Nou! Dat was me het nachtje wel… knipperende lampjes, tikkende airco’s en vooral warm! Raam wagenwijd open, donsje eraf, kletsen, en toen om half drie toch kunnen slapen eindelijk…

Dus een kort nachtje, Evert Jan was zo lief om even naar de supermarkt te gaan om een emmer yoghurt te halen en zo kon ik nog even blijven liggen. Het gaat wel beter, maar lijf heeft toch nog wel wat rust nodig.

Pas rond de middag de deur uit gegaan en langs het water naar het Guggenheim gelopen. Een flinke tijd niet op de naam van de architect gekomen, dus Evert Jan zocht het maar even op; Gehry, natuurlijk! Erg mooi

Helaas begon het toch wat te druppelen, dus maar snel naar binnen gegaan. De exposities zijn niet erg groot, en de stalen constructies op de begane grond zijn misschien wel het interessantst.

En toen was het eindelijk tijd voor pincho’s! Tenminste dat dachten wij te eten (later bleek dat onzin, maar het was niet minder lekker) we gingen naar een van de oudste pincho barren in Bilbao; La Viña del Ensanche. Er kwamen net twee kleine krukjes vrij bij een tafeltje, dus dat was Geluk hebben. Het was er flink druk, en het kwam inmiddels met bakken uit de lucht, dus binnen, zitten en eten; best fijn!

Allemaal verschillende soorten mensen, oude dames die bijpraten, een echtpaar dat elkaar al jaren niets leuks te melden had, een boel werkende mensen tijdens hun pauze, wat studenten en uiteraard ook toeristen. Het viel ons sowieso op dat er veel meer toeristen waren hier dan in de vorige plaatsen. Terwijl Oviedo als stad toch minstens zo aantrekkelijk is volgens mij.

Op de menukaart stonden koude voorgerechten, warme voorgerechten, visgerechten, vleesgerechten en toetjes (dus geen pincho’s hè…. Die eet je staande aan de bar hè…) we kozen twee warme voorgerechten om te delen, zoals iedereen dat daar deed. Ham met blauwe kaas op een cracker en groene asperges maar dan in tempura gebakken, jummie!

Ik had wat toetjes langs zien komen en dus toch maar een toetje, al klaagde de buik wat. Ohhhhhh dat was lekker! Gegratineerde soort luchtige vanille soep/pudding met frambozen en besjes (paar maar) en dan kaasijs ernaast. Dat laatste klinkt misschien vies, maar sinds we vorig jaar granita van ricotta hebben gegeten, weten we wel beter! Deze was dus ook op basis van zo’n verse kaas. Ook nog heerlijk stuk cheesecake met bolletje ijs en alles samen delen…

Daarna moest het lijf toch even rusten. De buik wat van streek, de stoelgang niet helemaal comme il fault, zeg maar…

We wilden nog graag naar de overdekte markt van drie verdiepingen in het gebouw dat lijkt op een schip. Google had ons verteld dat het open was tot 24 uur en dat er allemaal gezellig plekjes waren om poncho’s te eten. Nou kort gezegd: meeste kraampjes waren dus gewoon (al) dicht en het was niet bepaald gezellig. Het had sowieso weinig uitstraling. Dan nog maar even verder dwalen door het oude centrum, dat was wel leuk. Nog twee shirtjes gekocht van Spaans merk (anders hoeft het niet🤓😆)

Toen we aankwamen bij het poncho pleintje (zo heet het niet echt hoor… het heet Plaza Barria: buurtplein) hadden we niet echt veel trek nog. Dan maar even kijken waar we straks naar binnen willen en nog een eerst even water kopen en spullen thuis droppen, zodat ik nog even naar de wc kan.

Uhmmmm, dat is toch wel erg nodig…. Uhhh waar is die winkel? Uhhhh hup hup, au, au. Kort verhaal lang, ik had wat haast om op de wc te komen en die kwam geen moment te vroeg. Even rustig aan dan maar…

En toch echt pincho’s eten, maar eerst even langs die bakker die we straks zagen, met die rij voor de deur, met die schuimblokken enzo. Het is erg prettig dat ze hier ipv room en ander vettig spul zoveel opgeklopt eiwit gebruiken. Daar stoppen ze dan wel flinke hoeveelheden suiker bij, maar het is iig niet te vet! En toen waren de inkopen voor onderweg en thuis wel echt klaar.

Op naar het buurtplein voor wat hapjes! Het werd toch echt eens tijd… we begonnen bij Gure Toki, pincho’s met een Aziatische verfijnde twist als we de mensen die er over schrijven, moeten geloven. We kozen vier hapjes uit en een non alcoholisch drankje, geen idee wat het was… met onze twee bordjes en twee glazen naar buiten en aan een klein sta tafeltje aan de muur bijgeschoven. Jum jum jum jum jum, lekker! Vooral die met mango, appel en geitenkaas. Het waren kleine kunststukjes😀 Omdat het zo lekker was, nog eens vier gehaald, andere. En die laatste was het minst lekker, bijna niet lekker, bijna vies… slokje drinken en hup plein schuin over naar een andere bar; Zuga. Daar stond het op de avond van onze aankomst vol, dus dat moest goed zijn. Weer vier hapjes uitgekozen en weer non alcohol drankje voor mij. Hetzelfde als aan de overkant. Wij dachten dat het kersenflap was, het bleek alcoholvrije wijn te zijn… uh… maakt niet uit, het was lekker. De hapjes vonden we minder, maar het personeel was aardig. Toen een paar dames zeurden over het bier dat te weinig was, of te veel schuim, of wat dan ook… kreeg Evert Jan een gratis biertje. Toen wilde we nog ergens anders heen, maar het zag er uiteindelijk nergens zo goed uit als bij Gure Toki. Dus daar heen en nog drie hapjes besteld. Een soepje, ook waar kunstwerkje, en nog twee andere. Het was heerlijk!

En toen op weg naar huis, inpakken, douchen, slapen. Morgen vroeg op, om huiswaarts te gaan.

Geschreven door Lise-lotte.geniet