Wat heerlijk! Een keer uitslapen! Geen yoga , geen trein, geen safari’s… zo kan vakantie dis ook zijn🤭

Na een lekker, flink ontbijt in het hotel richting de beroemde Angurukaramulla Tempel, met een zes meter hoge, zittende Boeddha. Zoals de man van hey hotel al gezegd had, was er een monnik die je probeerde een boekje aan te smeren voor 1000 LKR. Gewoon nee zeggen… dus ik ben een rondje gelopen en gewoon om irritant te zijn heb ik daarna 1000 LKR gedoneerd 🤣

Buiten stond er bij beelden ineens iets opvallends. Bij twee beelden stond er ineens iets leesbaars: Stuttgart en bij de ander Hamburg. Ik gok dat de beelden gedoneerd zijn…

Achterin kon je de hel bezoeken. Kost je wel 20 LKR😆 als ik hier als kind was gekomen had ik er geheid nachtmerries van gekregen 😱

Daarna ging ik op zoek naar Cavemen cafe. Dat zou vlakbij mijn hotel zitten. Ik had wel zin in een vers fruitsapje! Maar dat ging niet door, ik kon het plekje echt niet vinden… dan maar terug naar het hotel, misschien hebben ze daar wel een vers sapje voor me. Maar eerst een plons in het zwembad. Poeh, warrum…

Toen ik na de plons me geïnstalleerd had bij het zwembad op een ligbedje, boekje erbij, kwam de man van het hotel me een verse kokosnoot brengen. Nou dan drink ik die wel! Best lekker zo chillen bij het zwembad, niets te moeten. Misschien moet ik toch eens zo’n vakantie regelen….🫣🤪🙃

Of ik even mijn kokosnoot leeg wilde drinken, dan kon hij er nog iets lekkers mee maken. Lekker hoor verse kokoslappen (anders kan ik jet niet omschrijven😬). Hij zei: “lunch”. Maar das toch wel wat weinig. Tegen drie uur gevraagd om een tuktuk. Richting het lange strand. Daar moet het toch ergens lukken om verse vis te eten.

Het is een vreemde stad, wel toeristen, maar weinig echt strandleven. Weinig tentjes aan het strand, zoals in Weligama wel het geval was. Wat grote hotels, maar het heeft weinig uitstraling. En voor he het weet zit je weer in de arme woonwijken. Aan het strand was het op een punt wel druk, daar waren zelfs mensen in het water op hun vrije dag. (Volgens de man on het hotel heel raar, want het is daar gevaarlijk om te zwemmen ivm de stroming.) grappig om te zien dat de vrouwen dus met hun jurk aan in het water staan. Er is hier duidelijk geen behoefte aan bloot op het strand.

Het strand afgelopen in de hoop om toch dat leuke visrestaurant te vinden. Maar het was ijdele hoop… dan maar aan de weg erachter. Maar daar is het meteen weer gericht op toeristen. Een plek gevonden, maar helaas was de vis wat droog… ach.. nog een kokosnoot kopen en dan op huis aan. Ik eet daar wel een toetje.

Na nog een paar rode bananen gekocht te hebben tijd om spullen klaar te leggen bij de tas. Morgen word ik om 5 uur door de taxi opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Maar eerst nog dat toetje! Meer dan ijs was er niet, dus dan maar wat ijs. Boekje gelezen en afgesproken dat de beste man me zou helpen met het vernieuwen van het verband om mijn vinger. Even douchen zonder verband (met handschoentje). Aangezien get me zelf gelukt was om er weer wat om te doen, zo langzaam aan richting bed. Nog een keer mail checken, uit gewoonte.

WAAAATTTTTTTT!!!!!! Stress, paniek, ellende!
Ik vlieg over New Delhi naar huis met een overstap van twee uur. Dus om 14:00 uur lokale tijd, richting Amsterdam, rond half zeven daar landen. Nou niet dus!!! Use vluchtschema is aangepast… dat scheelde steeds vijf minuten, dus geen stress, dacht ik… nou wel dus. Airiness vlucht werd geschrapt en ik mocht dus ineens 13 uur wachten in New Delhi. Om 3:00 naar Amsterdam, landen aldaar om 8:35. Ik dacht het niet!! Ik moet bij de GGD een prik halen die ochtend!!!

De noodcentrale zag het nut er niet vsndaag in om een andere vlucht te nemen. Ik wel… dus uiteindelijk zelf in de buidel getast en een ander ticket gekocht. Nog een uur eerder op! Maar wel vijf uur op Schiphol!

Eerst kijken of de taxi verzet kan worden. Met moeite, dan word ik al om half vier opgehaald. Oké dan… dat moet ik melden bij de meneer van het hotel. Die had zich al teruggetrokken, maar zei dat het geen probleem was. Hij had wel zitten wachten om mij te helpen met mijn vinger… oeps… sorry 😞

En toen snel bed in, om nauwelijks een oog dicht te doen.

Geschreven door Lise-lotte.geniet