Vandaag zeggen beelden meer dan woorden. Al zal ik er toch een paar aan wijden…😝

Vanmorgen vroeg opgestaan (weer) om de trein te benen. Het hotel regelde een tuk tuk voor me en toen ik vroeg of ik nog ergens bananen kon kopen, zei hij ja, dan stopt de tuk tuk nog wel even ergens daarvoor. Toen hij fit uitlegde aan de chauffeur, bleek dat erg ingewikkeld. Na een korte discussie besloot hij dan maar mee te rijden. Zo aardig! Ik vroeg ontvoer bananen en kreeg er vervolgens zeven. En dat voor minder dan 50 cent. Best oké😁

En toen wachten op de trein. Ik was al ruim op tijd, maar de trein was ook nog eens te laat. Maar ach… ik heb geen haast. Het leek wel duidelijk dat de trein niet tot Ella zou rijden, maar tot Nanu Oya. Even uit de comfort zone, we zien van daar wel hoe we in Ella komen!

We hadden wel geluk, want veel mensen waren niet gekomen. Normaal is die trein propvol, niet alleen zitplaatsen, maar ook staat iedereen dan. Nu kwam degene aan het raam niet opdagen, dus kon ik lekker aan het raam zitten! Joy! In de hele zithoek voor 6 personen konden we met zijn drieën zitten. En eigenlijk zaten die twee anderen in de vierzits ernaast. Kortom we hadden ruimte zat! Twee Duitse stellen en ik. Een van de dames zat tegenover mij en die had zowaar gestudeerd in Utrecht dus er kon even Nederlands gepraat worden😄

De treinrit was prachtig en nat. Omdat je het goed wilt zien (en foto’s wilt maken) moet het raam openstaan. Dan spetteren de regen dus flink. Mijn schouder was flink nat😂

Eerst Kandy en het stedelijk gebied uit, en dan klimmen, klimmen en puf puf. Steeds groener en Groenen en dan opeens zijn daar de theeplantages, zoveel rijtjes groen. Helaas zijn er ook veel theeplantages gestopt, omdat het moeilijk is om handjes te vinden die de blaadjes willen plukken. Das dan weer het nadeel van scholing, veel cultuur en handwerk verdwijnt. Dus naast mooie rijtjes theestruiken zijn er ook veel lege stukken, of veel plukjes struiken die langzaam overgenomen worden door de natuur.

Af en toe een waterval, handwerkers in kleurige uitdossingen (en je bent altijd te laat om dat vast te leggen), een boeddhistische tempel, een gigantische, prachtig kleurrijke hindoeïstische tempel, hier en daar een moskee en zelfs af en toe een klein christelijk kerkje. Af en toe een kleine nederzetting en wat stationnetjes, die naar het einde toe wel erg vreemde banen kregen; Hatton, Great Western… en toen kwamen we aan in Nanu Oya. En ja… daar moesten we toch echt de trein uit.

Op het perron kwam er al snel iemand naar het groepje Duitsers om te vragen waar we heen moesten; Ella? Ja? Nou, daar kon hij ons brengen. Hoeveel personen? Ik was ook komen luisteren wat hij zei, dus ik werd vriendelijk uitgenodigd om mee te gaan. Vijf personen pasten prima in zijn minivan. En dat voor 16000 LKR. Nou das prima!

Jammer dat we de trein uit moesten, maar toch was dit ook leuk. Het deed me denken aan de highlands in Maleisië; alle groenten en aardbeien worden verbouwd in de hogere delen van het land. En waar het de hele dag geregend had, werd het onderweg in de auto na 10 minuten droog. En toen de chauffeur even lunchpauze moest houden, stonden we zelfs even in de zon! Heerlijk!

We werden afgezet in het centrum van Ella, en onderweg had ik mijn hotel al gevraagd of ik een tuk tuk kon nemen naar het hotel. Ze hadden er een gestuurd! Dus dat was mooi.

Toen ik stond te wachten op die tuk tuk, zag ik aan de overkant van de straat zowaar een bekend gezicht! Het was Nora, het Zweedse meisje dat ik ontmoet had in Welikande. Even dag gezegd, klein praatje en snel telefoonnummer gegeven, want mijn tuk tuk was er! Het Duitse stel mocht meeliften, want hun hotel staat bij mijn hotel in de buurt.

Wat een prachtig uitzicht! Wat een balzaal van een kamer, met aan drie kanten ramen een groot balkon. Het is wel erg winderig, en beetje fris. Het zijn ook maar twee kamers en ik ben alleen hier. Zelfs de eigenaars wonen ergens verderop.

Omdat ik enorme trek had, maar ook erg moe was, besloot ik dichtbij te gaan eten bij Asanka café (dat ik tijdens het voorwerk thuis al gevonden had) dat uitkijkt over de nine arch bridge. (Die ik ook kan zien vanaf mijn balkon😛) Iedereen gaat naar die brug, ook om mooie foto’s te maken. Vooral als de trein er overheen rijdt. Maar ja…. Die rijdt niet nu… hahaha, jammer dan. Alle insta insta baby’s hebben pech😩🤪

Toen ik betrok om te gaan eten was het al half zes, dus nog maar erg kort licht. Paadje hier, paadje daar, trappetje zus… en daar was het café! Het leek dicht, geen gasten alleen wat personeel. Maar ik mocht wat eten zeiden ze. Dus een roti met sambal (kokos met wat sambal) en een gebakken ei besteld (er leek niet meer te zijn) en een heerlijke verse ananas sap. Snel een foto gemaakt van de brug, want het was al bijna donker.

Na het eten was het pikkedonker en dan ben je toch blij met die zaklamp functie op je telefoon! Alle paadjes weer op en af gehobbeld en binnen toen minuten weer thuis. Beetje koude voeten, wat frisjes, beetje vies van de reis… tijd voor een lekkere warme douche! Uhhh niet dus… koud water. Appje gestuurd jaar eigenaar om te vragen of dat altijd zo is. Ze kwamen meteen om te kijken. Omdat communiceren erg moeilijk is, alles via de app, want Engels spreken ze nauwelijks, weet ik niet of ze zeiden dat ze het gefixt hadden of dat ze gewoon uitlegde dat er door de afwezigheid van zon, geen warm water was.

Nou, dan maar vies het bed in en morgen een koude douche aangaan. Zelfs te moe om foto’s uit te zoeken of iets te schrijven. Ook daar is morgen wel tijd voor. Net als eten, dat fa ik morgen de hele dag doen! Want heb nu toch alweer trek, rare eet dag gehad, crackers en bananen onderweg met wat water. Nou… ik zal wel afvallen zo😝

Geschreven door Lise-lotte.geniet