• Gisterenavond nog iets gaan drinken in een lokale bar in de hoofdstraat van Arzua. Nog wat gekaart samen met de kompanen. De winnaar van de avond kennen jullie al waarschijnlijk😉. Toch opmerkelijk hoe de Spanjaarden anders leven dan wij. Avondeten begint meestal niet voor 19u30 en kan men aanvatten tot 22u. Op een bepaald moment, zo rond 21u30 komt man, vrouw en 2 dochtertjes in de zaak binnen en nemen plaats naast ons. Het blijken tweelingszusjes van mekaar te zijn en amper 3 jaar oud (zie foto). Hun ouders blijven tot iets voor 23u met hun in de zaak op een zondagavond🙄, dat is bij ons ondenkbaar en hier blijkbaar de normaalste zaak van de wereld...
• Deze ochtend vertrekken we rond 08u30. Er blijkt al een hele processie van pelgrims op gang te zijn. Het is (voorlopig) droog en na 3 km vinden we al een barretje voor ons ontbijt. Hierna gaat het verder mer ongeveer eenzelfde heuvelend landschap als gisteren. Galicië wordt niet voor niets de “badkuip” van Spanje genoemd en heeft meer dan 300 regendagen💦☔️💦per jaar. Na een 2-tal uurtjes is het ook voor ons van “dat”. Johan en mezelf doen onze Poncho’s aan, Jan nog niet, hij heeft een regenjas die tegen miezerregen bestand is. Als het even later iets harder begint gaan te regenen trekt ook hij zijn poncho aan. Telkens als dat gebeurt stopt het meestal na een 10-tal minuutjes en begint Jan gaan te vloeken waarom hij toch in Godsnaam die poncho heeft aangetrokken.
• Onderweg op de Camino passeren we nog langs een houtbewerker die voor zijn huis zit, er kleine eenvoudige “Camino kunstwerkjes” maakt en zelf gemaakte wandelstokken verkoopt. Nog een beetje verder horen we in het midden van een bos een fluit. Plotsklaps zit daar een hippie achtig figuur zittend tegen een boom op een blokfluit te spelen voor wat drinkgeld...Nog een beetje verder passeren we een bar waar buiten op de muur en rondom duizenden lege bierflesjes omgekeerd op en naast mekaar gestapeld liggen, veelal met de namen van pelgrims erop en de datum dat ze er gepasseerd zijn.
• We arriveren omstreeks 15u in O Pedrouzo en zoeken een terras op voor de “afsluiter” van de dag. Op zulke aankomstplaatsen als O Pedrouzo, Melide,... zie je op het einde van de wandeldag pelgrims die zich ook in jou “wandelbubbel” bevinden en wordt er dikwijls nog een praatje met elkaar gemaakt.
• Wat ik nog niet vermeld had is dat we op de voorbije bijna 800 km zeer regelmatig, zegt maar dagelijks kruisjes en gedenkstenen gepasseerd zijn van pelgrims die op de Camino “ gebleven zijn en dit van alle leeftijden...Fysisch niet in orde of achterliggende kwalen kunnen tijdens zulk een afmattende, lange opeenstapeling van wandeltochten tot een definitief levenseindpunt leiden... (zie enkele foto’s hiernaast).
• Anderzijds zijn er ook pelgrims die aan de Camino verknocht geraken en er “blijven”. De hippie man van deze morgend bijvoorbeeld had de Camino met een ezel bewandeld, heeft er een boek over geschreven en bleef er nu “al fluitend op zijn blokfluit hangen”. Sommige buitenlanders kopen zich hier een goedkope woning langs de Camino, bouwen deze om tot een herberg en blijven zo in contact met andere pelgrims en de Camino.
• Het is onvoorstelbaar en moeilijk in te schatten hoeveel mensen langs de Camino direct en indirect van de pelgrims hun dagelijks brood verdienen. Alleen al langs de Camino Frances die wij bewandelen zijn er dat zonder enige twijfel vele tienduizenden...
• We hebben vandaag 20,9 km afgelegd, 30.226 stappen geplaceerd, gemiddelde 5,1 km/h, netto 290 m gestegen en 430m gedaald.
• Quote: Sometimes a simple moment of joy is all we need to remember how lucky we are

Geschreven door Michel.op.reis