Vandaag op pad voor naar wij dachten 16 km. De eerste 8 km gingen voorspoedig. Om half 12 was het al Dalbat time. Vlak voordat we vertrokken vertelde een Fransman ons dat het nog 4 uur was naar Sagat. Ik dacht nog. Maar wij doen dat wel sneller. Dat viel even tegen. De paden waren erg ongelijk. Ook moesten we een paar keer een aardverschuiving van de aardbeving oversteken. Die bestaan uit veel losse rollende stenen en soms flinke afgronden met een klein smal paadje erlangs. In de ochtend gleed ik uit en bleef maar net op het pad staan. Onze drager Teej hield mij nog tegen. Daarna vertrouwde hij het niet meer en hield hij mij op de moeilijke stukken vast. Na 6 uur wandelen begon de vermoeidheid de overhand te krijgen. Lopen werd meer struikelen en zwalken. Het leek wel of er geen coördinatie meer was tussen mijn hoofd en benen. Maar we hebben het gehaald. We zijn weer gastvrij ontvangen. Een lekkere warme gasshower. Niko controleerde voor ons of die warm genoeg werd. Toen dit niet zo was werd de gasfles vervangen samen met Niko en Teej. Daarna gingen de dragers de keuken in om te helpen koken. Onvermoeibaar zijn die mannen. Na weer een flink bord eten en even kletsen met de 2andere Australische gasten op tijd onder de wol. Het is te koud om buiten te zitten. Bij het kraantje is het pikkedonker en zien we duizenden sterren.
We hebben uiteindelijk ongeveer 19 km gelopen, 680 meter omhoog en 540 naar beneden.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen