Dag 6

Vandaag lieten we New York achter ons en vlogen we naar San Francisco.

Vanmorgen begon de dag met het inruimen van onze koffers. Het was een uitdaging om alles weer op zo’n manier in de delen dat de koffer weer dicht kon. Er zitten veel spullen in onze koffers die we in New York nog niet nodig hebben gehad, zoals theedoeken, handdoeken, knijpers, ducktape, pannenkoekenmix, wasmiddel, enzovoort. We zullen blij zijn als we deze spullen in onze camper kwijt kunnen en niet steeds mee hoeven te slepen in een koffer.

Nadat we onze koffers hadden ingepakt, gingen we nog even in de lobby zitten. Het nieuwe reisverslag werd geüpload en daarna checkten we uit. Onze koffers konden nog even in het hotel blijven. Zo konden wij nog even gaan ontbijten.

We besloten om eens een ander restaurant te kiezen en we gingen naar binnen bij TSQ. Op de menukaart stonden veel lekkere dingen: pannenkoeken, wentelteefjes, wafels, gebakken ei, tosti’s en veel meer. We konden eigenlijk niet kiezen. Er stond op de kaart ook een soort ontbijtmenu met ei, pannenkoeken, toast, bacon, een worstje en gebakken aardappels. Dit was een combinatie van alles wat we wilden, dus we besloten het menu te delen. Het eten was erg lekker!

Na het ontbijt, gingen we nog even wat winkels in. Ik was op zoek naar wat witte topjes voor onder mijn kleding, want deze bleek ik vergeten te zijn. Nadat we wat winkels in en uit waren gelopen, vond ik wat ik nodig had. Bram zag wat leuke t-shirts en nam deze ook mee. Verder had Bram parfum nodig, maar dit konden we niet zo snel vinden. We besloten om dit later nog ergens te gaan zoeken en liepen terug naar ons hotel.

Met onze koffers gingen we terug naar de metro. Best zwaar om die koffers de trappen af te tillen. Eenmaal beneden, pakten we de metro naar Jamaica Station en daarna de Airtrain naar het vliegveld. Deze route hadden we op de heenweg al genomen, dus we hoefden niet meer te zoeken. We hadden genoeg geld op onze metrokaart gezet en terwijl andere reizigers stonden te prutsen bij de poortjes, liepen wij er nu gemakkelijk doorheen.

Het reizen met de Airtrain voelt net alsof je in een pretpark-attractie zit. Je rijdt op een verhoogd spoor en je wordt een rondje om het vliegveld gereden. Vanuit je stoel kun je alle vliegtuigen en terminals goed zien.

Eenmaal bij de juiste terminal, stapten we uit en zochten we onze incheckbalie. Dit bleek uiteindelijk geen balie te zijn, maar een computersysteem. We moesten onze naam en bestemming invullen. Daarna konden we de stoelen aanklikken en onze boardingpassen printen. Er kwam ook een label uit voor onze koffers en moesten deze zelf vastmaken. Daarna konden we de koffers afgeven bij een balie.

De douane viel een beetje tegen. Het was erg klein en er was dus weinig ruimte voor de handelingen die we moesten uitvoeren. Alle elektronische apparaten, vloeistoffen en etenswaren moesten uit de koffers worden gehaald en in een aparte bak worden gedaan. Er was ruimte voor maar 1 persoon per bagageband, dus het duurde wel even voordat we aan de beurt waren. Daarna moesten we onze schoenen uit doen en op de band leggen, door het poortje heen, alle spullen weer bij elkaar zoeken en schoenen weer aantrekken.

We hadden nog even de tijd om iets te eten. We wisten niet wat we in het vliegtuig nog zouden krijgen, dus we kozen iets warms. Eenmaal bij de gate, deden we een poging om de laatste aflevering van seizoen 2 van The Missing te kijken. Uiteindelijk moesten we boarden en waren we tot de helft van de aflevering gekomen.

Na ongeveer 6 uur vliegen, kwamen we aan in San Francisco. Het was al donker en vanuit het vliegtuig leek het net een soort goud met zilveren aardkorst. Het zag er heel mooi uit. Nadat we onze koffers hadden gevonden op de bagageband, gingen we richting de metro. Hiervoor moesten we eerst met de Airtrain naar halte Bart. Zo heten de metro’s in San Francisco. Bij deze halte konden we op onze metro stappen naar Civic Centre. Dit zou volgens de app op mijn telefoon de dichtstbijzijnde halte bij ons hotel zijn. Na ongeveer een half uur, kwamen we aan bij Civic Centre. Nog geen 500 meter vanaf de metrohalte, zagen we ons hotel. Chill!

In San Francisco was het inmiddels half 11 s’avonds. In New York zou het al half 1 zijn geweest. In onze hotelkamer ploften we neer op het bed. We waren, zoals de meeste avonden, moe. Vanaf nu zou ons spannendste avontuur gaan beginnen...

Geschreven door Michelles.reisdagboek