Onze laatste nacht gehad op Java. Vanavond om 21.30 uur vertrekken we bij hotel en vliegen om 1.10 naar Doha en dan naar huis. Dinsdag middag komen om we om 13.30 uur aan op Schiphol.
We nemen de tijd en boeken onze kamer bij voor de hele dag. Kunnen we ons nog douchen etc.
Daarna nog een keer naar het plein vlakbij. En als we daar net oplopen raken we in gesprek met een man, Daniel Rey als we ons later voorstellen.
Wat een onverwachte en indrukwekkende ontmoeting. Hij is 68 jaar en is projectleider voor de renovatie van Kota Tua, oud Batavia. Veel gebouwen worden opgeknapt en het gebied is al op plekken autovrij. Deze man heeft een visie en energie. Hij wil dit deel terugbrengen in oude stijl en panden laten opknappen en weer gebruiken als wat het was. Bijvoorbeeld de oude bioscoop of postkantoor/ontmoetingsgebouw. Hij is daar al volop mee bezig met zijn team. Met steun van Unesco en grote multinationals uit Nederland.
Hij neemt ons mee en laat ons veel historie zien, waar we anders voorbij gelopen zouden zijn. Overal wordt hij herkend en begroet. Mensen hebben eerbied voor hem.
Hij weet de bewaker van het oude Des Indes hotel zover te krijgen dat we binnenkomen. Dit gebouw staat nu leeg en moet weer hotel worden. Schitterend om oude trappen te zien en glas in lood. Nu in verlaten en niet onderhouden staat. Maar door zijn verhalen zie je bijna hoe het moet worden.
Hij wordt vaak erbij geroepen als expert van de historie en gebouwen in dit gebied. Hij heeft ontmoetingen gehad met veel beroemdheden zoals Willem Alexander en Maxima. Maar ook bij de G20 top recent in Jakarta, met Biden en andere regeringsleiders.
Daniel is een wandelende encyclopedie en naast dat een warm mens.
Dat blijkt later, hij is ook enorm betrokken bij de arme bevolking in dit gebied. Met hem lopen we de slumbs in. Een krottenwijk tussen spoorwegen en drukke wegen. En zelfs onder de bruggen wonen mensen. In een klein gebied wonen 1500 mensen. Ze moeten 50 wcs/badkamers (maar dat mag je zo niet noemen) en er zijn ongeveer even zoveel plekken waar gekookt kan worden. Daniel neemt ons mee in deze wijk. Waar we anders nooit zouden komen. De mensen zijn vriendelijk en begroeten Daniel enthousiast, hij heeft het beste met hen voor. Organiseert onderwijs voor de kinderen en geeft zelf ook les. Hij neemt ons mee naar de "school", maar we moeten oppassen. De school is de ruimte tussen 2 treinsporen. Terwijl we hier staan komen dus treinen voorbij. Mensen wonen letterlijk op het spoor.
We vragen hem hoe we hem kunnen bedanken en stellen voor een bijdrage voor de school te geven. We zijn zo onder de indruk dat we € 45 en 200.000 roepias geven. De man is helemaal ontroerd.
De tour duurde bijna 2 uur, een van de hoogtepunten van onze reis in Java.
We nemen afscheid van Daniel, onder de indruk van zijn persoonlijkheid.
Na lunch en wat rondzwerven houden we het voor gezien. Terug naar hotel, wat zwemmen en lezen. En vooral wachten.

Nog een nabrander over deze reis. De Javanen zijn enorm vriendelijk en bescheiden. Hoe vaak wij niet sorry hebben gehoord. Tegelijkertijd ook trots op hun land. Ze zijn nieuwsgierig en gaan graag met ons Blandas, op de foto. Dat vinden ze een eer.
Het eten is heerlijk, zeker bij streetfood tentjes of red gardens. De keren dat het minder was, was in echte restaurants. Te vet vaak.
Natuur is bijzonder, bergen, vulkanen, rijstvelden, jungle, mooie stranden. Veel vers fruit.
Reizen met de trein is een must.
Nadeel van Java zijn afstanden we hebben (te) veel in auto's gezeten. Mooi, maar vermoeiend.
We kijken terug op een ontzettend fijne tijd.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen