En toen was het alweer de laatste dag op de isles of Scilly… we waren vroeg wakker en hebben ons rustig voorbereid op ons vertrek. Voor 4,50 pond konden we onze tassen naar de boot van later vanmiddag laten brengen, dus dat leek ons wel een goed plan. Even goed nadenken wat we in welke tas moesten proppen, en lekker op pad. We konden kiezen tussen een wandeling op St. Mary’s, of de boot naar St. Agens om een ijsje te eten (en een wandeling te maken). Nou, met mij er bij en de goede verschelen over dat ijs, was die beslissing snel gemaakt!

Voordat we richting Hughtown liepen dan toch eindelijk die 100 yard gelopen richting de ‘Bulbs’ om even te kijken wat ze daar hadden. Nou drie soorten: agapanthus, amaryllis en narcissen. Die laatste zouden geurend zijn, dus daar moest een zakje van mee. En de amaryllis leek toch ook wel interessant, niet zo’n grote knol, maar kleiner en voor in de tuin… je kon er pinnen, al was er niemand in de buurt. Een simpel papiertje waarop stond hoe dat ding aan moest en hoe je kon betalen. Weer iets nieuws gedaan!

Toen rustig naar het dorp en bij de drogisterij bij die aardige dame weer kaartjes gekocht voor de boot. Gewoon een retourtje lijkt dan ineens een stuk duurder dan een tripje met ‘wildlife’. Op de kade weer even zoeken naar de juiste boot, maar het ging wederom allemaal soepel. En een kwartier later stonden we op St. Agnes. Het was bijna laag water en dus konden we via het strand naar Gugh (een klein eiland meteen naast St. Agnes) lopen. Check✅

St. Agnes is het kleinste van de vijf grote eilanden, en dus konden we prima een rondje lopen. Aan de andere kant van het eiland lag immers de Troytown farm. En daar hadden ze het beste ijs! Onderweg kwamen we langs allerlei leuke plekjes en schattige huisjes. Ergens verborgen in een woonhuis verkochten ze gin en zeepjes. Soms is het jammer dat ik niet meer mag drinken, het zag er goed uit!

Eenmaal bij de boerderij aangekomen, was het moeilijk kiezen uit de smaken, en uiteindelijk gegaan voor ‘the works’; twee bollen met Cream en fudge. Voor mij pistache en panacotta met kersen en Evert Jan nam ipv pistache de caramel. Grote hoorntjes en erg lekker! Opgegeten op een bankje nabij de camping aan de zee, uitkijkend over de ‘Western Rocks’ en ‘The Bishop’. De laatste is een grote vuurtoren midden in het water, tevens het meest zuid westelijke puntje van Brits territorium.

Van daaruit hebben we een wandelpad langs de kust genomen om uiteindelijk bij Turks Head, de meest zuidwestelijke pub van Engeland iets te drinken voordat we de boot van kwart over twee weer namen. Daar stond een lange rij voor te wachten, dus we vroegen ons af of dat ging passen… maar dat ging prima. Rond half drie waren we weer op St. Mary’s en tot onze verbazing stonden er toen al mensen in de rij voor de boot naar het vasteland🙄😱 Nou… wij gingen toch echt nog even lunchen.

Bij Kavoorna zagen we al dagen een lunch special staan; een broodje met ‘handpicked crab and lime mayo’. Dat gingen wij dus nu echt wel eten! Oei! Dat was echt superlekker!!!!

Daarna richting de kade, aanschuiven in de rij en beetje melancholiek naar het eiland kijken. Het was fijn! Evert Jan is nog steeds bezorgd of onze tassen wel aan boord zijn, maar dat zien we straks in Penzance wel. Voor nu mogen we nog een uur en driekwartier varen met als enig uitzicht de zee…

Na een uurtje uitzichtloos varen, kwam er land in zicht; Lands end. Vervolgens langs de zuidkust, een paar huizen, een dorpje, een vuurtoren, grotten en Mousehole (dat de komende dagen nog bezocht moet worden) en in de verte St. Michaels mount. Op de achterstevoren werd ondertussen door een groep mannen continu gezongen; folk liederen als je het mij vraagt. Mooie begeleiding tot in de haven. Iedereen die het nummer kende, haakte gewoon aan.

De dagjesmensen mochten als eerste van boord, want die grote tassen moesten toch eerst nog van boord gehaald worden. Wij konden onze tas ophalen bij de rode zone, want hij was opgehaald bij onze lodge door Richard Hand. Mooi systeem, vlaggetjes met kleur, tassen er tussen uitgestald op de pier. Werkt als een tierelier! Toen nog 20 minuten lopen, een flink stuk daarvan omhoog en toen waren we bij ons nieuw thuis voor de komende dagen. Even ingelezen, toen boodschap gedaan en snel wat gegeten. Nu lekker slapen.

Geschreven door Lise-lotte.geniet