Vandaag zitten we vroeg in de ontbijtzaal, want vandaag vertrekken we naar Minca. Het zal een lange reis worden.

We varen een stukje met de boot naar onze chauffeurs. Ze staan verderop op ons te wachten. We kijken nog even om ons heen of er vandaag flamingo’s staan. Helaas zien we ze niet.

We stappen in de auto’s en beginnen aan de reis naar Minca. Gezien we de afspeellijst van de chauffeur na deze paar dagen wel zat zijn, vragen we of we onze eigen muziek kunnen afspelen. Met de bluetooth verbinding laten we eens wat van de Nederlandse muziek horen. Hier worden we wel vrolijk van. We besluiten vandaag ook alle touwtjes te tellen die we tegenkomen.

Tussendoor maken we een stop om even te plassen en wat te drinken. Verderop verkoopt een vrouwtje weer wat tassen en armbandjes. Toch leuk om een armbandje als souvenir mee te nemen, dus ik koop er eentje.

We rijden weer verder en lunchen verderop in een restaurant aan een strandje. Ondanks dat we in totaal al ruim 5 uur onderweg zijn, nemen we niet zo lang de tijd om uit te rusten. We hebben immers nog een lange weg te gaan naar Minca. Ohja de touwtjesteller is geëindigd op 65!

In Riohacha zetten de chauffeurs ons af bij het Taroa hotel. Hier staan de overige koffers nog en we stappen hier ook over op een andere bus. We bedanken onze chauffeurs en de gids vriendelijk voor de afgelopen dagen en laden de koffers in bij onze nieuwe chauffeur. Er is niet veel plek in de kofferbak, dus de grootste koffers belanden met wat touwtjes op het dak. Als dat maar goed gaat!

Vanuit de bus zien we het landschap steeds groener worden. Het raam van de bus staat op een kier. We ruiken de geur van het gras en de bomen. Als het hard begint te regenen, ruikt het nog lekkerder. Na al het zand en stof van de afgelopen dagen is dit echt een verademing! We komen langs Palomino en Tayrona park. Zo fijn om weer op bekend terrein te zijn!

Het begint al donker het worden. We rijden steeds hoger de bergen in en er is geen straatverlichting. Af en toe zie ik lampen van voorbijgaande auto’s. Verder alleen de contouren van de bomen. Het doet me denken aan een dropping.

We komen aan bij het hotel. Er is WiFi en de gastheer spreekt goed Engels. Heel fijn! We checken in en worden naar onze kamers gebracht. De man fluistert naar Bram en mij dat wij de mooiste kamer hebben. Als we daar aankomen is er niks van gelogen. We hebben een hutje met twee verdiepingen. Op de begane grond is een zitje en een mini bar. Op de eerste verdieping staat een tweepersoonsbed met een grote klamboe eromheen. Er is een balkon met uitzicht over de stad en het dal. Wat een unieke plek! De man vertelt dat we vanaf het balkon de zonsopgang kunnen zien en dat er rond 6 uur s’ochtends ook toekans te zien zijn. Hoe gaaf?!

We kunnen 20 minuten na aankomst gewoon nog aanschuiven in het restaurant. Ze hebben hier gelukkig veel meer dan alleen kip, geit en vis!

Als we in bed liggen, horen we de krekels en vogels om ons heen. We zijn wel blij dat we in een klamboe liggen, want we hebben al veel gekke insecten gezien in de kamer. Na het verhaal van de toekans ben ik eigenlijk ook niet enthousiast om te gaan slapen. Hopelijk spotten we er eentje morgen!

Geschreven door Michelles.reisdagboek