Zo afgelopen dagen waren zwaar. Om 03.00u/ 04.00u of 05.00u uit bed en weer laat in bed. Vroeg op staan, omdat we bij zonsopgang al beginnen met stierenvangen. Om 03.00u moeten we opstaan als we ver moeten rijden naar 'The Valley'. Dit is een super groot gebied midden in de Bush Bush van Australië. Het is 1,5 uur rijden door een bos heen waar je ongeveer gemiddeld 30km /uur rijdt. Met z'n 3-en opgeporpt naast elkaar in de auto. De eerste paar dagen waren ongemakkelijk, omdat er duidelijk sprake was van een taalbarrière. Ze hebben hier een enorm accent, waardoor ik ze niet kan verstaan als ze snel tegen elkaar praten. Zoals ik al heb verteld.

Rond een uur of 14.00u waren we klaar in The Valley. Ik moest voor het eerst met een auto terugrijden naar het kamp, alleen, vanuit de bossen. Dit is 1 lange weg, dus veel kan er niet gebeuren. En als ik stil sta, hebben ze walkie talkies via waar ik kan communiceren. Daarbij is mij duidelijk gezegd NIET de auto te verlaten bij pech. Want anders kan de helikopter mij niet terugvinden, de auto is een stuk makkelijker te vinden dan ik. Dus daar ging ik dan, achter de rest aan. Nog geen 10 minuten onderweg en ik ga door een of ander gat in de weg, over een steen en knal zo neer met ene kan op de grond. Veder niks aan de hand, maar ik hoorde gewoon de vering van de auto knallen. En ik wist natuurlijk al hoe laat het was. Moet je je voorstellen. Met die auto (bullcatcher) racen ze alles af, knallen ze tegen alles op en weet ik veel wat, niks aan de hand. Ik rij 10 minuten in dat ding en breek gewoon die vering. Dus daar ging ik dan, met een diepe zucht richting die walkie talkie. 'Mark? Can you stop and wait? I think I broke the car.' En daar stond Mark, mijn collega, 2 minuten verder op te wachten. En ja hoor, kapot. Gelukkig is hij automonteur en lag er nog een vering in 'The Valley'. Het heeft ons echt 2 uur geduurd, of ja hem, om die vering te vervangen.

BUSH BUSH
Nou en toen weer verder rijden. Hij volgde mij na 5 minuten. Je kunt hier niet vlak achter elkaar rijden, omdat alle zand hier net op dikke vette mist lijkt als je er doorheen rijdt. Dan moet je weer wachten totdat het gezakt is. Anders zie je niks. Na 50 minuten autorijden dacht ik verdwaald te zijn (terwijl er maar 1 weg naar Rome lijdt). Maargoed, dat geloofde ik natuurlijk niet omdat ik hem zelf nog niet had ervaren. Mijn walkie talkie deed het niet, dus kon niet communiceren met Mark. Ik had nog genoeg water in mijn auto, dus had al voor mijzelf uitgedacht in de auto te slapen of te wachten totdat iemand mij kwam vinden. Na 70 minuten ben ik toch maar gestopt om te kijken of Mark nog aan kwam rijden. EN JA HOOR, GERED. Mark kwam er aan rijden. Was natuurlijk niks aan de hand, ik zat op de goede weg en kon onmogelijk verdwalen. Maarja, wist ik veel.

Door alle stof/zand was ik zo ontzettend versmeerd, leek wel Aboriginal. Echt niet normaal. Smeerbatje ook wel.

Wat een ervaring.

Geschreven door Kasiaszafraniec