Op wat deining in de haven na is het weer helemaal rustig. We hebben goed kunnen slapen. De boot is bremzout van het zeewater dat door de lucht is gevlogen. We gaan na het afspuiten van de boot met de bus naar de Valle dei Templi, een ‘must-see’ als je hier in de buurt bent. We komen met de bus bij een ingang, die eigenlijk alleen uitgang is. We moeten nog 500 meter langs de erg drukke weg teruglopen naar ingang nr. 5. We gaan het terrein op en zijn al snel onder de indruk van het geheel. Het is heerlijk weer, er staat een lekker windje en de zon schijnt volop. We lopen langs allerlei indrukwekkende restanten van tempels, graftombes, opgegraven beelden (sommige nog verrassend compleet) en genieten ook nog van het mooie uitzicht. De kunstenaar Guiseppe Agnello heeft er een aantal werken tentoongesteld staan. Hij verzamelt planten en zaaddozen uit de natuur en combineert deze met elkaar, afgewerkt met gips. We zagen dit al in het Gemeentehuis in Agrigento, maar daar stond de kunst benepen in een paar kelders opgesteld. Hier toont het zich zoals het moet zijn: groots. In de rotsen zijn vele fossielen te zien. We zijn later ook nog stout. Na het bezoeken van de moeilijk te vinden en te bereiken Grieks/Romeinse wijk (mozaïeken die nog wondermooi bewaard zijn gebleven), staan we voor een in- en/of uitgang die zo te zien aan de prijzen op de bordjes al lang geleden in onbruik is geraakt. Maar …. WE WILLEN ERUIT!!! We zoeken als een stel gevangenen langs het hek en ja hoor, een gat is gevonden. We kruipen eruit, onze kleren blijven heel en een kwartiertje later zitten we al in de bus terug naar San Leone (de kaartjes had ik wijselijk al vanmorgen gekocht). Bij een lekker biertje spreken we nog 2 Nederlandse stellen die we onze informatie en kaart van het tempelcomplex geven: ze MOETEN erheen, is onze raad!!!

Geschreven door Oliminzuiditalie.reisblog