We worden stipt op tijd opgehaald door Franca en Marc en zijn lekker snel op de luchthaven na een gezellige autorit. Het vliegtuig vertrekt op tijd en is aardig vol. Al tijdens het stijgen schudden we erg en er zijn flinke luchtzakken. De schrik schiet er bij een aantal passagiers al gelijk in (overgeven en/of huilen). Helaas blijft het hier niet bij. Tijdens de hele vlucht hebben we nogal eens een keertje flinke turbulentie en/of luchtzakjes, het vliegtuig schudt en wij passagiers schudden mee. We schijnen bij Sardinië in een groot onweersgebied terecht te gaan komen (de vlucht gaat ten westen van Sardinië langs en niet ten oosten zoals gebruikelijk is). Een uur voor de landing begint de ellende pas echt. We vliegen in flinke turbulentie, we zien helemaal niks, want de lucht om ons heen is staalgrijs tot zwart en de bliksemschichten schieten door de lucht. We hebben wel toestemming om te gaan landen, maar wanneer is even de vraag. Telkens draaien, dalen en stijgen we flink onder behoorlijk motorgeronk, lawaai, geschud, gedender en gerammel (we houden ons allemaal vele malen vast aan de stoelleuning voor ons; lezen is onmogelijk). Na 3 kwartier gaat ook de airco op lage kracht. Het begint te stinken en het wordt bijzonder warm. Uiteindelijk krijgen we iets meer zicht en vliegen een rondje om Sicilië om uiteindelijk beloond te worden met een zachte en rustige landing op Palermo. Iedereen is opgelucht en blij naar buiten te kunnen (ook de bemanning trouwens!). Alle passagiers bleven de hele tijd kalm. Leuk was het juichen na de landing. Bij ons is het vertrouwen in vliegen gebleven en zelfs toegenomen.
Geschreven door Oliminzuiditalie.reisblog