Vanmorgen al vroeg wakker, maar waren dan ook echt vroeg gaan slapen. En het ontbijt was pas beschikbaar na 10 uur… hmmm… dan maar wachten… en toch even een evergreen eten…

Om kwart over tien netjes aangekleed gaan ontbijten om daarna bijna 2 km te lopen om toch nog een laatste keer te pinnen en een boodschap te doen. Dat was best warm…😳🥵

Aangekomen maar even een stop ingevoegd bij een te the met airco. Best interessante drankjes met een stukje chocolade taart. Hadden we wel verdiend! Toen snel ingeslagen en op de terugweg langs het fruitstalletje om ananas te halen en nog een ander raar fruit…

Thuisgekomen meteen even bikini aan en naar de zee gelopen, plons…. Ahhhhh afkoeling…. Daarna lekker bij ons huisje gezeten, ananas gegeten, wat gelezen, nog een plonsje, een chipje met een drankje… daarna gedoucht en besloten dat we toch wel nieuwsgierig waren naar dat huis hier in de buurt dat er al bijna 100 jaar staat.

Gebouwd door een Chinees die fortuin gemaakt had in de tinmijnen, al een huis had in Phuket Old Town en hier een kokosplantage kocht. Het had 36 jaar leeg gestaan, totdat 6 jaar geleden een kleinzoon het wilde opknappen voor zijn opa die kanker had en doodging. Samen met zijn jongere broertje, zijn moeder en een tante drie jaar gewerkt en het huis in ere hersteld. Oog voor detail en oude voorwerpen weer uitgestald. Een mooie mix die een huis weergeeft waarin geleegd werd. Het plan was een hotel, met 6 kamers, nu is er nog maar een kamer over, de rest is museum geworden.

Het restaurant dat er bij zit, is genoemd in de Michelin gids, zonder sterren weliswaar, maar zeker de moeite waard. Met 9 tafels niet groot, maar gelukkig zat er nog een nieuwe ruimte bij waar we konden zitten. (We hadden natuurlijk niet gereserveerd.)

Wat een leuke plek! Wat een lekkere gerechten op de kaart! We kozen er vier en mochten terwijl het eten gemaakt werd het museum in. De jongen waarvan wij dachten dat hij er alleen werkte bleek de kleinzoon te zijn en gaf ons uitgebreid uitleg over het huis, waarin ook allerlei kunst objecten van kunstenaars uit de buurt te zien waren. Veel van de opbrengst gaat naar een stichting waarmee de kinderen uit de buurt geholpen worden.

Toen het eten klaar was, werden we door hem gehaald en hebben we genoten van het eten, de vriendelijkheid van de gastheer en de verhalen die hij vertelde. Toen we vertelden dat we waren komen lopen en via een zandweggetje weer terug moesten in het donker, zei hij meteen dat hij onderling zou brengen met de auto. Eerst nog even mee naar het restaurant (het gedeelte bij het huis) een stuk heerlijke taart gegeten. Toen we klaar waren en opstonden, stond hij op van de tafel waar hij samen met zijn moeder aanhef eten was om ons weg te brengen. Wat een vriendelijke vent! Nu even uitbuiken en zo het bedje weer in.

Geschreven door Lise-lotte.geniet