Vandaag was de eerste dag van de vakantie dat er geen wekker was gezet. En natuurlijk ben je dan om half negen wakker… gelukkig daarna nog even om kunnen draaien, en nog een uurtje geslapen. Na een hele rustige start hadden we besloten vandaag naar St. Micheals mount te gaan. Op zondag staat er bij The Cutty Sark roast op het menu. Het gewone menu is niet beschikbaar, en voor 25 pond krijg je 2 gangen. Ik had nog snel gereserveerd, want zes uur was al vol, dus dan maar om zeven uur eten.

Toen we bij het busstation kwamen, blerk dat we een half uur moesten wachten. Ach ha… het is vakantie… we waren zo slim om een retourtje te kopen, scheelt weer (althans dat dachten we). Eenmaal in Marazion, gingen we bij Philips bakery nog even een pastie met beef kopen. Een om te delen overweg naar St. Micheals mount. Je kon goed zien dat het water alweer omhoog begon te komen, maar het pas was nog goed begaanbaar.

Omdat het kasteel open was tot kwart voor vier, gingen we meteen door. Bij ontvangst kregen we uitleg en in (bijna) iedere ruimte stond iemand die uitleg kon geven en een mooi verhaal kon vertellen. Het kasteel was vroeger een klooster gesticht rond 1100 toen de Normandiërs de boel hier bezet hielden. Dus het is eigenlijk een mini Mont St. Michel. Uiteraard maakte Eward (de 5de??) daar een eind aan toen alle katholieke kerken in het land verdwenen. Vanaf dat moment werd het een militaire plek, maar ook meteen particulier bezit. In 1659 kocht de familie st. Aubyn het kasteel nadat Kolonel John St. Aubyn tot kapitein van de Mount was benoemd om de rust te laten wederkeren.

Daarna verbouwden de volgende generaties het kasteel en bouwden ze de oostelijke vleugel van vier verdiepingen aan, waar de familie nu nog steeds woont. In 1887 werd de toenmalige John St. Aubyn tot lord Levan benoemd. Die titel gaat over op de oudste zoon, soms een Edward, meestal een John.

De grootvader van de huidige Lord Levan had een bijzonder leven, zijn vader overleed toen hijzelf twee jaar oud was, hij was een van de drie overlevenden van operatie Maker Garden (zijn rode baret is er te zien) en in de jaren vijftig verkocht hij het kasteel aan The National Trust uiteraard wel met een huurcontract voor de familie voor 999 jaar.

Andere mooie verhalen waren dat Edward (ik gok ergens in 18de eeuw) op 14 jarige leeftijd alles erfde en een bohemian werd avant-le-lettre. Hij had maar liefst 15 buitenechtelijke kinderen bij zes vrouwen (of meisjes). Uiteindelijk trouwde hij met de moeder van 9 van zijn kinderen. Was nogal een gedoetje, want dat was een simpel meisje, absoluut niet van de juiste komaf… hij kwam er allemaal mee weg vanwege zijn knappe koppie.

In de eetzaal, voorheen de refter van het klooster, waren ramen waar ze op de uitkijk stonden en waar iemand als eerste de Spaanse Armada aan zag komen.

Tot slot was men er in de kerk (die nog steeds gebruikt wordt voor de mis, open voor publiek) pas recent een vondst gedaan. Achter een dichtgemetselde doorgang vind met een kleine catacombe, met daarin het skelet van een man die zeven voet lang was geweest. Hij lag opgekruld in die ruimte samen met een grote leren “mug”, een kan. Let wel de meeste mensen waren toen rond de vijf voet lang.

Al met al was het een leuk bezoek, en zeker de moeite waard! En terug konden we niet meer lopen over het pad, dus dan maar weer een bootje 🥰

Eenmaal terug hadden we nog twee uur te breken tot we konden eten. In die tijd hebben we wat souveniertjes gekocht en naar het uitzicht gekeken, dat verveelt nooit! En ook kwamen we tot de conclusie dat er alleen een andere bus naar huis ging, dus dat retourtje konden we niet meer gebruiken 🤪 en die bus ging om kwart over acht. Hmm… das wel wat krap.

De Sunday roast bij The Cutty Sark was super lekker!!! En we besloten dat we het pad tussen de zee en het spoor best konden lopen, ook al zei Google dat het een uur en kwartier zou duren. Dus! We mochten nog een toetje!! Jummie Jummie! Sticky toffee pudding met ambachtelijk ijs en crème brûlée met limoen en framboos. De eerste was het best! We wilden eigenlijk ons bordje aflikken. De jongen in de bediening zei dat hij het begreep, dat was de reden waarom hij zijn oma niet mee uit eten kon nemen, want die deed dat gewoon🙄😝

Een fijne wandeling later waren we thuis en dachten we dat die twee wassen die we gedaan hadden nu toch wel droog zouden zijn. Maar met een luchtvochtigheid van 89% schiet dat hier echt niet op… nou afwachten maar of ze morgen droog zijn! Nadat we een plan hadden uitgestippeld voor morgen, hup naar bed!

Geschreven door Lise-lotte.geniet