We vertrekken op zondag om 11.00 uur uit een al leeggelopen haven. We kunnen gelijk zeilen en scheuren met een vaart van ruim 6 mijl bij het eiland weg. De zee en wind zijn constant met 15 tot 20 knopen, de snelheid loopt op naar 6.5 tot 7.1 mijl per uur. Als ik de koelkast open voor melk, komt er ongevraagd van alles naar buiten rollen. De keuken is voorlopig "gesloten" en we voeden ons met droge broodjes, koekjes en bananen. Thee in de thermos, koffie kunnen we schudden, onmogelijk met warm water te werken zonder brandwonden te krijgen. Aan het begin van de avond vliegt het dienblad met daarop van alles met een klap van het aanrecht. De pot met zelfgemaakte dressing vliegt open, wat een vette derrie, jakkie bah. Het perspex blad is aan diggelen, zo ook een aardewerken bakje. Alle tomaten, uien, knoflook en gember liggen in de derrie tussen de scherven.
Niek begint gelijk met opruimen, hangt op zijn kop op de bank en wordt uiteindelijk zeeziek (kotsen tot je niet meer kunt en niks binnen kunnen houden). Niek is voorlopig uitgerangeerd en gaat liggen. Ik maak de rest nog verder schoon. Nico, die al uren en uren stuurt, zit relaxt te roken als ik een filmpje van hem maak. We genieten van de mooie zonsondergang en een kleine dolfijn die vlak naast de boot springt en buitelt. 's Nachts zien we ontelbare sterren én de hele melkweg. Prachtig. Het onweer blijft op afstand, de wind zakt wel in naar soms nog maar 6 knopen, de koers wordt steeds ongunstiger om bij bijv. Amalfi uit te komen. Als het bijna licht wordt is de wind "op" na 85 mijl prachtig zeilen. We gaan verder op de motor met de baai van Napels als koers. Ik ga een paar uur slapen, Niek houdt alleen de wacht op het voordek. Ik neem het weer over om 8.00 uur en heb dan tijd om dit verhaal te schrijven. Om 10 uur komt Nico uit bed en het is gelijk weer gezellig. We zien een maanvis, de Mola Mola. Later zien we een dode zeeschildpad, het arme dier (stank). Tegen twaalven na 36 mijl is het motoren afgelopen. We gaan ZEILEN, nu ben ik aan het wiel voor prachtig vrouwenzeilen! Onder nadering van onweer verandert na drieën de wind. Af en aan gaan we zeilen (met een paar hele mooie overstag-manoeuvres) en motoren. Niek, Nico en de boot worden goed ontzilt door een paar regenbuien. Sommige donderwolken zien er wel heel indrukwekkend uit, zie de foto's. Op maandagavond om 19.30 uur liggen we voor anker in de mooie, pittoreske baai bij San Antonio op Procida (eiland). We drinken de koude biertjes en eten ons VOL. Nu eerst SLAPEN.

Geschreven door Oliminzuiditalie.reisblog