van Nachos tot Visballen - Part I

Australië, Cairns City

Hee!
Ik weet het, it's been a while, maar het leek me onnodig om je iedere week te vervelen met hetzelfde verhaal. Want hoewel er in Melbourne veel is gebeurd en we er weer nieuwe vrienden en vijanden op na hebben gehouden, hebben we vooral veel gewerkt.
Dus om terug te komen op het interessante deel; het reizen, het ontdekken, de wind wapperend door je haren terwijl je moedersziel alleen met een kompas in je hand aan de rand van een ravijn staat met een bittere nasmaak in je mond omdat je net je beste vriend hebt opgegeten bij gebrek aan voedsel, want ja hij had toch zijn been gebroken en er kwam geen hulp dus hij had het sowieso nooit gered maar - sorry, ik dwaal af.

Laten we beginnen op, pak 'm beet, 1 mei, uurtje of 6 's nachts. We zitten bij Mikey thuis en van alle vrienden die naar ons afscheids"feestje" zijn gekomen, zijn we nog met z'n vijfen over. Het is allang tijd om naar huis te gaan, maar iedereen stelt het uit, want het moment dat we gedag zeggen, zien we elkaar een hele lange tijd niet meer. Tot een uurtje of 10 's ochtends blijven we stoïcijns zitten, maar dan gaan we echt naar huis: slapen, en het vliegtuig in!

Onze eerste stap na het wonen in Melbourne werd Caitns. Je kunt acht maanden in Australië zitten, maar als je niet hoog genoeg gaat mis je een groot deel van wat het bijzonder maakt: de tropen. En laat ik nu in een wereldwijd verspreidde familie zitten, dus de deur van mijn achternichtje Jemima en haar hubby Errol stond wagenwijd open.
Het gekke met familie aan de andere kant van de wereld is dat je, zonder dat je elkaar kent, toch een beetje op elkaar kunt lijken, dus toen we op het vliegveld werden opgehaald en Jemima het rete-strak geplande programma voor de komende dagen met ons doornam, was ik niet al te verbaasd, en zag ik een spiertje onder David's linkeroog trekken en, zoals dat gaat als je een tweede helft hebt, wist ik precies wat hij dacht: "Oh god, het zijn er twee".

En dat klopte! Toen ik na wat ademhalingsoefeningen en diepe meditatie de drang om te regelneven los had gelaten, was het waanzinnig om te zien wat Jemima allemaal voor ons in petto had (en redelijk beangstigend om te bedenken wat we samen aan zouden kunnen richten; de wereld zou één grote archiefkast zijn, compleet met afvinklijstjes, post it's en 'het kan me niet schelen dat ijsberen niet bij muizen kunnen, kleur hoort bij kleur'). De zes dagen dat we er waren zaten dan ook bomvol gepland, we gingen naar het regenwoud, naar een vakantieparadijsje dat Port Douglas heet, eten op Palm Cove, en wat we allebei nog het leukste vonden; naar de krokodillenfarm.

Als fervent pro-life bomenknuffelaar was ik een beetjr bang wat ik zou aantreffen, krokodillenfarm betekende namelijk echt het houden van krokodillen zoals je ook koeien of kippen houdt. Die vrees werd algauw weggenomen toen Jemima aanraadde om te starten met de farmtour. Voor ons verscheen een stevige, gezellige Australische farmer, en zoals een ware sla-vreter als ik zelf betaamt, sloeg ik mijn armen over elkaar heen, en keek hem aan met een sceptische blik die zei: "zo, ga jij maar eens even goedpraten hoe dit oké is". En ik moet zeggen, ik stond met een mond vol tanden, want zijn opening was:
"Er zijn weinig dingen waar ik gepassioneerder over ben dan krokodillen. De reden zal ik nooit begrijpen, maar de vraag naar krokodillenleer bestaat nog steeds en zal ook blijven bestaan. Als wij het niet op een humane manier leveren, worden ze in het wild afgeschoten zonder uitzondering te maken in bedreigde soorten of zwangere vrouwtjes. Nadat hun vel eraf is gehaald, worden ze weggegooid. Wij proberen alles van het dier te gebruiken, vandaar dat het vlees in ons restaurant ook krokodillenvlees is."
Nou, daar sta je dan met je activisme. Ik belde gauw mijn demonstratieclubje af en genoot van de rest van het park. Ik heb zélfs krokodillenvlees geproefd, en het was lekkerder dan verwacht.

