Vanmorgen geen yoga, ik besloot dat ik wilde douchen, en verder mijn tas inpakken voor het ontbijt, zonder dat ik om zes uur op moest staan. Al was ik toen wel wakker. De dag zou nog lang genoeg zijn…

Toen ik opstond bleek er geen elektriciteit te zijn. Eigenaar appen, in het hele complex was er geen electriciteit… hij zou een lamp sturen, want mijn badkamer had geen raam. Douchen in het donker… na een tijdje toch maar gevraagd of ik het moest halen, of dat de lamp naar mijn kamer kwam. Bleek dat ze vergeten waren de lampen op te laden. Dus zou er een van hun huis komen. Ik heb haar zien lopen, maar geen lamp gekregen. Uiteindelijk besloten om dan toch maar in het donker te douchen. Deur open en toen ging het best.

Tas grootste deel ingepakt, maar die telefoon was toch wel erg leeg…. In gemeenschappelijke ruimte was vrouw van eigenaar en die regelde een powerbank voor me. Zo aardig!

En na het ontbijt was het tijd voor cooking class! Niet op de gebruikelijke plek, want die was overstroomd. Had ik al gezegd dat het al twee of drie dagen aan een stuk regent??? Ben de tel kwijtgeraakt…

Hele lieve mensen die ons aan het werk zetten om maar liefst vier curry’s te maken met twee salades en nog heel wat dingen. Zo vers en lekker! Maar twee gerechten die te pittig waren. Het was fijn! Helaas kreeg ik ondertussen wel bericht dat mijn trein morgen niet de hele weg af zal leggen door landslides, spoor bedolven dus vette pech. Gaat waarschijnlijk wel vier tot vijf dagen duren. Uhhhh…. Wat nu???

Gelukkig herinnerde ik me ineens dat teamgenoot van hockey vandaag in die trein zat! Dus even appen… kijken hoe hij het had. Ze bleken nog minder ver te komen dan verwacht, maar het was wel leuk. Dan straks maar bedenken hoe we dat oplossen.

Na het koken konden we naar huis lopen, want het was om de hoek. Eenmaal terug heb ik de rest van mijn spullen ingepakt, en om een taxi gevraagd. Na een laatste praatje met Cherry opgestapt en de veilige haven van het retreat verlaten. Toch best even spannend. Gelukkig had ik mijn vertrouwende chauffeer, die deze keer wel uitgerust was. Hij wist me te vertellen dat ik hem overal in Sri Lanka kon appen voor een taxi. Dus als ik morgen de trein uit moet, dan kan ik altijd verder met een taxi.

Na een file in de regen langs het meer van Kandy goed aangekomen in het hotel. Aardige mensen die alvast een paraplu voor me klaar hadden voor als ik naar de tempel ging. Het water stroomt hier wekelijk over straat, maar die sandalen van mij waren toch al stuk en sinds gisteravond zelf een stuk van een zool verloren. Ach… laat ik die dan maar aanhouden, niet nodig nog meer schoenen te verwoesten😆

Ik was keurig op tijd voor de ceremonie in de temple of the tooth waar ze een tand van Boeddha bewaren. (Na een baardhaar van Mohammed, nu ook een tand van Boeddha…😂) Religie is maar een vreemd verschijnsel.

Het was wel een mooie schrijn die duidelijk echt oud was. Even het complex doorgelopen voor de ceremonie begon, met trommels en het weghalen van het doek voor de deur. Daarna kwamen enkele monniken om de deur open te maken. Eerlijk gezegd had ik geen benul wat er toen ging gebeuren. Al zag ik wel dat iedereen naar een verdieping hoger ging. Geen zin in die rij… ben even blijven kijken hoe er steeds weer andere mensen in het wit die deur doorgingen. En uiteindelijk ben ik naar een ander deel gelopen, waar het nog niet zo druk was (dat wil zeggen, de rij bewoog…) Nog wat andere delen die alleen tijdens de ceremonie open zijn bezocht en daarna snel langs ‘de tand’ gelopen. Die je helemaal niet kon zien. Op de eerste verdieping waren twee kleine deurtjes (waar je in een sneltreinvaart langs moest lopen) en dan zag je in de verre het gouden omhulsel van de tand.

Ach, we zijn er geweest en het was er iig droog! Daarna moest ik geld pinnen, wilde ik naar de markt, wat drinken halen en dan een hapje eten. Pinnen lukte bij de tweede automaat. (Blijkbaar mocht ik niet bij een bank uit India pinnen.) daarna de straat in gelopen waar de markt moest zijn. Dus ik keek wat om me heen. En ja hoor, meteen kwam er een man op me af: “what are you looking for?” Nou de markt. Oh nee, die is al dicht. Kom, kom naar mijn tuk tuk, ik breng je naar mijn winkel. Uhhh, ik dacht het niet. En net toen ik het opgaf en zocht naar het eettentje dat ik eerder had uitgezocht, kwam er weer een man. Die vroeg wat ik zocht. Ik zocht een doorsteek naar de andere kant want de markt is al dicht. Neeee, wie heeft je dat wijsgemaakt! Ik breng je wel. Uiteraard was ik een beetje sceptisch, dus beetje terughoudend. Hij zei dat hij niets van me wilde. Hij vond het wel leuk als ik zijn kruidenwinkel bezocht. Nou, vooruit, smeer me wat maar aan, want ik zoek vanille en doe ook nog maar wat kaneel! Ik vroeg of ik ook nog ergens water kon kopen. Daar bracht hij me eerst heen, superaardig. Hij zal vast een centje krijgen van de luk waar hij me heenbracht, maar dat maakt me niks uit. Hij wilde me ook nog wat kleren aansmeren, maar daar had ik geen zin meer in. (Al heb ik ze met dit natte weer waarschijnlijk hard nodig)

Door naar het eettentje dat ik had uitgezocht. Maar goed ook, want de hemelkraan stond wagenwijd open. De straat waar ik liep, gaf me het gevoel in Afrika te zijn, donker en een beetje unheimlich. Maar bij Soul food heerlijk vegetarisch gegeten met huisgemaakte limonade (nee, lang niet zo lekker als in Boedapest). Daarna door de stromende regen naar huis. Nou ja, hotel.

Na veel soebatten besloten dat ik morgen de trein neem. Ik zie wel hoe ik in Ella kom. Al baal ik nog steeds ontzettend dat ik beste stuk treinreis niet ga meemaken…

Nu douchen en op tijd slapen (al lig ik naast de receptie, en het is gehorig hier). Morgen weer vroeg op.

Geschreven door Lise-lotte.geniet