Na een beroerd nachtje dan eindelijk de trein in naar Colombo Fort. Ik werd keurig gebracht naar de trein, zelfs in de juiste wagon gezet. De beste man doet echt meer dan zijn best om de klant koning(in) te maken. Na een kort zwaaitje en de belofte een goede review te schrijven op weg.

Deze keer zit ik eerste klas, dus achter gesloten ramen. En niet op mijn reserveerde stoel want daar zat iemand in diepe slaap. Ik kon makkelijk ergens anders zitten, dus laat haar maar lekker slapen. Kon ik ook meteen aan de kant van de zee en het strand zitten.

Heel bijzonder hoeveel huisjes (of moet ik zeggen sloppen?) ze op een strook van een paar meter tussen het spoor en het strand/zee krijgen… hoe verder we kwamen, hoe meer ik vuilnis zie overal en armoede. We komen in de buurt van de hoofdstad met grote gebouwen die ik al in geen weken meer heb gezien.

Ik had duidelijke instructies meegekregen van mijn gastheer over hoe ik vanuit Colombo naar Negombo moest gaan. Niet met tuk tuk, dat duurt veel te lang. Nee, neem de bus naar het vliegveld, die gaat over de snelweg en heeft airconditioning. Kost zo’n 500 LKR. Waar vind ik die bus? Oh dan moet je zo’n 5 minuten lopen. Als je het station uitkomt langs de winkels rechts.

Nou ik liep eerst verkeerd, en met deze warmte is die rugzak toch best zwaar. Maar na heel wat keren vragen en tuk tuk drivers af te wijzen, vond ik de bus. Een minivan. Prima, ik kom er wel. Ook al is het dan voor 1200 LKR. Iets met een witte vrouw alleen op reis vermoed ik…😝

Ik werd ergens de bus uitgegooid dat ik dacht:” wat the f….!, waar ben ik nou???” Maar ik had een tuk tuk nodig en die zijn overal. Dus binnen een minuut werd ik weer aangesproken. Voor het eerst onderhandeld over de prijs en er toch zo’n 300 LKR vanaf gekregen! (Das ongeveer een euro😆)

En toen was ik dan op mijn laatste bestemming! Het is de meest luxueuze kamer tot nu toe (en zeker niet de duurste). Toen ik aankwam was er een bruidspaar foto’s aan het maken. Blijkbaar is zaterdag een geluksdag om te trouwen, en ze komen hier graag foto’s maken. Het hotel zit in een voormalige residentie van een belangrijk Sri Lankase man. Hij was zakenman en klom begin vorige eeuw op tot de belangrijkste man onder het Engelse bewind. Hij liet dit huis bouwen volgens Nederlands model. En drie generaties later hebben ze het grondig gerenoveerd (en ik gok wat bijgebouwd😝). Het ziet er wel prachtig uit.

En waar ik gisteravond geen water had, heb ik nu twee vijvers, een zwembad en stortdouche met ronduit heet water 😆

Het was fijn om echt alles uit die tassen te gooien, want morgen mag ik inpakken voor de terugweg, dan kunnen wat zware dingen aan enzo… Nog een laatste ding wassen, en de rest mag thuis in de wasmachine! Whoohooo!

Na een beetje rusten (en dan toch maar het ellende verhaal van gister opschrijven), om een tuk tuk gevraagd en naar st. Mary’s church gegaan. Omdat dat lekker centraal lag tussen pinautomaat, dutch fort en centrum. De kerk was kleurrijk te noemen. En verder was ook daar duidelijk een bruiloft vandaag. Na een korte stop bij de pinautomaat, op naar het fort. Ik liep echt duidelijk weg van het centrum. Het fort stelde minder dan niks voor (alleen nog een poort). Het was er wel druk. Erachter lag de gevangenis blijkbaar en ik gok dat ze bezoekuur hadden…

Vandaar was het maar kippe-eindje naar de beroemde vismarkt. De ‘natte’ markt was duidelijk niet meer op zijn hoogtepunt. De droge markt ernaast is echter altijd daar. Er kwam een man op me af en vroeg vriendelijk waar ik vandaan kwam. En vandaar ging hij me zo langzaam aan rondleiden. Ik had natuurlijk nee kunnen zeggen, maar hij leek gewoon aardig en het was interessant. Maar naarmate het langer duurde, begon ik nattigheid te voelen… ik besloot hem dan aan het einde wel iets te geven. Het was per slot van rekening interessant. Maar dat iets was natuurlijk niet goed genoeg. Ik heb uiteindelijk maar iets meer gegeven, maar toen was ik er ook klaar mee… altijd jammer na zo’n leuk verhaal..

