouwen en grafmonumenten. Rond het begin van de jaartelling woonden in Petra naar schatting 25.000 mensen.

De Nabateeërs hadden lange tijd een eigen koninkrijk. In 106 werd hun rijk door het Romeinse Rijk veroverd. Het gebied ging deel uitmaken van de provincie Arabia Petraea. Later werd de stad de zetel van een bisdom, maar in 551 was de stad het toneel van zowel een beleg en inneming door de Byzantijnen op de Perzen en van een vernietigende aardbeving. De handelsroute door Petra werd vervangen door de scheepvaart over de Rode Zee. Na die tijd werd de stad verlaten.

De Zwitser Jean Louis Burckhardt, vermomd als Indiase handelaar, herontdekte Petra in 1812 voor de westerse wereld. De stad was inmiddels tot een ruïne verworden.

De historische stad is in 1985 door UNESCO tot Werelderfgoed verklaard. In 2007 werd Petra verkozen tot een van de zeven nieuwe wereldwonderen.

Wadi Rum is een vallei met rotswanden van zandsteen en graniet in het zuidwesten van Jordanië. Het is de grootste wadi in Jordanië. In 2011 is Wadi Rum door UNESCO op de werelderfgoedlijst geplaatst
Het is bewoond door diverse culturen, al vanaf de prehistorie. De vroegste bewoners lieten rotstekeningen achter. De Nabateeërs hebben hier vooral veel nagelaten, in de vorm van graffiti en een tempel. Op dit moment leven enkele Bedoeïnenstammen in het gebied. Hun voornaamste bron van inkomsten is het toerisme.

In Europa is Wadi Rum vooral bekend omdat de Britse officier Thomas Edward Lawrence hier in de tijd van de Arabische opstand van 1917-1918 zijn Arabische troepen voorbereidde op de aanval op Akaba. Een van de bronnen in het gebied, de Bir el-Ambic, wordt aan toeristen aangewezen als "Lawrence's Well".

Zelf even een kort bezoekje brengen aan Petra?:

Deze link per ongeluk gewist, word weer aangemaakt bij thuiskomst.

• Bezoek aan fortachtige stad Petra via Costa (duur ca. 8 uur) ca. € 134 , onze privechauffer plus inkomgelden (65 E) ca 102 Euro.

Geschreven door RobertB