We worden uitgerust wakker. Het is al 8 uur s’ochtends. We maken ons klaar voor het ontbijt.

Het is al druk in de ontbijtzaal. Er is een groot ontbijtbuffet met een hoop lekkere dingen: croissants, pancakes, eitjes, fruit, harde broodjes, allerlei soorten beleg, yoghurt, brownies en nog veel meer.

Tijdens het ontbijt bespreken we wat we de komende dagen willen doen op het eiland. Er zijn hele mooie wandelroutes hier en we proberen uit te zoeken welke we zouden kunnen doen. Via internet boeken we een transfer naar het begin van een populaire hike op Madeira voor zondagochtend. Deze hike gaat van Achada do Teixeira naar Pico Ruivo.

Bram vindt op Google maps een uitzichtpunt in de stad, Pico dos Barcelos. We besluiten om hier naartoe te wandelen. Via Google maps stippelen we de route uit en we volgen deze met navigatie. De weg loopt aan het begin van de route al stijl omhoog. We lopen steeds verder weg van de hotels en zien steeds meer van het gewone leven op het eiland. We lopen tussen flatgebouwen, waar vrouwen hun schone was te drogen hangen op het balkon. Er spelen wat kinderen op een voetbalveldje. We lopen langs een school en we horen de kinderen binnen veel geluid maken. Op straat is het hier wat minder schoon dan bij de hotels.

Ik heb veel last van de blaren op m’n voeten, dus ik loop wat minder snel. Af en toe zien we een bus met toeristen voorbij rijden. Zo’n hop-on hop-off bus. Op dat moment zou ik graag instappen. We spreken alvast af dat we op de terugweg de bus pakken.

Eenmaal bij het uitzichtpunt zijn we toch blij dat we de moeite hebben genomen om er naartoe te lopen. Vanaf het platform hebben we een mooi uitzicht over de stad. De wolken hangen vlak boven de huizen op de bergen. We rusten even uit onder de bomen.

Verderop zien we een bushalte. Als zo’n bus vol toeristen voorbij komt, vragen we aan de buschauffeur of hij naar Estrada Monumental rijdt, de straat van ons hotel. Hij vertelt dat hij er uiteindelijk wel langs komt, maar dat we beter een andere bus kunnen pakken. Deze bus is voor toeristen die het eiland vanuit de bus willen bekijken en legt een hele lange route af.

We stappen in bus 48 en vragen aan de buschauffeur of hij langs onze straat komt. Gelukkig is dit de juiste bus. We gaan voorin zitten. De buschauffeur is erg aardig. Hij vraagt tijdens de rit waar we vandaan komen en vertelt dat hij dit werk al 27 jaar doet. Onderweg doet hij wat aanbevelingen voor uitstapjes en restaurants.

In het hotel vervangen we onze wandelschoenen snel voor slippers. We gaan even relaxen bij het zwembad en halen wat te eten bij de poolbar.

Aan het einde van de middag wandelen we weer naar het winkelcentrum voor een paar blarenpleisters. Hopelijk helpen ze een beetje voor de pijn. Daarna gaan we dineren bij restaurant Window to Asia. Ik bestel noodles met kip en groenten en Bram pittige biefstuk met groente en rijst. Het is erg lekker!

In het hotel vragen we bij de receptie of we gebruik kunnen maken van de pooltafel. Tot mijn verbazing krijg ik de ballen gratis mee en kunnen we zoveel potjes spelen als we willen. We moeten zelf even het licht aanzetten. Er is verder niemand. Op m’n telefoon zet ik een muziekje aan. We spelen een paar potjes.

Morgen zijn we van plan nog even rustig aan te doen, in de hoop dat mijn blaren een beetje genezen. Hopelijk kunnen we daarna weer veel gaan wandelen.

Geschreven door Michelles.reisdagboek