Het verhaal zelf? Nog nooit eerder heb ik een gedroeg vismarkt gezien. Al is het de vraag of het echt een markt is. Het is meer de plaats waar ze het product ‘maken’. De vis die gevangen wordt, op bootjes die soms meer op een surfplank lijken, wordt schoongemaakt en dan in tonnen gepekeld, drie dagen (als ik het goed begrepen heb). Daarna wordt de vis uitgelegd op kokosmatten uitgelegd om te drogen in de zo’n. Er is veel tonijn, ansjovis, makreel en zelfs rog (al weet ik niet zeker of ik dat nou goed begrepen had). Afhankelijk van de vis is het een dag, drie dagen of zelfs nog meer drogen. Twee keer per dag worden ze gekeerd. De meeste vis wordt verpakt in dozen en vervoerd naar andere plekken in het land.

Het is prachtig om te zien, maar ik weet niet of het zou voldoen volgend onze voedsel- en warenautoriteit 🤪

Daarna wilde ik wel wat (verse) vis eten als lunch. Dis ik dacht; ik loop richting het strand, daar vind ik vast wel wat eettentjes op het strand… niet dus… het leek er meer op dat dit het armste deel van Negombo is. Dat voelde toch ongemakkelijk, niet onveilig, maar meer dat ik daar echt niet thuishoorde. Ik besloot maar snel weer richting het centrum te gaan. En hopelijk iets te eten te vinden, want ik begon aardig trek te krijgen! En oei! Wat is het heet in de stad! Zo gezweet heb ik nog niet eerder 😰

Wat een drukte en herrie! Als ze muziek aan hebben staan bij een standje op straat, is het meteen standje stokdoof. En op zaterdag heel veel mensen aan het shoppen. Heel merkwaardig om alle kerstspullen uitgestald te zien als het zweet je in de ogen loopt. Ik vond een tentje waar ze gezoute cassave chips verkopen (verse, niet uit het chipszakken schap), maar ergens eten? Nee… ik merkte dat ik er weer hangry van werd, dus toen ik een hok zag waar ze afhaal verkochten, dat maar meteen gedaan. Nu nog 20 minuten naar huis lopen. Liefst via een supermarkt. Ohhh, eentje met airco graag!!!

Die was heel lekker toen ik binnenkwam, maar tegen de tijd dat ik naar buiten ging, zweette ik binnen alweer🫣. Op naar het hotel! Bij een standje onderweg vond ik nog rode bananen. Waarbij de man keurig zij dat ik die pas maandag kon eten. Twee stuks gekocht en nog even de grote weg over (gelukkig met verkeerslichten). In het hotel vroeg ik om een lepel, maar die man hier is Echt zo aardig. Hij zette me aan een tafeltje, dekte die en leegde mijn portie eten. Wow!!! Daar kon een heel gezin van eten. Hij grinnikte en zei: “yes, Sri Lanka style.” Nou ik heb me door de helft heengewerkt en ondertussen weer lekgeprikt door de muggen, want de schemer was er alweer. Toch nog even snel een plons in het zwembad, uiteraard met de rechterhand omhoog😬

Het was niet mijn plan, maar ik besloot dat het genoeg was. Ik hoefde niet nog eens de deur uit om te eten. Ik ben met een boek (ohhhh, de eerste keer deze vakantie) voor mijn deur gaan zitten en kreeg wat knabbels in een bakje. Glaasje drinken had ik zelf. Maar na een uurtje vond ik de muggen toch weer reden genoeg om er een punt achter te zetten.

De man van het hotel riep me nog even naar drie andere gasten. Ik moest even het verhaal vertellen van de hond. Hij maakt steeds de grap dat ik een hond heb gebeten, want: “een hond in Sri Lanka bijt meestal alleen als hij gebeten wordt.” Daar moet ik wel om lachen. Het is een grappig menneke.

Daarna ben ik lekker naar bed gegaan. Wekker staat weer om drie uur!

Geschreven door Lise-lotte.geniet