Nou, dat was me het nachtje wel… kon niet in slaap komen na alle commotie en omdat douchen er niet van was gekomen, voelde ik me eigenlijk te vies om te slapen. En de buurvrouw was duidelijk niet happy in haar kamer en huis geloof ik. Dus hoop gestommel. Resultaat was een kort en onrustig nachtje. Tijdens de yoga vanmorgen heb ik dan ook maar rustig aan gedaan. Aan het einde weer een potje janken, dis het dichterbij de emoties komen lukt ook wel aardig.

Na weer een fijn ontbijt gaan we zo op weg naar de culturele Tour! Ben benieuwd!

Deze tour was minder vermoeiend dan de wandeling van gisteren. We mochten met vier dames in twee tuktuks. Onderweg stopte we langs de weg voor les in fruit en specerijen. Verse bast van de kaneelboom! Zooooo lekker! Je kunt zelfs een blaadje plukken en dat kleine stukje steel opeten, jummie!

Maar we begonnen met koffie, pepers, chocolade, verse passievruchten van de boom, nootmuskaat, een zuur ding dat leek op een druif, leek niet lekker maar de nasmaak was wel goed. En dan vergeet ik vast nog wat dingen… van daar reed onze tuk tuk naar de tempel, maar toen waren we de andere kwijt… hij bellen… oké eerst naar de waterval.

We mochten weer mooie leechsocks aan en 20 minuten lopen. Maar deze keer had ik een korte broek aan. Het was zonnig dus veel minder bloedzuigers. En net toen ik dacht: “er zijn er geen vandaag” zag ik er een net boven mijn knieën. Ik dacht hem er wel even af te schieten met mijn vingers, maar dat ging minder goed dan ik had gedacht. Dus toen maar mijn stukje kantelbaar opgeofferd om hem eraf te halen.

De waterval was wel mooi en we mochten even in het water waar de visjes je voeten schoon knabbelen. Oei wat is dat toch een raar gevoel😝. Omdat er regen zou komen, gingen we snel weer terug. Door naar de tempel, netjes schouders en benen bedekt. De tempel zou 2000 jaar oud zijn. En of dat nou waar was of niet… hij was mooi met schitterende planten in de tuin. We mochten zelfs even de monnik op de foto zetten. Binnen stonden gigantische betonnen boedha’s. Op mijn vraag hoe oud doe dan waren zei de een: “duizend jaar”, waarop de ander zei: “nee… vijf honderd”. Mijn conclusie was een jaar of 20.

Toen gingen we lunchen. We stopten bij een klein winkeltje en eenmaal binnen bleek er een tafel in te staan. Daar mochten we plaatsnemen. Allerlei lekkernijen gegeten en zelfs voor mij te pruimen zwarte thee.

Omdat onze yogaleraar verteld had dat de kaneelkoekjes die we hier allemaal zo graag eten in oranje verpakking zitten, maar de echte lekkere in een groene verpakking zit. Besloten we een pak mee te nemen voor hem. Zelf ga ik nog ergens de gemberfudge halen! Oehhhhh wat lekker!

Daarna was het tijd voor de theefabriek. Ik vond het zo interessant om te zien. We kregen een rondleiding door de fabriek, van blaadjes tot theeselectie in klassen. Het rook er zo naar goede thee, het was er warm en de machines maakte flinke herrie. Toen mochten we in het kantoor thee proeven, ik hield op na twee soorten. Die sterke thee is niks voor mij… gelukkig hadden ze ook witte thee. Die gaat niet door de fabriek. Die hele lichte blaadjes worden met de handgeplukt en dan twee dagen gedroogd in de zon (of was het nou twee uur…🧐). Hmmm, misschien dan toch maar geen manager worden in de theefabriek 😝 De witte thee was erg kostbaar, maar waarschijnlijk de helft van wat het hoef in de winkel kost (laat staan wat het bij ons kost), maar het personeel hier was erg onder de indruk dat ik een zak van die witte thee had gekocht😱

Eenmaal terug tijd voor contact met het thuisfront en kaneelthee, yinyoga en avondeten. Er vindt deze week een wisseling van yogaleraren en leraressen plaats. David uit Engeland heeft veel verhalen. Soms heeft ie denk ik niet in de gaten hoeveel hij zelf praat en mij is zijn visie op de wereld te zweverig, maar er zit altijd iets in wat wel past. Bovendien werd het aan het einde gewoon gezellig en hebben we goed gelachen.

En dan zit de dag er weer op. Hopelijk vannacht een betere nachtrust en morgen op tijd op!

Geschreven door Lise-lotte.geniet