• Gisterenavond in ons hotelletje het avondmaal ( pelgrimsmenu) verorberd. Ik vond dat het tijd was om nog eens mijn “gospel experience” boven te halen, Te samen met de +/- 30 andere peregrinos vat ik het “Hallelujah” aan van Leonard Cohen in een licht gewijzigde versie ( alsook mijn stem😳). Alle smartphones worden geactiveerd ( inclusief die van de hoteleigenares😉). Ik wordt vereeuwigd op een 20-tal smartphones 😇 en beloond met een applaus waar onze Lotti ( had ik die al eens niet eerder vernoemd in een ander reisverslag🤪) alleen maar kan van dromen...
• In licht benevelde toestand verlaat ik een uurtje later de eetzaal met mijn kompanen...Een aantal andere pelgrims hadden de restanten van hun flessen wijn nog bij onze tafel achter gelaten als dank ( bij een pelgrimsmenu krijg je standaard een halve liter huiswijn bij je maaltijd...). Ik durf het bijna niet te zeggen maar in deze gezegende toestand heb ik gisteren de laatste helft van mijn reisverslag geschreven. Nog een beetje en ik wordt als Vincent Van Gogh wakker met een half afgesneden oor🙈.
• Deze ochtend vertrekken we pas om 08u45, het is zwaar bewolkt en wandelen een paar honderd meter verder tot aan het eerste barretje waar we kunnen ontbijten. Jan neemt er bij zijn toast een Cola Cao. Ik zie een aantal lezeressen al verkeerde gedachten krijgen🙄 en denken...Blijkbaar is dit dus warme melk waar men een zakje met cacao poeder aan toevoegt.
• Eerste stop is na een 5-tal kilometer waar we op een terras van de eerste zonnestralen kunnen genieten. Daarna gaat het een beetje op en af (meer op dan af😦),passeren de voorsteden en het industriegebied van León om uiteindelijk enkele kilometers lang door de stad te wandelen en te belanden aan onze albergue.
• Ik kan me voorstellen dat verschillende lezers en lezeressen zich al afgevraagd hebben hoe vervelend of interessant dat dagelijks wandelen van vele uren lang wel is of niet is. Naast de vele “wow” effecten van de ontzettend mooie landschappen die je zeer intens ziet en beleeft, ben je natuurlijk ook regelmatig in jezelf gekeerd, maak je je hoofd leeg, denkt aan alles en nog wat...Hiernaast worden er door ons 3 regelmatig foto’s genomen waarbij Johan het leeuwendeel op zich neemt, gezien zijn talent om ons steeds snel terug in te halen. De schoonzoon van Johan, Maarten, stuurt ook dagelijks 2 foto-opdrachten door met foto’s die we moeten zoeken op het te bewandelen traject van die dag. Eens gevonden moeten we deze ook zelf fotograferen en Maarten toesturen. Volgens Johan hangt hier een bakske Duvel aan vast dat wij mogen meedrinken als hij volledig slaagt in zijn opdracht😇 ( tot nu toe zo goed als 10/10). Dat leert ons ook direct te focussen op de directe omgeving links en rechts van ons. Johan is tevens onze “hartjes” zoeker en heeft hier een speciaal oog voor om hartjes ❤️te ontdekken. Jan loopt meestal tussen ons in, blijft steeds de kalmheid hemzelve, heeft soms wat klassieke muziek opstaan vanop zijn smartphone en wandelt steeds zijn eigen gestaag tempo. Zelf loop ik op de gemakkelijkere ( enkel op deze!) wandelstroken soms met de smartphone in mijn handen en speel Wordfreud ( = een scrabble app) on line tegen een aantal lezeressen van deze reisblog waarvan ik spijtig genoeg teveel en te regelmatig op mijn zip krijg😏. Mochten er nog mannelijke lezers geïnteresseerd zijn om mij uit te dagen, download deze app, mijn schuilnaam is “Pootzak” en leer op uwen donder te krijgen🤪.
• Elke dag beleven we toch wel iets speciaals op de Camino. Zo werden we vandaag bij de intrede van León tegengehouden door 2 iets of wat oudere stadswerkers met fluor-vestjes aan. Zij stonden achter een geïmproviseerd tafeltje en we moesten gewoon zeggen van welk land we waren ( om zo waarschijnlijk voor de stad een idee te krijgen hoeveel pelgrims ze dagelijks over de vloer krijgen en vanuit welke landen ze afkomstig zijn). Ze geven ons tevens een stadsplannetje en als “beloning” krijgen we ook nog ne “lekstok” mee. Ze deden dit met zoveel overtuiging dat ik na 50 meter verder stappen besloot terug te keren om een foto van hen te nemen. Zij waren zo fier dat ze dadelijk in “gelid” gingen staan zoals bij het leger en keken me met zoveel respect aan dat andermaal zoals reeds een aantal keren gebeurd is deze Camino mijn ogen vol tranen schoten😢. Waaraan heb ik het verdiend als doogewone pelgrim die daar passeert om door mensen die mij van haar noch pluim kennen met zoveel eerbied en respect behandeld te worden...
• We hebben vandaag 12,7 km gewandeld en 18.786 stappen.
• Quote: Wie geen plezier vindt in eenzaamheid zal niet van vrijheid houden

Geschreven door Michel.op.reis