Na een mooie zonsondergang is het donderdagnacht om 20.00 uur helemaal donker. Het weerlichten van het verre onweer (50 zeemijl zie ik op de radar) in de avond en nacht is spectaculair, ook de prachtige sterrenhemel als de bewolking naar het vasteland getrokken is, is het bekijken waard. We zien talrijke vallende sterren. Er zijn niet veel andere schepen, af en toe een cruiseboot of een ferry. In de morgen wordt ik mijn bed uit geschud. Er is flinke deining, met kruiszee (deining van 2 kanten). Later heb ik de wacht als er een kruisende koers is met een containerschip, veel dichterbij als op de foto lijkt. Nico en Niek liggen dan nog lekker te slapen. De wind te weinig om te zeilen, de motor staat bij. In de middag neemt, als we nog minder dan 30 mijl re gaan hebben, de wind enorm toe tot windkracht 8 (voorspeld is 6 op de Navtex) . Nico strijkt het grootzeil, de kluiver is gereefd tot voorbij een pas ontstane scheur (kan ook kapotte naad zijn). De golven bouwen op en storten zich op de Olim en Niek en Nico die elkaar afwisselen acher het stuurwiel, zij zijn zeiknat. De golfkammen waaien af als de windstoten kracht 9 bereiken. De Olim wordt telkens op zijn kant gedrukt. Alle kasten en laden blijven gelukkig dicht, het broodrooster valt om, een citroen en een koffiezeefje proberen te vliegen. Als we minder dan 5 mijl te gaan hebben wordt het rustiger en donker. Al een uurtje ervoor gaat de motor onregelmatig lopen, Niek haalt de brandstofleiding los en zet hem weer vast en dan klinkt het weer beter. Ankeren in het pikkedonker in een onbekende baai zonder motor is gelukkig niet meer aan de orde. Om 21.40 uur liggen we vast, drinken een biertje en eten de hartige taart en dan stort ik helemaal in. Ik heb in 2x maar 3 uur geslapen, voor mij gaat letterlijk het licht uit. Aangekleed val ik in bed in slaap.

Geschreven door Oliminzuiditalie.reisblog