Het is hier goed vertoeven, we hebben als een blok geslapen. Het lijkt hier wel een haven, zo rustig is het water. Rond de middag komt de waterpolitie ons wegsturen, we MOETEN 300 meter uit de kust liggen en NU!!! verkassen. Dat doen we dan maar, liggen daarna eigenlijk beter i.v.m. deining van de rondvaartboten, want nu zonder reflectie van de golven van het strand. Het water is nu 10 meter diep, Niek gooit bijna alle ankerketting eruit. We gaan door met ons werk: ik maak een paar keukenladen schoon (alsof er een bom ontploft is, zoveel spullen zitten erin) en stofzuig de vloeren. Als de laden staan te drogen, neem ik een heerlijke warme douche op het voordek (wat een vrijheid zo in je blootje). Verder ben ik een uur aan het bellen met de Nederlandse Belastingdienst en hun afdeling Douane en daarna aan het uploaden en fotograferen van diverse documenten voor het aanvragen van een "btw-verklaring voor een pleziervaartuig". 's Avonds eten we een lekkere mieschotel met veel groenten, natuurlijk overgoten met een heerlijke rode wijn, de laatste Franse. Laat op de avond zoeken we nog uit of we een CE-markering zouden moeten hebben. Olim is casco gebouwd door een werf vóór 15 juni 1998, is dus niet nodig. Wel zijn we daardoor weer zo wakker, dat van slapen voorlopig geen sprake is. We kijken maar eens naar de opmerkelijk heldere sterrenhemel, hele melkwegstelsels zijn te zien. Jammer dat je er geen foto van kunt maken!
Geschreven door Oliminzuiditalie.reisblog