Gisteravond nog goed gekeken naar het plan voor vandaag. Spontaan besloten ineen boottripje te boeken naar Scala dei Turchi. Maar ja, dan moesten we wel om kwart voor tien in San Leone zijn. Met de bus, oh dan de bus om 8:05. Dan dus zeven uur op, insmeren ontbijten en gaan.

Alleen hadden we geen bevestiging gekregen van de reservering, dus op goed geluk dan maar…
Dus niet… toen erfenis uitstapte. Kregen we bericht dat ze vol zaten. En de bus was weg. Nieuw plan dan maar…

Eerst naar de vallei van de tempels en daarna toch maar op de fiets naar Scala dei Turchi. Dus eerst wachten op de bus. Eigenlijk kwam die pas een uur later, maar gelukkig vonden we een andere die eerder kwam. Toen miste we de juiste halte en moesten een heel eind lopen naar de ingang, die verdomd moeilijk te vinden was. Nou hèhè…. Gevonden! We kunnen eindelijk die zeven tempels gaan bekijken. Niet in een vallei, maar juist bovenop de berg. Wat was het warm 🥵

Druk met toeristen uit voornamelijk Duitsland, Nederland, België en de VS. Vooral Concordia was erg mooi. Al met al toch zo’n 5 tempels gezien. We besloten na het vaste pad van 3 km, dat iedereen doet, dat het wel mooi geweest was. Nu weer op de bus wachten… oh nee, dat duurde nog bijna een uur. Dan maar stukje de berg op, daar kwamen er meer.

Alleen dachten we toen, ach die twee haltes.. maar dat was wat ver omhoog, beetje last van de voeten en behoorlijk moe. Dan maar even uurtje pauze voor we gaan fietsen.

En rond twee uur gingen we dan eindelijk op weg naar de Scala dei Turchi. Van te voren goed de weg uitgezocht, zodat we niet op de supergrote weg terecht zouden komen. En toen storten we onszelf naar beneden!

Als die Italianen een weg aanleggen, hebben ze weinig met haarspeldbochten, kan best recht omhoog, of in dit geval omlaag… toen ben ik dus afgestapt. Onze fietsen hebben goede rennen, maar dit voelde niet meer oké. Dus klein stukje lopen dan maar. Vervolgens een paar wegen achter elkaar waar fietsers niet mochten komen (raar, want we hebben echt grotere wegen gefietst). Dat fietst toch minder fijn. Ook het stuk rondom Porto Empedocle was grote weg, met grote rotondes. Goed oppassen en vaart houden!

Daarna langs de kust en op naar die krijtrotsen. Je mag er niet meer op, en dat is eigenlijk ook goed. Dus vanaf het uitkijkpunt bovenop even gekeken en toen doorgefietst naar het leuke kustplaatsje Capo Rosello. Een frisse duik in zee en nog een stuk oostwaarts over het strand om toch wat dichterbij te kunnen genieten van het uitzicht op die mooie rotspunt. En natuurlijk even de kaars doen🙄😝

Een drankje bij de strandtent, omkleden (eindelijk die bikini uit…!) en toen rustig naar huis fietsen. Besloten een kleine omweg te doen via de vallei van de tempels omdat die weg toch wat beter omhoog te komen was. Gelukkig meer dan genoeg accu, dus besloten onszelf het makkelijk te maken met flinke ondersteuning!

Thuisgekomen een was gedaan, lekker douchen met een weliswaar kleine douche, maar hoge druk. Dat haar spoelde bijna vanzelf schoon😆
Wegebben sowieso niets te klagen over dit appartement; het koste weinig voor veel! Groot bed, balkon, airco, stil aan de kant van de slaapkamer. Helemaal fijn bij Atena Apartments!

Toen nog even in ons boekje over Sicilië bekeken om een leuk restaurant uit te zoeken. Dat hadden weinig niet echt gedaan, en dat mocht nu wel. Echt heerlijk gegeten bij Aguglia Persa! Een feestje met lokale verse producten en iemand die lol heeft in koken! Mijn buik vindt het helaas nooit goed dat ik zoiets doe, dus daarna helaas last van darmen, snel naar huis, doodop van een lange dag en toen naar bed!

Morgen weer een reisdag voor de boeg.

Geschreven door Lise-lotte.geniet