De wekker gaat om 4:45 uur. We maken ons klaar voor de wandeling en lopen naar de hoek van de straat. Via whatsapp hebben we contact gehad met Elizabeth van Pico Transfers. Ze heeft een omschrijving gestuurd van het busje dat ons komt ophalen. We wachten op een zwarte Renault minivan .

Er komt een wit busje aangereden. De chauffeur stapt uit en vraagt of we op pico transfers staan te wachten. Ik vraag twijfelachtig of hij een ander busje heeft vandaag, omdat het niet voldoet aan de beschrijving. De man zegt dat zijn collega het zwarte busje heeft en dat we gewoon met hem mee kunnen. Net als we zijn ingestapt, zien we het zwarte busje komen. De chauffeur ziet ook twee andere mensen lopen die naar een busje zoeken. De chauffeur heeft toe toch fout te zitten en wij stappen in het zwarte busje.

Het is een stuk rijden naar Pico do Areeiro. Buiten is het nog donker. We rijden steeds hoger de bergen in. Na een half uurtje zijn we bij het startpunt van de hike.

We lopen de berg op. Er zitten al wat mensen te wachten op de zonsopkomst. Het is erg fris hier, dus we hebben onze vesten hard nodig. Terwijl we wachten tot de zon opkomt, maken we al wat foto’s van het uitzicht. Door de kou moeten we alweer plassen. Helaas is er geen wc en moeten we wachten tot het volgende punt.

Als we de zonsopkomst hebben gezien, beginnen we aan onze hike naar Pico Ruivo. Het licht van de zon valt op de bergen en geeft een warme gloed. Het ziet er prachtig uit! Volgens mij heb ik nog nooit zo vaak “wauw” gezegd op één dag. Wat zijn we hoog en wat een geweldig uitzicht!

Deze hike is de moeilijkste en zwaarste op het eiland. Dat merken we wel. We gaan stijl omhoog en naar beneden. Gelukkig zijn er wel wandelpaden aangelegd en op sommige punten zelfs ijzeren trappen neergezet. Af en toe lassen we een pauze in om op adem te komen. Bram heeft een mooie plek gevonden om te plassen. Ik wacht nog even tot we bij de wc zijn.

In de buurt van Pico Ruivo is een winkeltje met wat zitplaatsen buiten én een wc. Bij de wc hangt een rood-wit gekleurd lint. Buiten gebruik. Binnen vraag ik of er nog een andere wc is om te plassen. Helaas zegt de man dat die er niet is. Ik geloof het eigenlijk niet, want waar gaat hij dan zelf plassen? Dan maar in de bosjes, want ik ga het niet nog langer ophouden.

We eten en drinken wat en kunnen even rustig zitten in het zonnetje. Pico Ruivo is nog een halve kilometer verderop. Als we er weer klaar voor zijn, lopen we naar boven. Dit is het hoogste punt van Madeira. We kunnen boven de wolken uitkijken. Het is wel erg bewolkt, dus we zien helaas vooral veel wolken. Na een tijdje lijkt het iets op te klaren en zien we af en toe iets van het uitzicht.

We vervolgen de hike naar Achada do Teixeira. Hier is het wandelpad een stuk vlakker en hoeven we bijna geen trappen meer op. Heel fijn, want onze beenspieren kunnen niet veel meer hebben. Langs het pad zien we hier heel veel paardenbloemen. Het ziet er mooi uit! In een mum van tijd zijn we al aan het einde van de route. We komen uit bij een grote parkeerplaats. Verderop zien we het café. Daar kunnen we eindelijk normaal plassen en even zitten.

De chauffeur haalt ons op het afgesproken tijdstip weer op en brengt ons terug naar ons hotel. Onderweg vallen we bijna in slaap. Het was heel intensief, maar wel een van de mooiste hikes die we ooit hebben gedaan. Eenmaal uit het busje, strompelen we naar het hotel. De spierpijn begint nu al! Ik strompel extra, vanwege die stomme blaren. Maar door al het moois onderweg, heb ik er bijna geen last van gehad.

We ploffen neer op het bed van de hotelkamer. Ik doe een powernap en Bram neemt een warme douche. Daar knappen we wel van op! De rest van de middag hoeven we gelukkig niks meer te doen. Beneden nemen we een kijkje bij het binnenzwembad. Er is ook een bubbelbad en een sauna. We gaan een hele tijd in het bubbelbad zitten. Even ontspannen! S’avonds eten we bij de Chinees naast ons hotel. Bram besteld vooraf soep en ik de mini loempia’s. Als hoofdgerecht heeft Bram pittige kip met noodles en ik biefstukreepjes met chop-suey. Het is heel lekker! We proosten op een geweldige dag.

Geschreven door Michelles.reisdagboek