We ontbijten op het dakterras van het hotel en vertrekken naar Cabo de la Vela. We worden opgehaald door twee grote auto’s. Er is ook weer een nieuwe gids mee.

Teun, Bram en ik stappen met de gids in de ene auto en de rest gaat in de andere auto. We rijden achter elkaar aan naar onze nieuwe bestemming.

De eerste stop is bij de zoutvelden. We krijgen een korte rondleiding over de velden en onze gids vertaalt de uitleg die we krijgen. Iedere familie heeft een eigen veldje die ze laten onderlopen met water. Het duurt ongeveer 40 dagen tot het water is verdampt en het zout over blijft. Het wordt met een schep in zakken gedaan en later schoongemaakt met water. Het wordt ook gefilterd van zand en ander viezigheid. Uiteindelijk houdt je mooie kristallen zout over.

We rijden weer verder. Er zijn problemen met een van de auto’s. We ontmoeten elkaar bij een autogarage. Althans… het lijkt meer een klein winkeltje met auto-onderdelen. Beiden auto’s worden nagekeken.

Terwijl de monteurs en onze chauffeurs druk bezig zijn met de auto’s, wachten wij tot we weer verder kunnen rijden. Verderop gaan we op een bankje zitten. De mensen in het dorpje lijken ons erg interessant te vinden. Ze kijken en lachen naar ons. Veel kinderen komen op ons af en vragen om geld. Ook verkopers proberen hun slag te slaan.

Na een tijdje wachten is één auto klaar om te vertrekken. Met onze auto blijkt veel meer aan de hand te zijn. Er moet een nieuwe aandrijving in. Terwijl de rest vertrekt, wachten wij nog bij de autogarage. Het duurt erg lang. In de supermarkt halen we een snack. Het zal nog wel even duren tot we kunnen lunchen.

Een uur later kunnen ook wij eindelijk vertrekken. Het asfalt verandert in zand. We rijden door een woestijn. Er lopen veel geiten en af en toe moeten we flink afremmen als er eentje de weg oversteekt.

Er staan wat hutjes langs de weg. Als we aan komen rijden, rennen de kinderen richting de auto en houden hun hand op. Ze willen graag iets te eten of geld. Sommige mensen versperren de weg, zodat we moeten stoppen. Zo heeft een oude vrouw een grote tak op de weg gelegd. We geven de vrouw wat koekjes en pakjes koffie, zodat ze de tak weer weghaalt. Even later heeft een man een touw gespannen, waardoor we weer moeten stoppen. We zijn benieuwd hoeveel deze mensen op een dag verdienen met deze truc.

We komen aan bij het restaurant. De rest heeft al geluncht en ons eten stond al op ons te wachten. Het is niet meer zo warm, maar we hebben veel trek.

De hutjes waarin we slapen hebben een eigen wc en douche. We hadden verwacht dat we de komende dagen niet konden douchen, dus dit valt ons erg mee! We leggen onze tassen weg en beginnen aan de activiteiten van vanmiddag.

We rijden naar de kust. De zee klotst tegen de rotsen aan, waardoor het water omhoog spettert. Het is een mooi gezicht.

We beklimmen ook een berg. Dit is een plek waar de inheemse bevolking komt om tot rust te komen. Er is een mooi uitzicht over de woestijn en de zee.

We mogen zwemmen bij het bijgelegen strandje. Het water is verkoelend. We knappen weer een beetje op na het lange wachten vandaag.

Als laatste bekijken we de zonsondergang op een berg verderop.

Geschreven door Michelles.reisdagboek