Vanmorgen weer eens vroeg opgestaan, want om 8:45 uur moesten we op de kade staan. En dat is toch snel een half uur lopen als je fit bent. En op dit tijdstip ben ik dat dus niet… de meeste spullen hadden we al klaargelegd: badpak en zwembroek, handdoeken, snorkelmasker, onderwatercamera… vanmorgen nog even snel de waterschoentjes erbij, wat proviand en na een snel licht ontbijt waren we klaar om te vertrekken.

Na een wandeling van zo’n 40 minuten was het weer een kwestie van; welke boot zou die voor ons zijn?? Dus dan kijk je naar de eerste boot en zie je seal snorkeling adventures staan… nou, die dus! Er wilde ook een andere boot aanleggen, dus eerst mochten wij erin, toen kwamen nog vier anderen erbij en toen mochten eerst even die andere mensen in de boot naar St. Martins. Wij werden ook opgehaald van St. Mary’s om naar St. Martins te gaan. Maar hadden een kleiner bootje met meer spray en avontuurlijk gevoel…

We mochten nog iemand ophalen op Tresco die hielp met de tour en toen door naar St. Martins.
Daar een winter wetsuit aangedaan en weer de boot op met flippers en snorkel in de hand. Ik had expres een full face snorkelmasker gekocht, want ik ben zo slecht in dat ademen onder water… maar het wetsuit had een capuchon, en die zit over je kin, dan maar een gewoon masker dus.

Kwartiertje later waren we bij een klein rotseiland vol met zeehonden die meteen erg nieuwsgierig waren. Na wat korte instructies mochten we ons laten drijven op het water om te kijken of ze wilden komen kijken. En kijk vooral achterom! Want voor je het weet knabbelen ze aan je flippers of benen. Niks engs aan, wel superleuk als er ineens een grijze zeehond naast je zwemt😀 Geen foto’s daarvan helaas, de camera bleek vol te zitten..😢

Het was koud, maar door het dikke wetsuit geen enkel probleem. Na een paar minuten lukte het me ook redelijk om goed te kunnen ademen door dat buisje, al kreeg ik wel af en toe wat water binnen. Op een gegeven moment dacht ik dat Evert Jan aan mijn flippers trok, maar dat was toch echt een zeehond! Maar toen hij vlak naast me zwom, deed ik blijkbaar mijn hoofd te ver onder water; proest! Een flinke slok water binnen. En ja, dan moet je even boven water en daarna was ie weg natuurlijk.

Al met al een erg leuke ervaring en een stuk minder bang voor snorkelen nu. En omdat ik dat masker nu toch heb, moeten we maar een ergens gaan snorkelen waar het wat warmer is!

We mochten een uur in het water, maar na driekwartier vond ik de druk op mijn buik onprettig worden. Blijkbaar moest ik naar de wc, maar ja, die was er niet… even volhouden dan maar. Maar 5 minuten voor tijd vond ik het toch echt welletjes, ik kreeg het koud en voelde echt niet lekker. Oef… waar was die wc…!

Gelukkig volgde de rest ook meteen toen ik aan boord klom. Eerst nog wat warms drinken, al sloeg ik dat wijselijk even over…. Het boottochtje terug was wat minder genieten voor mij, snel snel snel! Eenmaal aan land snel naar de wc gegaan en dat pak uitgewurmd. Een opgelucht mens erbij! De zon kwam zowaar bijna door ipv de voorspelde regen. En we konden ons rustig op ons gemak omkleden. Even iets gegeten en toen het eiland verder op gegaan.

Een leuke wandeling naar The Daymark. De eerste werd gebouwd in 1683 als navigatiemiddel. Duidelijk te zien op het meest oostelijke puntje van The Isles of Scilly. Weer veel groen en vogels. Aan het einde stond vanwege de wind alleen nog hele lage begroeiing, maar oh zo schattige bloemetjes allemaal.

Op de terugweg nog even langs de baker, waar we zeker niet de enige waren. Een broodje en huisgemaakte limonade gekocht, die we buiten aan een picknicktafel konden nuttigen. Een hoop mussen op bezoek op tafel, want Evert Jan vind het leuk die kleine stukje brood te geven. Er kwamen zelfs nog twee lijsters aanschuiven. Toen het op was, begonnen de eerste druppels te vallen. Goed ingepakt en dan maar op weg richting de boot. Het regende inmiddels flink! En alle boten hier zijn open, dus nat worden, dachten wij. Eenmaal aan boord, waren sommige mensen zo slim om achter de kajuit te kruipen. Dat deden wij ook, er was nog net wat plek. En overweg bleven we zowaar zo goed als droog. Kont was nat natuurlijk, want waar we zaten was het nat. Maar al met al niet zo slecht als verwacht. Flink schommelen op de boot😝

Aangekomen op St. Mary’s even snel een schone halen en twee milkshakes (wat maakt het uit dat het regent!) en snel naar huis gewandeld. Daar alle natte spullen te drogen gehangen en even wat gerust, toen in een mini badje opwarmen. (Past best!) daarna kregen we een “Lobster dinner”. Dat was een halve kreeft per persoon, met wat koude salades erbij. Het was erg lekker, al was het onverwacht dat het koud was.

Tot slot van deze dag hebben we nog voetbal gekeken met scones. Gezellig met ons Engelse echtpaar in de keuken. Tijdens het laatste half uur kwam Trevor er nog bij zitten. Zij vertrekken ook morgen. Wie weet komen we haar nog tegen in Penzance, ze woont een straat achter waar onze cottage staat😀

Geschreven door Lise-lotte.geniet