We waren vanmorgen vroeg wakker. Het was erg koud in onze camper en dat was waarschijnlijk hetgeen dat ons wakker maakte. Ik deed de verwarming aan, zodat de camper alvast kon opwarmen. Wij bleven tot die tijd nog even onder de dekens liggen. We hebben vanaf het begin al twee slaapzakken op elkaar, maar op deze plek hadden we ook nog wel een derde slaapzak kunnen gebruiken.

Terwijl de camper verder werd opgewarmd, maakten wij een ontbijtje klaar. We waren van plan om vroeg weg te gaan, zodat we lang de tijd hadden om de hike door de Canyon te doen.

We moesten de shuttle met de oranje lijn nemen naar het beginpunt van de hike. Er was daar een kraantje waar we onze flessen konden vullen met drinkwater. Bij het kraantje stond een eland. Die was aan het wachten tot iemand het kraantje voor hem open deed. Een man die daar voorbij liep, vertelde dat mensen de elanden niet moesten laten drinken uit de kraan. De elanden zouden dan geen andere waterbronnen meer zoeken, waardoor ze in de winter ineens niet meer weten hoe ze aan water moeten komen. Dan wordt de Canyon nauwelijks bezocht en blijven de kraantjes dicht. Bram probeerde zijn fles ondertussen te vullen, maar de eland wilde niet aan de kant. Aan de andere kant kon Bram zijn fles wel vullen, zonder dat de eland het in de gaten had. We mochten niet te dichtbij komen, want de elanden zorgen jaarlijks voor heel wat doden in de Grand Canyon.

Rond 10 uur begonnen we aan de hike. Het pad liep best wel stijl naar beneden. Er lagen veel stenen op het pad en er was veel zand. Hierdoor gleden we soms een beetje weg. Gelukkig was het pad breed genoeg en hoefden we niet heel bang te zijn dat we ineens over de rand zouden vallen.

De uitzichtpunten waren erg mooi. Het eerste uitzichtpunt heette “ooohh aaahh”. De naam zegt genoeg! Het volgende punt lag weer een paar kilometer verder. Bij elkaar zijn we via dit pad ongeveer 360 meter naar beneden gegaan. Dat is best een eind! Zeker als je ook weer terug omhoog moet. De weg die wij hebben gevolgd, zou 4-6 uur lopen zijn. Wij hebben dit in 3 uur gedaan. We zijn tussendoor wel vaak gestopt om foto’s te maken of uit te rusten, dus hoe ons dit is gelukt weten wij ook niet zo goed...

We zaten uitgeteld in de shuttle naar de Market Plaza. We hadden nog wat water en andere boodschappen nodig, dus die moesten we nog even gaan halen. De winkel had een groot assortiment. We konden weer wat verse bananen en vlees kopen. Met twee tassen vol boodschappen gingen we terug naar onze camper.

Eenmaal bij de camper hing er een briefje op onze deur: “Leuk dat jullie bij ons verblijven. Willen jullie voor 10 uur bij ons komen inchecken, alvast bedankt”. Bram en ik dachten: “Huh, dat hebben we toch al gedaan? Misschien hebben ze iets fout gedaan.” Bram ging naar de receptie toe om het even te checken. Een paar minuten later kwam hij terug. “Mies, kan het zijn dat we hier maar 1 nacht verblijven in plaats van 2?” Ojeej... dat meen je niet?! We keken in de reisdocumenten en zagen dat we inderdaad maar 1 nacht in de Grand Canyon hadden geboekt. Shit! Bram wilde al bijna wegrijden, maar alle kabels en slangen hingen nog aan de camper. Snel alles inladen en terug naar de receptie met de camper om uit te checken. Gelukkig was het pas 3 uur en kwamen we er redelijk op tijd achter dat we naar Las Vegas moesten gaan rijden.

Het zou ruim 4 uur rijden zijn naar Las Vegas. Onderweg maakten we een stop om te tanken. De zon ging al onder en we moesten onze lichten aan gaan zetten. We hadden nog niet eerder in het donker gereden. Het leek alsof onze koplampen het niet goed deden. We zagen namelijk geen licht van onze lampen op de weg schijnen. Bij de volgende exit gingen we er weer af om de lampen te checken. We zagen twee minilampjes, waar bijna geen licht uit kwam. Dit kon niet goed zijn. Even het boekje erbij pakken... We lazen dat er op het dashboard een lampje zou verschijnen als de koplampen aan zouden staan. Was dat niet het grote licht? Er verscheen een blauw lampje op het dashboard dat in een auto normaal gesproken het signaal van het grote licht zou zijn. Hier is dat blijkbaar anders... We reden verder naar Las Vegas met het “grote” licht. We konden nu in ieder geval genoeg zien!

We checkten in bij de camping en mochten hem parkeren op “plekkie 1”, dus de eerste kampeerplaats die we tegenkwamen. Dat was makkelijk! We maakten snel wat te eten, want het was inmiddels 8 uur s’avonds. De dag is niet helemaal vlekkeloos verlopen, maar het is wel weer allemaal gelukt. Bram zei: “Het kon ook niet allemaal goed gaan.” En zo is het... We zijn weer scherp en klaar om Las Vegas te ontdekken!

Geschreven door Michelles.reisdagboek