Toen ik gisteravond op tijd naar bed ging had ik niet verwacht weer zo’n beroerd korte nacht te hebben… ik merkte al tie. Ik ging slapen om even voor tienen dat ze even verderop een feestje hadden met harde muziek, meezingers en gelach, maar ik was zo moe dat ik daardoor niet wakker bleef. Ik ging er vanuit dat het snel zou ophouden. Helaas…. Rond twee uur werd ik er voor de zoveelste keer wakker van en nu schrik ik echt wakker. En dat was dat. Aangezien de wekker ging om vier uur, want weer een safari, plus ik moest alle tassen weer inpakken, had het geen zin meer om te slapen.

Dus dan maar op tijd opstaan en inpakken. Om even voor vijf kwam de tuk tuk en kreeg ik van de eigenaar nog wat pannenkoeken mee om onderweg te eten. De chauffeur was ergens een beetje de weg kwijt, maar alles kwam goed. Keurig op tijd bij het huis van de gids voor de Safari. Daar konden de tassen blijven tot na de Safari. Eindelijk kon ik ook van mijn anderhalve liter wijn af! Daar had hij om gevraagd, en aardig als ik ben, nam ik die mee. Al moet ik zeggen dat ik hem (als eerste persoon in Sri Lanka) nogal pushy vond en ook niet bijzonder dankbaar dat ik die wijn het halve land had meegesleept… ach ja…

Samen met een Australisch stel gingen we tegen het morgen gloren Bundala park in. Dat lag letterlijk voor de deur van het huis van de gids (en ja, zo gebruik je het woord letterlijk…🤣)

Voor het eerst een heldere hemel, dus een zichtbare zonsopgang. Dat was erg fijn! Het was rustig in het park, dat weliswaar veel kleiner is dan Yala, maar met maximaal zo’n zes trucks veel prettiger. Zoveel vogels in alle rust, met prachtige kleuren. In het water ook genoeg krokodillen, deze keer ook op de kant met hun bek open, in de zon. We hebben in de verte op de weg, zelfs twee jakhalzen gezien. Toen was het toch fijn om die verrekijker te hebben van de gids! Die zie je blijkbaar zeldzaam, dus dat was mooi! Erachteraan kwam een groepje wilde zwijnen, allemaal op een drafje. In dit park waren de dieren duidelijk minder gewend aan auto’s en mensen. Wat een goed ding is, lijkt mij.

Na een korte stop vlakbij de zee, nog een klein rondje en toen weer richting de uitgang. Bij het huis van de gids stond mijn chauffeur alweer te wachten om mij verder te brengen, naar Weligama. Gelukkig mocht ik nog even naar de wc, want ik was om half vijf voor het laatst gegaan, nu was het bijna tien uur en ik mocht nog ruim twee uur in de auto zitten.

Na vijf minuten rijden reden we over een bruggetje met een kleine rivier eronder. Daar lagen zoveel krokodillen in en op de kant. Er waren er zelfs een paar aan het vechten. Daar zag ik ook de grootste krokodil tot nu toe. Als je dan bedenkt dat locals zich vaak wassen in riviertjes… dan snap je waarom er nog steeds gewonden en doden vallen door krokodillen.

Omdat ik in twee nachten maar acht uur slaap had gehad, zat ik tijdens de rit al snel te knikkebollen, al wilde ik nog zo graag, ik kon mijn ogen niet openhouden. Ik voelde mentaal ook uitgeblust en niet erg vrolijk.

Eenmaal aangekomen was ik dan ook echt uit mijn hum. De weg ligt toch wel erg dichtbij het verblijf, er is niet echt een mooie gemeenschappelijke ruimte en oh ja, ik moet stoppen met vergelijken met Welikande! Dat heb ik de rest van de dag mogen blijven herhalen in mijn hoofd…

Maar eerst ben ik anderhalf uur gaan slapen. Toen kon ik tenminste weer een beetje nadenken. Het was tijd om iets te eten, dus ik ben een klein stukje de weg afgelopen op zoek naar iets simpels. Maar bij het weggaan kreeg ik de deur niet op slot… zal wel aan mijn ontzettend niet heldere hoofd liggen… kwam dat kastje dat op slot kan toch goed uit! Die kleren, ach zo snel zal er niemand die kamer ingaan…

Ik vond een fijn plekje met heerlijke ananassap met kokos en een soort ontbijt met granola. Precies waar ik aan toe was. Daarna snel richting verblijf waar de yin yoga begon om half vijf. De shala ligt achter het huis, maar dan ook erboven, dus een flinke klim. En dan mag je een (redelijk zware) yogamat meenemen naar boven, blokken, een kussen en een riem. Oké, samen met mijn yogahanddoek en fles water, is dat best een uitdaging zo’n steile klim op. Verwend nest dat ik ben, bij Welikande lag alles altijd klaar en hoefden we het niet eens op te ruimen.. (stop! Met vergelijken!)

Het was voor het eerst dat ik een yin yoga les had met een zonnegroet flow er in, even niet wat ik verwacht het of nodig had, maar gewoon meedoen en uiteindelijk is yoga doen dan toch weer iets dat me rustiger maakt.

Omdat ik geen zin had om nog de deur uit te gaan om te eten, of de puf had om gezellig te doen, heb ik gevraagd of ze mij iets te eten konden bestellen.

Ondertussen bleek voor ik naar yoga ging dat mijn slot kapot was. Dus ja… lag toch niet aan mij. Ze ging proberen of dat dezelfde avond nog gerepareerd kon worden. Na de les bleek van niet, dus tijdelijk een upgrade van kamer. Alles naar boven sjouwen… maar wel een grotere kamer.

Het bleek dat het meisje waar ik al een uur mee converseerde uit Amsterdam komt, oooohhh maar dan kan het dus ook gewoon in het Nederlands…

Toen ik eenmaal verhuisd was, was ook het eten gearriveerd. Simpel, maar goed genoeg. Het was voor mij wel goed om te beseffen dat de reis lang is, en ik toch weinig energie heb om alles zelf te regelen. Was toch prettig dat al het eten bij Welikande geregeld was… (Stop! Met vergelijken!)

Na eten even het thuisfront gebeld, toen voelde ik me wat beter, daarna gedoucht en gaan slapen.

Geschreven door Lise-lotte.geniet