Vandaag mochten we uitslapen, dus was ik om acht uur wakker… kwart voor negen maar opgestaan om eens uitgebreid te gaan ontbijten deze keer. Dat is goed gelukt!

Toen de tas verder ingekakt met badpak, handdoek en slippers en hup ons trammetje in. We wonen aan het beginpunt, dus das makkelijk; hij staat altijd klaar.

Deze keer de brug over naar Boeda, naar het Gellert badhuis. Eenmaal omgekleed was het even zoeken naar de baden. Dan maar eerst in het buitenbad. Lekker warm! Zonnetje erbij, goed toeven en ontspannen

Daarna naar binnen. In het grote zwembad mochten wij niet, we hadden geen badmuts op. En ze floten er goed voor als iemand zonder erin wilde gaan. (Al zagen we aan het eind van ons bezoek een kale meneer zonder zwemmen. Dat vond ik toch niet kunnen.)

We dachten even dat er niet meer was, maar na even wat rondlopen bleken er nog wat sauna’s, stoombaden en nog vier verschillende warme baden te zijn! Nog een dompelbadje meegepikt ondertussen en uiteindelijk weer geëindigd in het buitenbad; de zon scheen nog steeds.

Nadat we weer netjes aangekleed waren, zijn we de brug over gelopen om even van het weer en het uitzicht te genieten. Paar haltes met de tram (want mam betaald toch niks en ik een euro per keer) en toen een Langos gegeten bij het kleinste zaakje dat er te vinden was. Maar oi! Wat zijn die dingen groot! We hadden er beter een kunnen delen, maar ja… te laat…

Nadat we thuis even uitgerust hadden gedoucht en ons gesoigneerd hadden, vroeg eten. Maar daar paste nog maar weinig bij. Voordat we vertrokken hadden we al gezien dat ons ballet in de staatsopera niet doorging. We kregen in plaats daarvan een opera: Don Giovanni.

Toen we eenmaal in de (schitterende) opera waren aangekomen, bleek dat door een staking het orkest uitgedund was tot dirigent met pianist… we mochten nog naar huis en konden ons geld terug krijgen. We besloten te blijven. De zaal was al erg leeg, vanwege mensen die niet naar de opera wilden ipv een ballet, maar die liep steeds nog weer een beetje leger. Na de pauze kwamen er nog minder mensen terug.

We hebben aan het einde maar heel hard geklapt voor die tien mensen die zo hard voor ons gewerkt hadden. En de pianiste kreeg een staande ovatie. Wel een heel bijzondere avond in de opera zo…

Morgen alweer de laatste volle dag hier! Voor nu nog maar even goed uitrusten daarvoor.

Geschreven door Lise-lotte.geniet