Ik word om 6 uur wakker en help de broodbakmachine op gang. Als ik weer in bed lig, hoor ik de wind flink toenemen en het anker maakt lawaai. Als ik buiten kijk denk ik dat we misschien aan het verplaatsen zijn. Ik maak Niek wakker en hij kijkt even mee, niks aan de hand. Gelukkig. Bij het ankerop gaan waait het inmiddels meer dan 31 knopen, Windkracht 7. Ik moet constant bijsturen, met de boegschroef werken, naar voren varen, etc. Ik heb het er heel druk mee. Koud is het niet. We varen met de keiharde oostenwind op de motor de baai uit en de kaap om, dan kunnen we zeilen. We gaan als een speer, tot zelfs boven de 7 knopen op de bezaan en de kluiver. Na 3 uur komt de wind ineens recht op kop. Je ziet het van tevoren aankomen, want de zee doet ineens heel raar en we voelen de wind in ons gezicht in plaats van op de rug. De motor moet aan en dat blijft zo totdat we geankerd zijn bij Porto Pollo. Bij het oversteken van de baai van Propriano neemt de wind extreem toe tot windkracht 8 en hij komt precies van de andere kant dan eerst. Het wil elke keer wat gaan regenen, het ziet er heel somber en grijs uit. Op zoek naar een goede ankerplek vinden we uiteindelijk redelijk rustig en ondiep water. Het weer is niet conform de weersverwachting, dus we hopen dat we niet op flinke zeedeining komen te liggen. Het wordt rustig, we eten weer lekker en genieten van de rust, de vogelgeluiden en het mooie uitzicht over bergen, heuvels en de baai/zee.
Geschreven door Oliminzuiditalie.reisblog