Ik haal met de fiets brood en rij dan door naar de accuwinkel om te betalen. De accu's (4x 63 kg) worden ingeladen en dan rij ik voorop naar de haven. Ik haal Nico om de accu's uit te laden en in 2 lompe karren over de steiger te rijden. We liggen bijna aan het eind, zeker 10 minuten lopen. Met de karren zijn we met z'n vieren (Niek ook gehaald om te duwen) een hele tijd overvloedig zwetend zoet. Dan moeten de 4 oude accu's eruit getakeld worden en de nieuwe erin. Ik aan de lier, twee man afwisselend op de steiger en aan boord. Dan de karren nog terug met de oude accu's en in de auto tillen. HIGH FIVE! Wat een klus in de bloedhete zon en dat zonder ontbijt of eten (geen tijd). Nico heeft om 13.00 uur een taxi besteld om naar het vliegveld te gaan. Hij gaat weer naar huis terug. De tijdsdruk is dus HOOG. Accu's op hun plaats, douchen, drinken, broodjes en koffie klaarmaken en het hele eind terug lopen naar de poort. Het lukt op tijd te zijn. We zwaaien Nico uit en dan gaat Niek gauw met mijn fiets terug om de zonnepanelen te bedekken. Die staan nu te laden, zonder dat ze de opgewekte stroom kwijt kunnen. Daarna douchen en dan even lekker op bed liggen bijkomen met de fan op de hoogste stand. Na een uur gaat Niek de accu's aansluiten, maar dat lukt niet, ze vonken. Blijkt het walstroomsnoer te zijn. Na eruit trekken van de stekker gaat het goed. Nu schakelen we één voor één de stoppen weer in, totdat alles weer in bedrijf is. Alles werkt nu beter dan ooit tevoren, ook de plotter en radar (die hadden telkens kuren). Dan alles opruimen. Hèhè, RUST! We eten nog ergens en zijn dan echt hard toe aan ons bed.
Geschreven door Oliminzuiditalie.reisblog