Een andere avond gingen we met Errol en vrienden van hem uiteten. Naast de onwijs lekkere pizza's was er een ander hoogtepunt die avond, eentje waarvan David direct weer "Oh god" zei. Want wat bleek het favoriete drankje van Jemima te zijn? Vodka met water. Jep. Opgroeien aan de andere kant van de gehaktbal en zo hetzelfde zijn. Ik kan er nog emotioneel van worden.
Op onze laatste dag gingen we doen wat we allebei op onze bucketlist hadden staan: snorkelen in het Great Barrier Reef. Onze boot vertrok om 08:30, maar omdat Jemima vroeg naar werk moest, werden we om kwart over 7 in het centrum afgezet. Dat gaf ons genoeg tijd om wat inkopen te doen op de markt. Door het tropische weer kon je daar dingen kopen die niet snel associeerde met Westerse cultuur, maar waar ik dol op was. We haalden er breadfruit, cane juice, verse mango's en coconuts, en misschien ook twintig almond croissants, want je weet nooit.
De boot nam ons mee naar Green Island, een eilandje op het reef dat je in een middagje rond kon lopen. We deden er goed aan om direct bij aankomst het water in te gaan, want toen wij een tijd daarna weer richting kust gingen, zagen we hordes Chinese toeristen met selfiestokken en Hello Kitty badmutsen het water instampen. Je zou er als zeester doodsbang van worden.
Het koraal was volgens de medewerkers enorm uitgebleekt als gevolg van global warming (ik belde mijn demonstratie-clubje direct op met het bevel nieuwe spandoeken te maken), maar was desalniettemin waanzinnig mooi. We snorkelden in totaal zo'n twee uur, en de rest van de tijd liepen we het tropische eilandje rond en dronken cocktails aan de bar: het was een zwaar leven. Die avond hadden we een gezellige laatste barbeque met Errol, Jemima en twee vrienden, en dat was alweer het laatste van Cairns.

De dag erna vlogen we naar Brisbane, en van daaruit was het twee uur rijden naar Byron Bay, het surfers paradijs. We kwamen net van de tropische hitte, dus de 14 graden die het 's avonds in Byron werd trokken we opeens slecht. Byron Bay was een idyllisch surfplekje, en nog kleiner dan we hadden verwacht, het centrum bestond uit een paar straten, 1 supermarkt, maar ontzettend veel kleine restaurantjes. De hippiesfeer zat er goed in, iedereen liep op blote voeten en kende elkaar, en we begrepen direct waarom zoveel mensen er bleven hangen. Zo ook Lucas en Rosa, die ik allebei uit Amsterdam kende. Rosa was in Australië direct naar Byron Bay gegaan, verliefd geworden, en inmiddels al een jaar blijven hangen. Het zag er naar uit dat dat er nog wel een paar meer werden. Na wat over-en-weer geklets over haar situatie, introduceerde ze me aan een voor mij tot dan toe onbekend fenomeen: moeders die BLIJ zijn voor hun kind als ze aan de andere kant van de wereld gaan wonen. "Hoe werkt dat dan precies?" vroeg ik, "je vertelt haar dat je hier blijft, en dan is ze blij? Ze raakt niet in paniek, boekt niet meteen een ticket om je terug te halen, gebruikt zelfs ook helemaal geen chantage?" Het antwoord is nee, en ik ben er nog van in de war.
Onze week in Byron bestond uit drankjes doen, hangen met Lucky, en heel veel nachos eten. Als ik aan nachos denk, kan ik wel huilen, en de reden daarvoor lees je in de volgende blog!
Door nalatigheid loop ik een beetje achter, dus deel II en III verschijnen supersonicultramega snel!
X

Geschreven door

Al 5 reacties bij dit reisverslag

Wat een leuk verhaal weer Beau ik genoot weer van jullie verhaal!❤️❤️❤️

Mama Els 2016-05-29 19:01:56

Ik zie het voor me, Jij en Jemima en die arme David. En dan die beren en muizen....... pijn in de buik :)

Anja 2016-05-29 21:50:12

Overweldigend.......😘

Marlo 2016-05-30 08:50:07

❤️😘❤️😘🌟✨💫

Marjan(Kay) van Velzen 2016-05-30 10:08:03

trainen, heerlijk weer die verhalen, was te lang geleden, GENIETEN. kom maar op met de volgende xxxxxx

yvon 2016-05-30 14:14:35
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.