Geweldig gegeten gisterenavond in de Osperdia waar we verblijven. Gezellig aan tafel met alle gasten, Spaans stel, 2 jongens uit Bogotá. En nog een Russische met een vriendin ook uit Bogotá.
De kok hield na het eten een vurig betoog over de invloed van toerisme op het national Park.
Maar ook over het leven in de Kogistam. Een van de volken in de Sierra Nevada.
Dat is zwaar, zeker voor vrouwen.
Best goed geslapen in onze lodge. Er zijn 3 slaapkamers op de 1ste verdieping. De scheidingswanden zijn hoog genoeg om er niet overheen te kunnen kijken. Maar dan is het verder open. We kijken tegen het dak van palmbladen.
Verder zijn 2 wanden van onze kamer helemaal open op een lage afscheiding na. Eigenlijk een open ruimte dus. Alleen een muskietennet.
Best goed geslapen, ook al hoor je de buren goed.
Na ontbijt al kort na 8 uur te voet op weg naar La Piscineta, een van de kleine strandjes hier. Een uurtje lopen, we kunnen ook het busje aanhouden, dan worden we op het eindpunt afgezet. Dat doen we morgen, want dan willen we naar het grote strand bij Cabo San Juan.
We waren tot middag zowat enige aan het strand. Rode vlag en wilde zee. Maar volgens de Salvadida (strandwacht) konden we wel in zee als we maar niet te ver er in gingen. Na aarzeling gedaan, en wat was het lekker. We liggen zomaar in de Caribische zee!
Lekkere temperatuur. Verder tot lunch wat op een strandbedje gelegen: gelezen, geslapen en beetje verbrand. Ook waren zon beetje alle gasten van onze lodge aan hetzelfde strand en ook bij zelfde restaurant. Zoveel keuze is hier niet.
Na Lunch wilden we langs strand terugwandelen, route was alleen wat moeilijk te vinden.
Daarom ook een Australische vrouw onderweg meegenomen. Die was wat verdwaald en durfde niet alleen verder.
Er lopen wel paden, maar niet zo goed duidelijk waar naar toe.
We kwamen op het pad van de 9 stenen. Een oud pad gedeeltelijk over en langs strand, wat klimmen zodat we mooi uitzicht hebben over aan de ene kant de zee en de andere kant de jungle. Pad draaide ook af door de jungle. Beetje spannend omdat we al na 4-en waren. En het binnen een uur donker wordt. En natuurlijk niet precies wisten waar we zaten. Maar wat was het mooi, we kwamen wel een keer iemand tegen, maar verder alleen. Totdat we wat hoorden in de bomen. Een groepje apen vlak bij ons. Zo dichtbij en goed te zien hoe ze door de bomen kropen en van tak naar tak sprongen. Show speciaal voor ons.
Nog ruim voor het donker kwamen we uit op het eindpunt van de busjes, nog volop energie na de rustdag dus de 4 km teruggelopen.
Met een pilsje en douche is het nu wachten op het eten.
Om een of andere reden gebeurd er niets in de keuken, kok is niet te zien.
Komt vast goed.
Oh ja, ook de Nederlanders die we troffen in Mongui zijn nu hier. Volop verhalen uitgewisseld, hoewel zij verteld en wij luisteren. Af en toe mogen wij ook :). De man heeft nog geen stom woord gezegd, niet zo'n prater dus.
Het is nu half 8, de kok is gevonden en elektriciteit hersteld (even viel alles uit).
Ik heb honger, dus hoop dat er nu niemand hem af gaat leiden.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen